Recensie De straf die ze verdient – Elizabeth George

Het was al weer enige tijd geleden dat ik een boek van haar las. ‘De straf die ze verdient’ bracht me echter direct weer terug in de fijne schrijfstijl van Elizabeth George. Het begin van het boek was, ook nu weer, een beetje verwarrend. Maar na een paar hoofdstukken zat ik er weer helemaal in.

Hoofdpersonen

Thomas Linley en Barbara Havers staan nu voor de moeilijke taak om uit te zoeken of de dood van de decaan een zelfmoord was of dat hij is vermoord. Barbara wordt eerst met haar chef Isabelle Ardery op pad gestuurd. Dat de twee niet met elkaar kunnen opschieten maakt het verhaal komisch en nog spannender.

Problemen

Want dat de twee niet alleen problemen met elkaar hebben, maar ook nog eens persoonlijk zorgt voor veel verwikkelingen, geheimen en frustratie. Barbara meent vanaf het begin dat de decaan vermoord is, terwijl Isabelle zich aan haar script houdt om erachter te willen komen hoe de zelfmoord heeft kunnen gebeuren.

De straf die ze verdient

Als er meer duidelijkheid komt in de zaak, neemt Thomas Linley het over van Isabelle. Hij en Barbara gaan terug naar de plaats waar de dood plaatsvond. Natuurlijk komen ze uiteindelijk achter de ware toedracht, maar niet voordat er veel, heel veel, mensen meedoen. Dat maakt haar boeken soms verwarrend.

Brits

Ik verdenk haar er weleens van dat ze dit expres zo aanpakt. Britse detectives zijn vaak een beetje verwarrend omdat er zoveel medespelers zijn. Elizabeth George is een Amerikaanse schrijfster die haar boeken in het oude Engeland laat spelen. Haar schrijfstijl is dan ook (soms een tikje overdreven) Brits.

Lezen

Dat maakt het niet minder spannend en heerlijk om te lezen. Juist de uitgebreidheid van haar verhaal en haar uitgediepte persoonlijkheden in het boek maakt het een heerlijk boek voor een regenachtige zondagmiddag. Had ze dit boek in de helft van de bladzijden kunnen samenvatten? Zeker. Maar dan was het ook sneller uit geweest en dat wil je niet. Je wilt mee op reis met Barbara en Thomas.

Jammer

Het is weer jammer dat het uit is. Ik ben nu al benieuwd naar haar volgende boek. Hij staat al op mijn lijstje. Al haar boeken kun je apart van elkaar lezen. Maar ik vind het toch fijner de volgorde van uitgifte aan te houden. Zo weet je de achtergrond van de hoofdpersonages. Ook nu wordt er een paar keer teruggegrepen naar de dood van de vrouw van Inspecteur Linley. Zij beschrijft dit in een van haar beste boeken ooit, ‘Een onafwendbaar einde.’