Via Twitter las ik een pakkende recensie over Down to earth, een filmdocumentaire. Floortje Smit, schreef in de Volkskrant van 26 november jl. dat deze film al weken lang veel mensen naar de bioscoop trekt en voor een tiental bezoekers zelfs de aanleiding was om hun baan op te zeggen! Zo inspirerend zijn de meeste particuliere films niet. Ik werd nieuwsgierig en besloot de film te gaan kijken.
Een gezin op ontdekkingsreis
Hoofdrolspelers in deze documentaire zijn Rolf Winters en Renata Heinen en hun drie kinderen. Winters en Heinen konden zich een aantal jaar geleden niet meer vereenzelvigen met onze huidige consumptiemaatschappij. De wens om op een verantwoorde wijze met de aarde om te (leren) gaan, werd steeds sterker. Daarop besloten ze op reis te gaan. Van de 200 filmuren die ze maakten tijdens hun reis hebben ze een documentaire gemaakt.
De documentaire Down to earth laat prachtige beelden zien van het Afrikaanse landschap, haar bewoners en hun wijsheid. Hetzelfde geldt voor de beelden die getoond werden van Australië en Zuid-Amerika. In Zuid-Amerika gingen ze langs bij een Sjamaan, in Afrika spraken ze met een medicijnman en in Australië met een aantal Aboriginals. Deze laatsten wisten prachtig te verwoorden dat in hun gemeenschap iedereen betrokken wordt. De vrouwen zijn erg bezig met de opvoeding en zien de opgroeiende kinderen het meest. Zij hebben oog voor de kwaliteiten van de kinderen en fluisteren de anderen in wie waarschijnlijk een goede leider wordt. Op dit kind wordt dan extra gelet. Zo heeft ieder lid van de gemeenschap een eigen functie.
Ook werden beelden van een stam in Afrika getoond waarvan de leden zonder angst zouden leven. Dit komt, doordat ze de dood zien als een natuurlijk onderdeel van het leven, niet iets om bang voor te zijn. Doodgaan hoort er gewoon bij. Deze redenering kan ik volgen, maar betekent dat dan ook dat je zonder angst leeft? Kun je überhaupt zonder angst leven? Dit bleef in mijn hoofd rondspoken. Kan dat?
Leven zonder angst, kan dat?
Ik kan me voorstellen dat angst afneemt als je de dood kunt zien als natuurlijk onderdeel van de levenscyclus. Als de angst voor de dood afneemt, dan nemen andere angsten ook af. Tenminste, als je er vanuit gaat dat de meeste angsten gestoeld zijn op die ene grote: de doodsangst. Maar is het mogelijk om zo angst echt tot nul te reduceren? Kun je zonder angst leven? Is dat dan fijn?
Niet alle gevoelens van angst zijn onprettig of hebben een negatieve invloed. Ik voel ook gevoelens van angst (gezonde spanning) als ik iets ga doen of doe wat ik nog nooit heb gedaan. Zou ik dat nog doen, als ik die gevoelens niet zou hebben?
Daarnaast is angst ook een van onze basisemoties. Angst helpt ons te overleven. De bekendste vorm is de stress respons. Als je oog in oog met een tijger komt te staan, laat je een fight, flight of freeze reactie zien. Deze vorm kun je niet uitschakelen, dus of je helemaal zonder angst kunt leven?
Ik kan het me niet voorstellen. Ik kan me wel voorstellen dat de leden van deze stam hebben geleerd om te gaan met hun gevoelens van angst, waardoor de impact van deze gevoelens kleiner is geworden. Het (h)erkennen van angst maakt dat deze emotie de regie niet overneemt. Dit betekent echter niet dat de angst er niet meer is. De angst is er nog wel, maar heeft geen grote, en mogelijk destructieve, impact meer. De gevoelens zijn er en mogen er zijn. Het voelen van angst hoeft geen probleem te zijn. Dat gaat gewoon weer voorbij.
Ik denk dat dat is wat ze bedoelden toen ze in de documentaire stelden dat de leden van de stam vrij van angst zijn. De leden zijn vrij van de negatieve gevolgen van angst.
Zelf Down to earth zien?
Al met al heeft Down to earth mij wel aan het denken gezet! Wil je dat zelf ervaren en de documentaire ook zien? Klik dan op deze link om te zien waar en wanneer de film draait.
(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)
Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!
Comment
Het lijkt me een gave film. Ik wil ‘m ook nog graag zien. Hoop dat hij volgende maand nog in het Filmtheater Fraterhuis in Zwolle draait!