Boekrecensie De laatste skilift – John Irving

Geen groot fan van Irving, moet ik bekennen dat hij wel kan schrijven. En als zijn laatste roman dan ook nog, gedeeltelijk, over Aspen gaat, dan moet ik dit boek hebben natuurlijk. ‘De laatste skilift’ is over het algemeen niet zo goed ontvangen bij mijn mede-Aspenites. Wij hadden er meer van verwacht. Ik heb hem, in tegenstelling tot veel anderen, wel uitgelezen. En ik ben blij, want het tweede gedeelte was beduidend beter dan het eerste deel.

Taboes

John Irving probeert in dit boek alle taboes, waar hij maar aan kan denken, te doorbreken. Dat is vermoeiend. Op een gegeven moment heb je er een beetje genoeg van. Van lichamelijke functies tot alles wat eventueel wel en niet mogelijk is in seks, en alles daartussenin, is veel te veel. Het lijkt alsof de schrijver er zelf vreselijk veel plezier in heeft om in detail ieder orgasme te beschrijven. Het liefst tussen mensen van dezelfde sexe en transgenders, kleine mensen, mensen met een beperking, hij sluit niemand uit.

Spoken

Spoken en geesten komen ook uitgebreid aan de orde. Vooral in hotel Jerome en verdere plekken in Aspen. Het is grappig dat hij Jerome B. Wheeler (eigenaar van de Jerome en de Wheeler in de 19e eeuw) een stem geeft, net als een paar mijnwerkers en Ute-indianen. In de vorm van geesten bezoeken zij regelmatig het hotel. Hij heeft onderzoek gedaan bij de Aspen Historical Society en the Aspen Times. Dat hij zelf toerist is en blijft, is duidelijk, doordat hij niet al te ver duikt in het verleden en/of heden van Aspen. Toch is het leuk als hij schrijft over Explore (boekwinkel) en de Isis (bioscoop).

Blij

Ik ben uiteindelijk blij dat ik het hele boek heb gelezen, want zoals ik zei is het tweede gedeelte een heel stuk beter dan het eerste. Hij lijkt relaxter en zich meer bewust van waar hij naar toe wil in zijn verhaal. Want er komt nogal wat voorbij! Zoals we kennen van de verhalen van John Irving, kan hij uitgebreid uitweiden over van alles en nog wat, wat weinig of maar zijdelings met het oorspronkelijke verhaal te maken lijkt te hebben. Het is de kunst van een groot schrijver dat hij het toch uiteindelijk allemaal bij elkaar weet te brengen.

Verhaal

Het gaat een veel te lange opsomming worden als ik ook maar een gedeelte van het verhaal vertel. Maar de levensloop van Adam, zoon van een lesbische, ongehuwde, vrouw, is de spil waar omheen alles gebeurt in het boek. De moeder van Adam heeft verschillende relaties, die ook een grote hoofdrol gaan spelen. Ook de lesbische nicht van Adam en haar liefde in de vorm van ‘Em’, kort voor Emelie, krijgt een belangrijke rol.  Emelie heeft teveel meegemaakt in haar leven om nog een woord te willen spreken. Zij beeldt liever al haar emoties en gesprekken uit.

Excentriek

Excentriek is een te vage omschrijving voor dit verhaal. Maar, zoals aangegeven, wil ik niet teveel ingaan op de details van de inhoud. Wie eerder boeken heeft gelezen van de schrijver John Irving, heeft een beetje een idee wat ik bedoel. Van alle boeken die hij hiervoor schreef is dit wel het meest uitzonderlijk. Toch, als je het aandurft verder te lezen na de eerste 400 of zo pagina’s, zal het boek je niet teleurstellen. En, ben je fan van Irving, dan is dit zeker een ‘must-read’!

John Irving

De Amerikaanse Canadees John Irving is 81 jaar oud en schrijft naast romans ook korte verhalen en filmscripts. Zijn meest bekende boek is wellicht ‘De wereld volgens Garp’, Hij laat zich graag inspireren door de schrijver Kurt Vonnegut. Persoonlijk springt het boek ‘The Cider house rules’ er voor mij uit als best geschreven van zijn hand. Dat er veel fans zijn van zijn schrijfstijl bewijzen de vele prijzen die hij mocht ontvangen voor zijn werk.