Een volk dat tegen elkaar opgezet wordt

Wel of geen mondkapje, wel of geen anderhalve meter, wel of geen virus: het lijkt erop dat er een tweedeling in de maatschappij aan het ontstaan is. Waar berust die op? Is het de ‘wakkeren’ versus de ‘schapen’ zoals sommigen beweren? Is er een complot tegen de vrije wil? Of is het angst over angst over angst?

De splijtzwam in de samenleving

Nog niet zo lang geleden woonden we in een tamelijk gezapig land. Er waren wel eens protesten, maar dan ‘dronken we een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was’. Maar dat lijkt nu verleden tijd te zijn door de splijtzwam in de samenleving die ‘Coronamaatregelen’ heet. Waar twee honden vechten om één been …

De Coronamaatregelen

Er zijn in Nederland niet veel mensen te vinden die de Corona-maatregelen snappen of ze logisch vinden. Daarvoor zitten er in de Coronaregels teveel tegenstrijdigheden. Je mag wél naar de hoeren maar niet met je kleinkind knuffelen? Welke regel is deze week afgeschaft? Moet je nou werkelijk wettelijk je handen wassen met antibacteriële gel (wat onlogisch is tegen een virus). En waarom zijn kroegbazen ineens handhavers geworden, in plaats van gezellige barmannen en vrouwen?

Het gaat niet om wie er gelijk heeft

Het gaat mij er niet om hier een wetenschappelijke discussie aan te zwengelen. Als je daarin interesse hebt, kijk dan gerust eens op de website van Viruswaanzin, waar je veel artikelen vindt waarover je zelf een oordeel kunt vormen. Waar het mij om gaat in deze blog is dat er een tweedeling dreigt te ontstaan die ons als volk niet dient. Mijn uitgangspunt is dat we eigenlijk allemaal hetzelfde willen.

De nuance

1. Voorzichtigheid is niet verkeerd. Maar is er werkelijk gevaar?
2. Gevaar vermijden is prima, maar zijn de maatregelen daarvoor geschikt?
3. Het Coronavirus is op zijn retour, betekent dat, dat we nu veilig zijn?

We zijn toen het virus heel erg leek, onmiddellijk thuis gaan zitten en hebben afstand gehouden. Daar was geen handhaving voor nodig, het leek erop dat we te maken hadden met een killervirus dat in rap tempo om zich heen greep. Dan heb je geen handhaving nodig, dan is thuisblijven geen enkel probleem.

Gelukkig blijkt het virus niet zo dodelijk

Na een week of drie van angst en beven, kwamen we over de piek van de IC heen. Nog wat voorzichtig durfden de eersten al weer om zich heen te kijken en plannen te maken voor de zomer. Ieder op zijn eigen tijd kwamen en komen we uit onze angst. We kunnen opgelucht ademhalen, weer helder nadenken en ons gezonde verstand komt langzaam terug.

Dan gebeurt er iets raars

In plaats van het feestje te vieren dat bij zo’n opluchting hoort, worden de ‘intelligente lockdown’ en de coronamaatregelen niet opgeheven, maar verlengd en ze worden gehandhaafd met forse geldboetes. Voorzichtigheid oké, maar kloppen deze maatregelen met de werkelijkheid? Nog gekker: er zijn voorstellen om deze tijdelijke vrijheidsbeperkende maatregelen in een wet vast te leggen. Betekent dat dat we onze vrijheid nu permanent in moeten leveren?

Wiens vrijheid is het eigenlijk?

In hoeverre heeft iemand die bang is voor het virus het recht om de ander in zijn vrijheid te beperken? Vooral nu blijkt dat 98% van de mensen die besmet raken met het virus, weinig of geen klachten hebben. Is het niet logischer om de 2% van de mensen die het meest kwetsbaar zijn voor het virus te beschermen door hen (vrijwillig) in quarantaine te laten gaan? Kunnen we afspraken maken waarbij iemand die afstand op prijs stelt, een mondkapje of een ander zichtbaar teken van ‘houdt afstand’ draagt? Zonder dat de vóór- en tegenstanders elkaar hierop gaan afrekenen?

Reële en irreële angsten

In hoeverre een angst reëel is, daar verschillen mensen over van mening. Dat zijn we in Nederland wel gewend. Laten we weer gaan polderen en stoppen met wetten en maatregelen die buitengewoon zwaar gehandhaafd worden. Laat de 98% van de maatschappij die niet kwetsbaar is voor dit virus, zijn normale gang van zaken hervatten. Gooi theaters open, laat voetbalwedstrijden doorgaan en dan zonder het flauwe ‘fluister hoera’. Zo komt ook de economie weer op gang (en laat dat nou net de kracht zijn die we nodig hebben om te betalen voor bijvoorbeeld uitbreiding van de IC capaciteit of een betere beloning voor onze verpleegkundigen).

De lessen van Corona

Ik zie nog een gevaar in hoe er op dit moment met onze vrijheid wordt omgesprongen. Deze keer waren we allemaal bereid om thuis te blijven toen de WHO en de premier een pandemie uitriepen. Maar als we onze vrijheid dan niet of slechts gedeeltelijk terugkrijgen, zullen we een volgende keer niet zo gemakkelijk onze vrijheid opgeven. Het vertrouwen in de WHO is volledig geërodeerd door de kwalijke en dodelijke (!) misser die ze hebben gemaakt met het medicijn Hydrochloroquine en Zink. Zullen we een volgende keer net zo gemakkelijk in quarantaine gaan? Want vrijheid die je opgegeven hebt, heb je niet zo snel teruggewonnen.

Onze ouderen is niets gevraagd

De keuze of je wel of niet met je kinderen en kleinkinderen knuffelt, gaat erover of je kwantiteit of kwaliteit van leven wilt. Dat mag wat mij betreft iedereen zelf uitmaken. Maar niemand heeft onze ouderen gevraagd of zij wel wilden dat wij zo’n offer zouden brengen voor hen. In plaats daarvan hebben we onze ouderen in de steek gelaten en alleen laten sterven. En dat is ons aan te rekenen, daar hebben wij aan meegewerkt.

De les van de Coronacrisis

Wat is de belangrijkste les die we uit de afgelopen tijd kunnen leren als samenleving. Rutte had het steeds over ‘We doen dit samen’. Laten we samen nadenken over wat we werkelijk willen.

1. Welke waarde hechten we aan persoonlijke vrijheid?
2. Wat zijn de kernwaarden waar we het allemaal over eens kunnen zijn?
3. Wat maakt het leven de moeite waard?

Vrijheid, gelijkheid, liefde, gerechtigheid … Als we iets kunnen leren uit de Coronacrisis, dan is het wel dat het niet zozeer gaat om hoe lang je leeft. Het is minstens zo belangrijk wat de kwaliteit van dat leven is.