40-0, een fijne stand bij een potje tennis, zeker als je zelf mag serveren. In het Engels roepen ze trouwens niet zo lomp dat die ander 0 punten heeft, maar is het wat eufemistischer fourty-love.  Het schijnt dat de love van het Franse l’oeuf (= het ei) komt. Omdat zo’n ei nogal op een nul lijkt. Rare jongens, die Britten.

Oma worden met tachtig

Mijn moeder was veertig toen ze van mij beviel. Ik was zelf ook veertig toen ik mijn jongste kind kreeg. Zodat we een rijtje 80-40-0 hadden. Niet alleen bijzonder vanwege de mooie rekenkundige symmetrie, maar ook omdat het drie hele andere levensfases zijn.

Gelukkig was mijn moeder een vlotte tachtiger, zodat ze ook voor dit kleinkind nog steeds een hele leuke oma kon zijn. Nu, bijna negen jaar later, is het duidelijk dat het leven niet stilgestaan heeft voor de oudste en de jongste.

Ontwikkeling in de drie levensfases

Die kersverse zoet slapende baby met zijn zachte mollige lijfje veranderde al snel in een zeer wakkere mobiele peuter met een eigen willetje. Hij heeft als kleuter meer dan uitstekend leren praten en vroeg me de oren van het hoofd. De negenjarige van tegenwoordig springt met zijn knokige lijf met veel lawaai door het huis, klaagt over de Wifi verbinding en gaat op zijn fiets weg om zijn vriendjes op te zoeken. Elke dag groeit hij wat meer, kan hij weer wat meer. Zijn wereld wordt steeds groter. En dat gaat voor het grootste deel eigenlijk helemaal vanzelf, dat hele mooie proces van de ontwikkeling van baby naar groter kind en uiteindelijk naar volwassene.

Bij de tachtigjarige is dat omgekeerd. Haar wereld krimpt. Ze krimpt zelf ook en ze kan steeds minder. In die negen jaar tijd lijkt ze zoveel meer dan negen jaar ouder geworden. De gezondheid laat het afweten: vermoeidheid, pijnlijke gewrichten, opeens was daar ook een ziekenhuisopname en  meer pillen per dag dan in de tachtig jaar ervoor. Ze heeft moeten inleveren op haar gehoor en ziet ontzettend slecht. Ze is wel scherp en kletst veel, maar het geheugen begint ook wat barstjes te vertonen. Dat maakt haar nu onzeker  en ze raakt zoveel sneller van slag dan eerst.

Soms tellen jaren dubbel

Als je nul of tachtig bent dan tellen de jaren dubbel, zo lijkt het. Rond je veertigste maakt het allemaal niet zo gek veel uit. Op wat onbenullige klachtjes en een paar kilootjes na ben ik in ieder geval dezelfde gebleven. De grootste verandering voor mij is dat ik opeens grote(re) kinderen heb en flink wat oudere ouders. De zorg verschuift.

Nu ik geen echte kleintjes meer thuis heb rondlopen, heb ik wel tijd om weer te gaan tennissen. Dat voelt heel erg lekker. Zelfs als het tegenwoordig wat vaker love-40 is op eigen service. Ik pluk de dag maar. Het leven gaat snel.

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!