• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

July 2023

Moordende paardenrace
30 July 2023

Moordende paardenrace

Op 27 augustus a.s. verschijnt ‘Moordende paardenrace’, de nieuwe thriller van thrillerauteur, Vera Stupenea. Een uiterst spannend verhaal over een jonge vrouw die bij toeval in de glamourwereld van de paardensport terecht komt.

Debuut

Vera Stupenea debuteerde eind 2017 met ‘Moord om de Hoek’. Na haar, enthousiast ontvangen debuut, verscheen in 2019 ‘High class date’ en ook dát boek kreeg lovende kritieken, evenals nummer drie: ‘Bullseye’ (2021) en binnenkort verschijnt haar vierde: ‘Moordende race’.

Originele thema’s

Er valt niet alleen een lijn te ontdekken in de termijn waarop deze getalenteerde auteur met een nieuwe thriller op de markt komt, maar ook de bijzondere, originele thema’s beginnen zo langzamerhand haar handelsmerk te worden. Iets wat haar groeiende schare fans overigens bijzonder waarderen. Zo speelt haar tweede thriller zich af in de escortwereld, de derde handelt over de dartsport en krijgt het hoofdpersonage te maken met een narcist.

Paardenhandel

In het binnenkort te verschijnen ‘Moordende paardenrace’ heeft de glamourachtige wereld van de paardenraces en -handel een prominente rol alsmede het feit dat er in die wereld heel veel geld wordt vergokt. Door haar partner, een toonaangevend persoon in de Nederlandse drafsport, is Stupenea in aanraking gekomen met deze fascinerende wereld en bevat het verhaal derhalve diverse autobiografische elementen. Met inmiddels vier parels van thrillers kan Stupenea zich meten met menig Nederlands thrillerauteur.

QR Codes

Met ‘Moordende paardenrace’ zet Stupenea bovendien een innovatief extraatje in. Haar nieuwe
boek bevat diverse QR-codes die verwijzen naar speciaal voor dit doel gemaakte filmpjes en foto’s
van paardenraces, paardenveilingen en dergelijke die de personages uit het boek bezoeken. De
auteur huurde daar een professioneel bureau voor in om haar lezers een extra beleving te bieden.

Moldavië

De oorspronkelijk uit Siberië afkomstige Stupenea (1973), groeide op in Moldavië. Ze voltooide daar
haar gymnasiumopleiding en haar universitaire opleiding. Na haar studie ging ze werken bij de
Verenigde Naties in Chisinau. Een jaar later kreeg ze een studiebeurs om in Nederland te studeren. In
1997 kwam Vera naar Nederland, voltooide haar doctorandus opleiding aan het Institute of Social
Studies in Den Haag en werd docent Engels aan het Petrus Canisius College in Alkmaar.

Lesboeken

Overigens heeft Stupenea niet alleen als thrillerauteur inmiddels haar sporen dik
verdiend. Zij heeft ook in het non-fictie genre al talloze boeken op haar naam staan. Ze schreef met
name een groot aantal Engelse lesboeken voor verschillende educatieve uitgeverijen, zoals
Malmberg, ThiemeMeulenhoff, Noordhoff Uitgevers. Haar thrillers worden uitgegeven door
Uitgeverij Aspekt.

Boeklancering op bijzonder passende locatie

De lancering van ‘Moordende paardenrace’ zal plaatsvinden op zondag 27 augustus a.s. De locatie is
een wel heel passende, te weten drafbaan Wolvega aan de Drafsportlaan 20, 8472 AS Wolvega. Op
deze dag vindt overigens ook de grootste paardenkoers van Nederland daar plaats, met onder meer
de TCT Derby Finale. 

Ambassadeur

Stupenea zal de gehele dag aanwezig zijn en tussen 15.00 en 16.00 uur haar boek signeren. Het
eerste exemplaar zal de, in Siberië geboren en in Moldavië opgegroeide, auteur uitreiken aan de
Ambassadeur van Moldavië in Nederland, Veaceslav Dobinda. Moordende paardenrace wordt namelijk vertaald in het Roemeens en ook beschikbaar gesteld voor in de boekhandels en bibliotheken in Moldavië en Roemenië en dat mag toch, op zijn minst, bijzonder worden genoemd.
Kortom, het wordt een hele happening op zondag 27 augustus in Wolvega en u bent van harte
welkom!

