Bezet

Eline de Moor (51) is nu bijna twee jaar single.  Heel voorzichtig waagt Eline zich wat in het diepe, al gaat het niet vanzelf.

Heerlijke luchten

‘Kom binnen!’ Ronald doet de deur met een brede lach open. Ik haal stiekem opgelucht adem als hij me niet begroet met een kus. Hij heeft een theedoek over zijn schouder geslagen en uit zijn keuken komen heerlijke luchten. ‘Zo, dat ruikt lekker,’ zeg ik, terwijl ik mijn handtas op de grond zet. Ronald grinnikt.

Hollandse pot

‘Maak je maar niet te veel illusies, ik heb één succesrecept en verder is het Hollandse pot.’ ‘Slimme tactiek,’ grinnik ik, ‘als je niet verder komt dan één date.’ Ronald lacht. ‘Welnee, hierna gaan we gewoon altijd uit eten.’ 

Ik weet het nog helemaal niet

Woeps, daar is het al. Altijd. Ik glimlach een beetje wrang. Hij ziet het blijkbaar al helemaal met me zitten. Moet ik nou ook zoiets zeggen? Dat ik dat wel zie zitten voor de toekomst of zo? Dat weet ik nog helemaal niet. Ik knik maar wat en loop met hem mee de woonkamer in. De enige keer dat ik eerder in zijn huis was, kwam ik niet verder dan de keuken, ik ben best een beetje nieuwsgierig. ‘Ga lekker zitten, kijk rond, ik kom zo met het eten,’ zegt Ronald en verdwijnt achter de keukendeur.  

Engeltje

De kamer is ruim en licht, grote ramen en verrassend zachte kleuren zorgen voor een warm gevoel. Mijn blik wordt onmiddellijk getrokken door een portret van een vrouw met een innemende glimlach. Er brandt een kaarsje naast het schilderij, met een beeldje van een engeltje erbij.

Stap achteruit

Het voelt alsof ik iets heel persoonlijks heb betreden en onbewust doe ik een stap achteruit. Mijn ogen glijden over de boekenkast, een prachtig schilderij boven de bank, planten in de vensterbank die een beetje staan te verpieteren. 

Het eten is klaar

‘Tja, mannenhuishouden hè,’ klinkt het achter me. Ronald knikt in de richting van de zieltogende planten. ‘Niet te dichtbij de boekenkast komen hoor, ik heb alleen de randjes afgestoft.’ ‘Is er ook een andere manier dan?’ wil ik weten. Ronald grinnikt. ‘Het eten is klaar, kom je mee?’

Vis met bladerdeeg

Hij gaat me voor naar de keuken met in het midden een mooi gedekte tafel. ‘Nou ben ik wel benieuwd naar je succesrecept,’ zeg ik. ‘Als mijn neus zich niet vergist, is het iets met vis.’ ‘Correct,’ zegt hij, en haalt een schaal een uit de oven die hij op een houten plank op tafel zet. ‘Zalm en croute. Oftewel vis met bladerdeeg.’ 

Zonder route

Ik kan het niet helpen, ik schiet in de lach als ik de ovenschaal zie. ‘Het ruikt goddelijk,’ verzeker ik hem, ‘maar volgens mij is het de bedoeling dat de vis onder het bladerdeeg ligt en niet andersom.’ Ronald kijkt even beteuterd. ‘Ik snapte al niet zo goed waarom dat deeg niet gaar wilde worden,’ bekent hij. ‘Ach, zonder croute is het vast wel te eten.’

Zijn vrouw

Hij schenkt de glazen vol, we kletsen, lachen, praten. Mijn oog valt op het uitgebreide kruidenrek, de bakvormen in een open kast, de roze ovenwanten. Ronald volgt mijn blik. Zijn stem klinkt zacht als hij vertelt over Annette, zijn vrouw die nu twee jaar geleden is overleden. Ik knik en luister, voel zijn verdriet erdoorheen klinken. 

Dat wis je niet zomaar uit

Bij het nagerecht lijkt hij uit zijn herinneringen te ontwaken. ‘O jee, ik heb wel heel veel zitten vertellen over haar, hè?’ Ik knik en schud daarna gelijk mijn hoofd. ‘Ja, nee, dat snap ik hoor. Jullie zijn natuurlijk een hele tijd samen geweest, dat wis je niet zomaar uit. Als je dat ook al kunt,’ voeg ik er snel aan toe. Lekker bezig, Eline, even zijn overleden vrouw uitwissen. ‘Het zal ook best heel verdrietig zijn.’ Wat denk je zelf?

Veranderde sfeer

Ik schraap mijn keel even om mijn gedachten op een rijtje te zetten en begin over iets grappigs dat Kas me die middag had verteld. Maar het klinkt in mijn oren gemaakt en gezocht, de sfeer is veranderd. Zijn verhaal over Annette is groot, voor hem allesomvattend, zo lijkt het. Het voelt alsof ik er niet ben als hij over haar praat.

Slimme opmerkingen

Ronald zet een dampende kop thee voor me neer als we in de woonkamer op de bank ploffen. ‘Filmpje?’ Ik knik. ‘Leuke test, wat vind jij leuk en wat vind ik leuk?’ grinnikt hij. O god, daar gaan we weer. ‘Maakt mij niet zoveel uit, hoor,’ wuif ik. ‘Zelfs horror vind ik wel leuk, alleen niet vlak voor het slapen.’ Ja goed idee, hinten op een nacht samen. Waar haal ik ze vandaan, al die slimme opmerkingen.

Actiefilm

‘Dat bewaren we maar voor een andere keer,’ vindt Ronald. ‘Hier, kies jij maar.’ Hij geeft mij de afstandsbediening, ik zie al snel een redelijk neutrale actiefilm. Perfect. Ronald slaat losjes zijn arm om me heen en ik nestel me fijn tegen hem aan. Dit is toch wel heel prettig, bedenk ik, tot ik merk dat Annette me vanaf de muur aankijkt. Ik zucht maar even en focus op de televisie. Het lukt me zowaar om wat te ontspannen, en als de film is afgelopen rek ik me loom uit. 

De echte wereld

‘Zal ik met je meelopen?’ biedt Ronald aan. Heel even wil ik het wegwuiven, maar eigenlijk vind ik het ontzettend lief en fijn. ‘Ja graag,’ zeg ik daarom dankbaar. Even later lopen we naast elkaar door de straten, en als vanzelf glijden onze handen in elkaar. De nacht is aangenaam koel, de loomte glijdt wat van me af. Het voelt of ik weer wat terugkeer in de echte wereld.

De kus

‘Het was heerlijk,’ zeg ik met een glimlach bij mijn voordeur. ‘De vis of de avond?’ wil Ronald weten. ‘Allebei, wijsneus,’ grinnik ik en voor ik het weet plant ik zelf een kus op zijn mond. ‘Welterusten,’ zegt Ronald zacht en geeft me nog een kus. Veel te snel laat hij me al los en doet een stap achteruit. ‘Tot snel.’ Ik knik. ‘Doen we.’  

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Een overleden partner kan nog erg aanwezig zijn in iemands leven. En als je zelf weduwe of weduwnaar bent, kun je misschien eens voelen of die plek naast je al vrij is. Heb je ruimte voor een nieuwe liefde?

Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde schreef het praktische boek Vind je eindman.

Wil je graag eerst een gratis hoofdstuk lezen? Dat kan, klik hier.