Water

We missen het pas als we het niet hebben. Toch is het onze eerste levensbehoefte. Ik heb het over water. Het doodgewone vocht dat bij ons uit de kraan komt wanneer we die open zetten. Ik denk er nooit over na. Het is er altijd. Als ik dorst heb dan drink ik een glas water. Simpel, maar oh zo belangrijk. Ik ken verschillende kennissen en vrienden die het niet lekker vinden. Toch kunnen ook zij niet zonder. En pas als je echt heel veel dorst hebt besef je dat koud water ontzettend lekker kan zijn.

Storing

‘Heb jij ook een storing?’ vraagt een vriendin aan de telefoon. ‘Nee, volgens mij niet, ik heb net nog de kraan gebruikt.’ Ik check het voor de zekerheid toch even. Er komt een straal water uit de kraan, maar er zit niet zoveel kracht achter als anders. Voor de zekerheid vul ik een paar kannen en ik ben blij want even later komt er geen druppel meer uit de kraan. De storing gaat een paar uur duren.

Verlengd

Die tijd wordt verlengd, het is nu al de vraag of ik tegen etenstijd water heb. Dat zal wel heel lastig worden en ik vraag me af wat ik dan moet doen. Brood, soep, ik heb gelukkig nog wel elektriciteit. Ik kan alleen niet afwassen. ‘Mooie boel is dat,’ denk ik nog. Maar ik voel me vrijwel direct een beetje schuldig over die gedachte.

Een fles water

Ik hoorde van de week in een programma van iemand die contact had gehad met haar familie in Gaza, dat zij de hele dag met 1 fles moeten doen. Dat is 1 liter voor 4 mensen. Als je geluk hebt een kopje per persoon. Een kopje en daar moet je het 24 uur mee doen. Ik weet niet hoe warm het is op het moment in Gaza. Aan de beelden op tv te zien is het daar warm. Dan moet je toch niet denken dat je maar een klein kopje water krijgt om te drinken.

Zonder water

Ik probeer het me voor te stellen. Ik probeer me sowieso in te denken hoe het is als je kraan er helemaal mee opgehouden is. Dat er nergens iets van vocht te verkrijgen is. Je bent afhankelijk van hulpmiddelen van anderen. Voor zoiets simpels. Ik scheld als de regen hier weer eens met bakken de hemel uit komt. Ik vergeet dat we afhankelijk zijn van water. Omdat het zo gewoon zou moeten zijn dat we er meer dan genoeg van hebben.

Zuinig

Ik zie in gedachten mijn moeder weer voor me wanneer ze de afwas deed. Ze liet de kraan rijkelijk stromen en waste met sop de vaat af onder het stromende water. Liters verbruikte ze. Ik vond dat zonde. En vind dat nog steeds. Ik ben wel zuinig maar ga toch ook lekker douchen en af en toe laat ik het bad volstromen. We hebben ook recht op water. Dat is ons eerste en allerbelangrijkste recht. Zonder gaan we dood.

Opgelost

Ik hoop dan ook dat de storing gauw opgelost is. Terwijl ik ook hoop dat de mensen die in landen wonen waar het zo schaars is, ze ook snel voldoende water hebben dat ze dit niet alleen als drank nodig hebben. Hoe heerlijk om je te kunnen wassen, om de vaat te kunnen doen, eten te koken en al die duizenden andere dingen waarvoor we water gebruiken en nooit over nadenken.