‘Moordende race’ is inmiddels overal te bestellen onder ISBN nummer 9789464870244. Het boek is uitgevoerd als 224 pagina’s tellende paperback.

Read More
No Comment

Boeken

Vrijheid
25 July 2023

Vrijheid

De vrijheid om mezelf te zijn is nog steeds een groot cadeau, waar ik jaren hard aan heb gewerkt. Ik bedenk me dit wanneer ik een interessante vraag krijg via een vriendin. Zij vraagt: Wanneer er meerdere Ellens zouden kunnen bestaan, wat zouden ze dan doen en hoe zouden ze leven. Zij had zelf die vraag gekregen van iemand en had daar wel een paar antwoorden op.

Delen

Ze had ook een paar antwoorden gedeeld van anderen. Wat opviel is dat iedereen wel een aantal ‘aliassen’ zou willen hebben. ‘Mijn tweede Marian zou actrice zijn en mijn derde een restaurant hebben.’ Het was vooral in beroepen en hobby’s dat mensen hun tweede, derde, of vierde ik wilden laten uitblinken. En dan vooral ook het laatste. Ik snap het helemaal.

Uniek

Ook ik denk vaak dat het handig zou zijn als ik een tweede leve naast die van nu zou hebben. Om daarin alle dingen te doen waar ik nu niet toe kom. Hoe vaak hoor je niet van mensen die niet kunnen wachten tot ze met pensioen zijn. Dus ik heb eens even goed nagedacht over deze vraag. Wie of wat zou ik willen zijn en doen als ik nog een Ellen had. Ik ben eruit. Ik ben uniek. En dat betekent vrijheid.

Noodzakelijk

Er is maar een Ellen, zoals ik en daar ben ik heel dik tevreden mee. Dit betekent niet dat ik niet opensta voor veranderingen. Maar ik doe dat wat ik het liefste doe. Ik hou van mijn leven. En ik kan eindelijk toegeven dat ik ook van mij(n) zelf hou. Arrogant? Dat is dan maar zo. Ik hoef niet meer te doen wat ‘men’ van mij verwacht. Ik zag dat mensen in loondienst 70 % meer kans hebben op een burn out dan mensen die hun eigen bedrijf hebben.

Rozengeur en maneschijn

Dat dit ook niet altijd zo perfect verloopt en er geen zorgen zijn, is natuurlijk niet zo. Maar vaak doe je iets waar je van houdt, dat bij jou past. En dan is er gelijk een stuk minder kans dat je in de stress schiet. Ook heb ik geleerd, en dat was ene moeilijke, me niets meer aan te trekken hoe anderen mij ‘zien’. Of ik wel of niet de juiste kleding, manieren en gewoonten heb die anderen van mij verwachten. Het is genoeg om mij eigen verwachting waar te maken.

Een Ellen

Daarom hou ik het graag bij een Ellen in dit leven. En houdt dit in dat ik een paar dingen moet laten liggen die ik anders wel zou kunnen doen als er twee van mij waren, dan is dat maar zo. Ik word nu gedwongen te kiezen tussen alles dat ik leuk vind. En automatisch kies ik het juiste. Omdat ik weet ergens diep van binnen wat voor mij belangrijk is. Mocht ik een tweede Ellen hebben, dan wordt die keuze een stuk moeilijker en verwarrender, al klinkt dit als een tegenstelling. Omdat er nu maar een ‘ik’ is, moet ik nadenken over mijn leven en mijn keuzes. En dat doe ik graag.

 

Read More
No Comment

leven

Boekrecensie
23 July 2023

Boekrecensie

Om een boekrecensie te kunnen schrijven moet je boeken lezen. Nu is dit normaal gesproken nooit een probleem. Ik lees graag, veel en snel. Maar laat het nu helemaal de mist in zijn gegaan van de week. Naast me liggen vier, uitgelezen, boeken die ik kan recenseren. Ware het niet dat deze boeken, tot mijn schrik, nooit in het Nederlands zijn vertaald. Ik wil er niet automatisch van uitgaan dat iedereen een Engelstalig boek wil lezen, of daar sowieso in is geïnteresseerd.

