Martijn is zwaar depressief

Na haar scheiding zorgt Loes (50) voor haar 16-jarige zoon Martijn die in een diepe depressie is beland. Een lange zoektocht begint naar het antwoord op vele vragen. Hoe is dit zo gekomen? En hoe ga je ermee om? Wat betekent dit voor zijn broers Dirk (17) en Joris (16), en hoe leer je leven met de doodswens van je kind?

Thuiswerken

Het is fijn dat ik vanuit huis werk, dat ik niet de deur uit hoef. Want ik durf niet. Ik zie mijn kind met ingevallen wangen in bed liggen, af en toe wat door het huis stommelen. Een donkergrijze wolk om hem heen. Ik durf hem niet alleen te laten. Mijn leven staat volledig stil. Ik werk en zorg, slapen is er niet bij. Hoe moet dit verder?  

Gewichtsverlies

Dertig kilo, zoveel is hij afgevallen de afgelopen maanden. Mijn lange lummel van 1,80 meter weeg nog maar 50 kilo. Hij is somber en kortaf als ik wat zeg. Maar mijn wanhoop heeft hem er wel toe aangezet dat hij weer wat gaat eten. Ik hou online bij wat hij aan calorieën binnenkrijgt, en pieker me suf hoe ik dat aantal omhoog krijg.

Moeite met veranderingen

Vijf maanden zijn voorbij sinds de scheiding. Dirk en Joris hebben de routine van een week bij mij en een week bij hun vader een poosje volgehouden, maar maken nu een keuze. Dirk blijft liever bij Alex wonen. Hij heeft moeite met veranderingen, en elke week alles weer inpakken vond hij vreselijk. Ik begrijp hem. Op zijn 10^e kreeg hij de diagnose PDD-NOS, een vorm van autisme. Ik vond het al knap dat hij het zolang volhield.

Joris blijft bij mij

Joris kiest ervoor om af en toe een weekend naar Alex te gaan. Vanaf mijn huis is het vijf minuten fietsen naar school, vanaf Alex’ huis drie kwartier. ‘En ik heb nou eenmaal meer met jou’, zegt hij heel eerlijk. Lief van hem, maar ik hou wel in de gaten dat hij Alex regelmatig opzoekt. 

Het gaat goed met de broers van Martijn

Ik ben blij dat het met Martijns broers zo soepel gaat. Al mijn energie en aandacht gaat nu naar Martijn, ik kan niet anders. Met Joris drink ik ’s middags een kop thee als hij uit school komt, even kletsen en dan gaat hij naar boven. Dirk spreek ik soms via Skype, we sturen elkaar muziek of iets grappigs dat we op internet hebben gevonden. 

Toch maakt Joris zich zorgen

Maar ik merk steeds vaker dat Joris als eerste vraagt ‘Hoe is het met Martijn?’ als hij thuiskomt. Niet ‘hoi mam’, maar eerst vragen naar zijn broer. Ik probeer de moed erin te houden, stip de goede dingen aan, gevolgd door ‘morgen gaat het vast weer beter’. Hij knikt dan, en zo houden we elkaar op de been.