Schrik

En over schrik gesproken, besef ik me nu dat het morgen zondag is en ik voor 8 uur een recensie zou moeten schrijven. Het is nu net zondag, vroeg in de ochtend. Ik zou voor het schrijven voldoende tijd moeten hebben. Maar helaas heb ik geen (Nederlands) boek liggen, die ik recent heb gelezen en nog niet heb beschreven.

Schrijven

Een andere reden dat ik niets heb liggen is omdat ik zelf een deadline heb voor mijn manuscript. Over twee weken moet de ruwe versie af zijn. Ik durf het haast niet te bekennen, maar ik ben al mijn werk in de computer kwijt geraakt. Het enige dat ik heb zijn aantekeningen en herinneringen. Daar kom ik een heel eind mee, maar de tijd en ik zijn geen vriendjes deze week.

Excuus

Als laatste excuus kan ik nog melden dat ik begonnen ben met het lezen van het meesterwerk ‘Alkibiades’ van Ilja Leonard Pfeijffer. Dit is een boek van ongeveer 800 pagina’s. Ik ben op pagina 100. Het gaat me niet lukken om hier al een recensie over te schrijven. Ondanks mijn enthousiasme is het oneerlijk om het niet eerst uit te lezen, zodat ik het boek alle eer kan geven die het verdient.

Spijt

Het spijt me dus te moeten toegeven dat het me deze week niet gelukt is om vandaag een recensie te plaatsen. Ik beloof dat jullie volgende week weer een boekbespreking kunnen verwachten. Voor degenen die met vakantie zijn of gaan, wees voorzichtig en geniet van een hele fijne, uitgeruste tijd.

Read More
No Comment

Boeken

Moe
18 July 2023

Moe

We hebben allemaal weleens een periode waarin we moe zijn. Vaker dan anders hebben we minder energie en ook al wil je graag je kunt het niet opbrengen om net zo veel te doen als andere weken. Deze week is er zo een. Dat wil zeggen, het lijkt een week te worden waarop Joke en ik weinig energie hebben. Toch is dat niet helemaal waar. Het heeft ook alles te maken met prioriteiten.

Prioriteit

Nu is Sophia Magazine zeker een prioriteit voor ons beiden. We vinden het nog steeds heel leuk om er mee bezig te zijn. Ik hou van schrijven dus ik maak met plezier iedere week een blog. En Joke kijkt het met plezier na. En dan komt er ineens een week waarop er veel afspraken zijn. Zaken die ook belangrijk zijn moeten eigenlijk eerst en hebben voorrang op wat we echt leuk vinden. We worden moe.

Omheen

We kunnen er niet omheen, wat we ook proberen. Soms lukt in het voren werken ook niet zoals we het ons voorstelden enkele weken terug. Herkenbaar? Vast wel, ik spreek en hoor vaak dezelfde ‘klacht’ van kennissen, familie en vrienden. ‘Er is teveel dat we leuk vinden’. Dan wordt het soms lastig om te kiezen. Vandaar toch even een oproepje aan alle (aspirant) schrijvers. Sophia is er door en voor jullie. Dus wil je iets kwijt, vind je het leuk te vertellen over jouw specifieke hobby of werk, je gezin, of wat jou ook inspireert? Wij staan altijd open voor positieve verhalen.

Kom op

Kom maar op met jouw verhaal. We plaatsen het graag, zolang het op een positieve manier geschreven is. Dat betekent ook met respect voor anderen. Je mag helemaal jouw eigen mening geven maar we willen graag respect houden voor onze medemens (en dier). En zo kom ik direct op een onderwerp wat me ook na aan het hart ligt. Huisdieren. Wie wil er iets over kwijt?

Hond, kat, hamster of papegaai

Heb jij een hond, een kat of misschien wel een heel exotisch huisdier. En wat is er bijzonder aan jouw dierenvriend? Joke en ik zijn beiden gek op dieren. Misschien wil jij iets kwijt over jouw dierlijke huisgenoot? In deze voorbereidingen van je vakantie is een huisdier een last, of neem je hem/haar gezellig mee? Hoe ga jij om met de voorbereidingen voor jouw huisdier in de tijd dat je weg bent van huis?

Gevoel

Uiteraard ga ik er helemaal van uit dat er goed gezorgd gaat worden voor onze achterblijvende dierenvrienden. Niemand van ons haalt het in zijn/haar hoofd om een hond aan een paaltje langs de weg vast te binden. Of andere nare gedachten en plannen hebben over het achterlaten van dieren die ons helemaal vertrouwen en niet kunnen wachten tot we weer terug zijn van vakantie.

Reactie

We hopen een heleboel reacties te krijgen en zullen dit natuurlijk ook verzamelen en publiceren. Misschien heb jij wel een gouden tip voor iemand die niet zo goed weet wat het beste is voor zijn/haar huisdier? Zo kunnen we elkaar helpen. Goed idee? Dan wensen wij mens en dier een fantastische vakantie en een lekker uitgerust thuiskomen.

 

Read More
No Comment

leven

Anansi bezoekt Haarlem
16 July 2023

 

Anansi bezoekt Haarlem

Op 5 augustus a.s. organiseert Mariska de Jong, voorzitter van de Stichting
Ma Jong en het Comité 30 juni / 1 juli in Haarlem, in de openbare bibliotheek in Schalkwijk
(Haarlem) aan het Fie Carelsenplein 2, het evenement ANANSI TORI. Daarbij is tevens een
belangrijke rol weggelegd voor auteur Ted Polet en zijn nieuwe roman, waarin de verhalen over
Anansi een rode draad zijn.

Culturen

De Stichting Ma Jong wil een bijdrage leveren aan de instandhouding en ontwikkeling van de culturen
van de Marrons en Inheemse bevolking in Nederland en Suriname. De focus van de stichting ligt
onder meer op het verbinden van kwetsbare mensen, door projecten op het gebied van onderwijs,
traditie, geschiedenis en godsdienst in de specifieke talen van de Marrons en Inheemse
bevolkingsgroepen. Het Comité 30 juni/1 juli Haarlem is onderdeel van het Nationaal instituut
Nederlands slavernijverleden en -erfenis (NiNsee).

5 Augustus

Anansi Tori vangt aan op 5 augustus om 14.30 en zal tot circa 17.30 uur duren. Het wordt een
boeiende en gezellige bijeenkomst, met Surinaamse muziek van Rensje Adipi, filmopnamen uit
Suriname, de verhalen van de spin Anansi en de uitleg van Ted Polet over de oorsprong van de
verhalen van Anansi, hoe deze in Suriname zijn gekomen, en welke rol zij spelen in zijn nieuwe boek.

ANANSI, het boek

‘Anansi’ is een boeiende en rakende historische roman over de verboden liefde tussen een
slaafgemaakte vrouw en een Hollandse zeeman. Ondanks de harde realiteit van de slavenhandel
kiezen zij voor elkaar in de hoop op een leven in vrijheid. Het verhaal begint in Fort Elmina, het
hoofdkwartier van de WIC aan de toenmalige Goudkust, en verplaatst zich naar het koloniale
Suriname in de tijd van Van Sommelsdijck (1684-1688).

Hoofdpersonen

De hoofdpersonen zijn de jonge Afrikaanse vrouw Efua, eigendom van een Spaanse slavenhandelaar,
en de rebelse Nederlandse zeeman Evert Adriaansz. De twee voelen zich onweerstaanbaar tot elkaar
aangetrokken. De verboden relatie komt echter aan het licht en Efua wordt verkocht en op een
slavenschip naar Suriname gezet. Evert weet aan boord van een ander schip te komen en gaat naar
haar op zoek aan de overzijde van de Atlantische Oceaan, een barre zoektocht in de binnenlanden
van het 17e-eeuwse Suriname.

Slavenhandel

Het boek vertelt op pakkende wijze over de slavenhandel van de WIC en de gruwelen van de
Surinaamse plantages, over Caribische piraten, orkanen en de ontberingen van de zeevaart in lang
vervlogen tijden. De volksverhalen van de slimme spin Anansi, die in West-Afrika van generatie op generatie worden overgeleverd en met de slavenhandel naar Suriname zijn gereisd, zijn een rode draad in het boek. Efua vertelt de verhalen die zij van haar oma heeft geleerd en neemt ze mee naar Suriname.

Uitgebreide research

Polet deed veel research voor zijn boek en kent de locaties die in het boek een rol spelen. Polet:
‘Ruim 40 jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met West-Afrika, tijdens mijn varende
loopbaan. Ik maakte reizen naar Senegal, Ivoorkust, Nigeria en Kameroen. Toen was ik al verbaasd
over de armoede en de achterstand. In 2012 keerde ik terug naar Afrika en bezocht ik Ghana. Tijdens
die reis kwam ik ook in de voormalige 'handelsposten' Elmina en Cape Coast, die voornamelijk dienden als doorvoerlocatie voor de slavenhandel van de West-Indische Compagnie en de Britse Royal African Company. Beide spelen een rol in ‘Anansi’.

Suriname

Tijdens het schrijven van ‘Anansi’, reisde Polet ook af naar Suriname om ter plekke onderzoek te
doen. Die reis maakte diepe indruk en hij werd in Paramaribo geïnterviewd door journaliste Audry
Wajwakana van het Surinaamse dagblad De Ware Tijd. Wajwakana vroeg hem onder meer of hij de
slavernij niet te veel zou romantiseren. ‘Maak je geen zorgen,’ antwoordde Polet, ‘ik neem geen bladvoor mijn mond.’ En dat heeft hij dan ook niet gedaan. ‘Anansi’ is een eerlijk verhaal, geromantiseerd, maar zonder de verschrikkingen van het verleden te bagatelliseren.

Boeiend verteller

Polet is, naast een begaafd schrijver, een boeiend verteller. Dat zal dan ook tot uiting komen tijdens
het evenement op 5 augustus a.s. in Schalkwijk. Wanneer u er bij aanwezig wilt zijn, dan volstaat een
mailbericht naar vandewaterhanneke@gmail.com

Boekinformatie ANANSI

‘Anansi’ is verschenen op 12 juni bij Uitgeverij Palmslag onder ISBN 978 94 93245 87 7.
Ted Polet schreef eerder ‘Drie meter zand’, ‘De Batavier’ en ‘Het Transport’.

Read More
No Comment

Boeken

Fietsen
13 July 2023

Fietsen

Ik hou van fietsen. Gelukkig maar, want ik ben niet in het bezit van een auto. En het is fijn als je net iets verder wil gaan dan dat je lopend kan bereiken. Ik ben ook liefhebber van de Tour de France, die op dit moment weer volop bezig is in het prachtige Frankrijk. Als ik de beelden voorbij zie komen van renners die hun best doen dan verbaast het me niets dat Frankrijk zo’n gewild vakantieland is.

Vakantie

Nu krijgen we tijdens deze tour natuurlijk de mooiste plekjes te zien. En vanuit de lucht heb je prachtige vergezichten op meren en bergen. Ik wil fietsen in Frankrijk. Nee, niet zo hard als de kerels die ik zie zwoegen, maar gewoon op mijn gemakje door die schitterende dorpjes en heuvels vol met zonnebloemen. Als ik zie dat het 40 graden is stel ik mijn wens iets bij.

Meer

Misschien kan je ergens rond een meer fietsen. Dat, zodra het zo warm wordt, je een lekkere koele duik kan nemen. Tegelijk heb ik medelijden met die mannen die nu 50 kilometer per uur fietsen langs zo’n meer. Wat een uithoudingsvermogen en wat een kracht. Zou dat wel goed zijn voor een lichaam, vraag ik me af, net als de commentator daar wat antwoorden op probeert te geven.

Temperatuur

Ze trainen veel. Het hele jaar door zijn ze bezig met hun prestaties verhogen en tegelijk gezond leven. Om te kunnen fietsen in deze temperaturen en met deze snelheden, moeten ze als het ware een soort koorts ritten doorstaan. Want, zoals een oud renner beweert, stijgt de temperatuur van je lichaam zodanig dat het lijkt of je koorts hebt. Hallucinaties zijn dan ook ‘normaal’ in deze omstandigheden en men leert hiermee omgaan als je op de fiets zit.

Verkoeling

Verkoeling is noodzakelijk. Veel ijs, verpakt in een soort pantykousje, op de rug en in de nek. En heel veel drinken. Is dat genoeg? Ik betwijfel het als ik die grimassen zie van de renners die klimmend en zwoegend in deze temperaturen uren lang in de brandende zon fietsen. Waarom zou je wielrenner willen worden? Zoals gezegd, ik hou van fietsen maar ik kan me haast niet voorstellen dat je kiest voor dit beroep.

Sport

Het is als eerste een sport waar je met hart en ziel van moet houden. Dat geldt natuurlijk voor alle beroeps sporters. Maar als ik zie wat je er allemaal voor over moet hebben en hoe vaak het mis kan gaan door flink te vallen en van alles te breken dan is mijn eerste gedachte dat die renners allemaal een beetje gek moeten zijn. En misschien is dat ook wel zo. Ieder jaar vallen er een aantal renners af door botbreuken. Het blijft een gevaarlijke sport, ook al proberen ze het zo veilig mogelijk te houden.

Cavendish

Ik zie het verslagen gezicht van Cavendish in de auto, net voor hij de tour verlaat. Ik hoor het verhaal van Bilbao, die fietst voor zijn overleden maatje. Ja, gevallen in de tour en niet meer opgestaan. Ik hoor van de hartaanvallen en gezondheidsproblemen van oud-wielrenners. En ik ben blij dat ik mijn eigen tempo mag aanhouden op mijn stadsfiets. Geen gevaar voor waaiers, geen peloton waar ik met zo’n honderd anderen rekening moet houden.

Omgeving

Ik neem de tijd om te genieten van de mooie Nederlandse natuur. Ik zie korenbloemen en klaprozen in de berm. Ik roep hallo naar een koe en zie tot mijn grote vreugde een valk met zijn vrouwtje hun nest bewaken. Ze geven me waarschuwende kreetjes dat ik niet te dichtbij mag komen. Ik fiets lachend onder hun boom door en laat ze graag met rust. Fietsen is mooi, geniet ervan.

Read More
No Comment

Gezondheid

Zien
11 July 2023

Zien

De vraag heeft me altijd gefascineerd of ik hetzelfde zie als jullie. Wie zegt mij dat een huis of een park er hetzelfde uitziet in mijn beleving als die van een ander? Als kind word je gewezen op dingen om je heen en krijgen deze dingen een naam. we zien ze, maar wie zegt mij dat we allemaal eenzelfde beeltenis geven aan de dingen die we tegenkomen?

Alzheimer

Mijn vader kreeg in de laatste jaren van zijn leven last van geheugenverlies. Niet alleen wist hij zich niet alles meer te herinneren, hij raakte ook het verband kwijt. En op het laatst zag hij dingen die wij niet zagen. Betekende dit dat hij het verkeerd had, of zag hij meer dan wij? Als hij zei dat het heel druk was op straat en wij zagen of hoorden niets of niemand, wie had er dan gelijk?

Nuchter

Mijn moeder was vrij nuchter en werd weleens ongeduldig. ‘Natuurlijk is het niet druk op straat. kijk er loopt toch niemand?’ Mijn vader kon dan een beetje ongelukkig voor zich uitkijken. In de war en onzeker, want hij wist toch zeker dat er wel een hoop mensen liepen. Ik vond het in het begin wat lastig hoe ik hiermee om moest gaan. Maar besloot al snel dat ik met hem mee zou doen.

Eerlijk

Dat was misschien niet helemaal eerlijk, maar nogmaals hoe kan ik zeker weten dat als ik iets niet zie, het ook niet bestaat? Zo was mijn vader op een middag erg onrustig en vroeg of ik oma wilde ophalen uit de gang. ‘Zit oma in de gang?’ Ja, hij was er stellig van overtuigd. ‘Waarom komt ze niet binnen?’ Ik wist het niet. Dus ik liep naar de gang, zag niemand maar vroeg of oma niet liever binnen wilde zitten.

Terug

Eenmaal terug in de kamer waar mijn vader lag vertelde ik hem dat oma het prima naar haar zin had in de gang en dat ze misschien later nog wel even binnen zou komen. ‘Heeft ze het niet koud?’ vroeg hij. ‘Nee hoor, ik heb haar een deken gegeven en ze is heel comfortabel.’ Mijn vader was hier zo opgelucht en blij mee dat ik het niet zo erg meer vond dat ik tegen hem had ‘gelogen’.

Leugens

Maar, wat is de waarheid? Zou het niet zo kunnen zijn dat mensen die al in een soort transitie zitten van de ene fase naar de andere, dingen zien die wij (nog) niet kunnen zien? En wie ben ik om dit tegen te spreken? Is het belangrijker dat iemand iets ziet dat ik op dat moment niet kan zien? Of is het belangrijker dat ik gelijk krijg?

Read More
No Comment

leven

Boekreview The therapist – B.A.Paris
9 July 2023

Boekreview The therapist – B.A.Paris

Once in a while I stumble upon an author I haven’t heard of before. B.A. Paris is one. With her book ‘The therapist’ she knows how to hold my attention until I’ve finished it. It doesn’t happen too often anymore that I finish a book in one sitting. But this time I could not put it down.

The therapist

When Leo asks Alice to move in with him she needs some time to think about it. They have been seeing each other for about 18 months now, but while Leo is working in London and Alice lives in the country, they only meet once a week during weekends. Maybe it’s time to take their relationship a step further. So, when Leo tells her he bought a house in a gated community in London for a very reasonable price she decides to move in with him.

Neighbours

Her neighbors seem nice enough, though there’s something about their behavior towards her she can’t quite put her finger on. It seems they like her well enough when she invites them over, or when they meet in the square in front of their homes, but she feels they judge her behind her back. Slowly she discovers a devastating secret about her new home and the woman who lived there before.

Alice

Alice becomes obsessed with trying to find out what happened two years before, but nobody wants to talk about it. They keep secrets from her and Alice feels more and more threatened by events that happen in their new home. Is she going crazy? Or do things happen that are not ‘normal’? And what does Leo know about all this? Has he been honest with her from the beginning?

Psychological suspense

I love books that dig a little deeper into the minds of the people they write about. This book does not disappoint. Up until the end there were surprises. Not gory but nightmarish in details and suspense I just couldn’t put it down. B.A Paris is a bestselling author who has written many psychological thrillers. She is French/British and her first book was a New work Times bestseller. She has since sold millions of books all over the world.

 

Read More
No Comment

Boeken

Boekrecensie De therapeut – B.A. Paris
9 July 2023

Boekrecensie De therapeut

Zo af en toe kom je ineens toevallig een schrijver tegen die je nog niet kent en je van afvraagt waarom niet. B.A. Paris is er zo eentje. Ik kwam het boek ‘De therapeut’ tegen bij de bieb en het leek me wel een aardige thriller. Dat is zwak uitgedrukt. Eenmaal begonnen met lezen heb ik het in een keer uitgelezen. Ik lees snel maar meestal lukt het me toch niet meer om echt aan een stuk door te lezen.

Samenwonen

Wanner Leo aan Alice vraagt om met hem samen te gaan wonen, moet ze daar even over nadenken. Ze kennen elkaar nu 18 maanden, maar al die tijd woonde hij in Londen, dichtbij zijn werk. Alice voelt zich gelukkig in haar cottage op het platteland. De weekends waren voor hun samen. Dat zou nu anders worden. Zij zou naar Londen moeten verhuizen. Maar als Leo een prachtig huis vindt in een rijke buurt voor een fractie van de prijs kunnen ze dit niet laten gaan. Nu kan Alice zelfs haar cottage aanhouden.

Buren

Het is erg wennen in het begin. Leo heeft er geen last van, maar hij zit de hele dag op kantoor. Alice, daarentegen werkt thuis en voelt zich niet op haar gemak in haar nieuwe buurt. Het lijkt alsof de buren haar in de gaten houden en wat ze ook probeert om zich gastvrij op te stellen, ze lijken haar niet te mogen. Wat heeft zij gedaan?

Verleden

Ze komt niet verder dan de notie dat er iets is gebeurd in haar nieuwe huis. Twee jaar geleden heeft hier een vrouw gewoond waar iets mee is gebeurd. Maar niemand wil haar er iets over vertellen. Het is toch niet haar schuld dat deze vrouw er niet meer woont? Kunnen ze haar niet een kans geven? Dan gebeuren er allerlei vreemde dingen in het huis. Alice is een vrouw die met beide benen op de grond staat maar dit gaat haar ook een beetje te ver. Wat gebeurt er allemaal om haar heen en wat weet Leo hiervan?

Karakters

Ik hou van boeken waarbij er dieper op de karakters wordt ingegaan. En deze schrijfster weet dit heel goed uit te diepen. We leren alle buren kennen, met al hun twijfels, goede en slechte eigenschappen. De manier waarop ze met elkaar omgaan en hoe zij tegenover hun nieuwe buren staan is knap geschreven. Tot het einde zit de spanning er goed in. Waarschuwing: Neem de tijd voor je aan dit boek begint, want je kan het niet meer wegleggen voordat het uit is.

Read More
No Comment

Boeken

Blauwe blouse
6 July 2023

Blauwe blouse

Ja hoor, daar is hij weer. Ik zie een oude foto voorbijkomen en zie dat ik mijn oude vertrouwde blauwe blouse aan heb. Hoelang zal ik hem al hebben? Het label aan de binnenkant zegt dat ik ‘m ooit heb gekocht bij V&D, in de tijd dat de winkel nog bestond. Dit was ook nog in een tijd dat ik in een klein dorpje woonde dat geen winkel van V&D had. Ik moest ervoor naar de grote stad.

Twijfel

Ik kan me nog vaag herinneren dat ik twijfelde of ik hem wel of niet zou kopen. De kleuren waren niet bepaald mijn kleuren, ze waren ook niet echt in de mode en de stof was een beetje gekreukeld. Maar het was een koopje, dus ik heb hem toch maar meegenomen. Het moet in het jaar 1983 zijn geweest, zo niet nog een paar jaar eerder.

Tegenkomen

Ik kom hem nog geregeld tegen op vakantiefoto’s en ik weet precies waarom. Nooit eerder ben ik een kledingstuk tegengekomen die zo gemakkelijk mee te nemen is. Het neemt geen plaats in want je kan hem net zo oprollen/vouwen/proppen als je wil. Hij kreukt niet. Er zit nog geen rimpeltje in als je hem uit een koffer haalt. Daarbij weegt het ding niets. Je kan het als een blouse dragen of over een T-shirt/hemdje als het weer iets frisser is.

Kapot

Hij is niet kapot te krijgen. Als ik denk aan de honderden (misschien wel duizenden) keren dat ik hem gedragen heb verbaast het me dat er zelfs nog nooit een knoopje vanaf is geraakt. Vaak heb ik met mijn blauwe blouse in mijn handen gestaan, boven een afvalzak. Het wordt nu toch eindelijk weleens tijd dat ik hem weggooi. Ik krijg het niet voor elkaar. Ik draag hem nog steeds. Hij is te combineren met bijna alles.

Tevreden

Er zijn veel dingen waar ik tevreden over ben in mijn leven. Deze blauwe blouse is er zeker een van. Voor ongeveer 10 gulden draag ik al meer dan 40 jaar eenzelfde kledingstuk. Mensen die mij nog niet zo lang kennen zeggen me ook nog vaak hoe leuk die blouse me staat. Mensen die me al langer kennen houden wijselijk hun mond.

Read More
1 Comment

Mode

Topfan
4 July 2023

Topfan

Last week I got a message from Facebook that I earned a badge. You’ve probably received this before, as well. From now on I could tell the world I was a ‘topfan’ after I reacted a couple of times to a page I liked. I laughed, ’cause who decides wether I am a topfan and does that make me different somehow? Of course it’s a positive thing and meant to make you happy.

Rewards

I’m all for rewards. The more the better. But I question this badge. Some time ago, some people working in admin at Facebook decided to reward people who took the time and effort to comment more than once on a subject/person on Facebook. ‘Let’s give them a badge,’ they must’ve thought. This way they will feel better about themselves.

Value

Apparently it works, ’cause I see people picked it up. There are lots of topfans around. It’s really fine with me. I won’t judge anyone. I just wonder if there is such a thing as a ‘bottom fan, a not-so-topfan, a less than serious fan’ or any other kind of fan. And who is to decide which sticker I get to have? And does this make me feel any more important than somebody who’s not a topfan, yet?

Past

Maybe it’s still got something to do with my past. I used to be a topfan of Donny Osmond as a young teenager. My room was filled with posters and I cried every time I heard ‘Puppy love’. Of course I was teased in school. But I couldn’t care less. I was fan and I loved this kid. But this was then and now is now. I’m no fan anymore.

Admiration

Now I do admire people, lots of them in fact. There are men and women I gladly get inspired by. I take their examples and try to incorporate their actions in my life. But never before I make them mine first. Never to blindly copy. A badge is nice, it’s like a medal. But I would rather really deserve one by expanding my limits, then to just comment on something someone else did. Unless I take a personal or global chance to make a change.

 

Read More
No Comment

Life