Familiereünie
Eline de Moor (52) is nu twee jaar single. Hoe is het nu met haar zus Ilse? Eline probeert hun contact nieuw leven in te blazen.
Zus
Het is even geleden, maar ik ben toch weer eens op de fiets gestapt naar mijn zus. Het is ongemerkt alweer maanden geleden dat we elkaar zagen. In december was ik tegen haar uitgevallen, omdat ze er klakkeloos van uitging dat ik ja en amen zou zeggen op haar kerstplannen.
IJzige stilte
Maar ik zei nee, iets dat Ilse nog nooit van mij gehoord had. Ik wilde niet meer het kleine zusje zijn dat zich maar moet voegen naar haar wensen en die van mijn moeder. Het gevolg was een ijzige stilte van allebei die een paar weken haast voelbaar was, tot ik haar een verjaardagskaartje stuurde in maart, met iets liefs erin. Sindsdien appen we af en toe, maar elkaar opzoeken is er nog niet van gekomen. En ik vind het hoog tijd.
Verbaasd
Ze was dan ook een beetje verbaasd toen ik zei dat ik graag weer eens op de thee wilde komen. Ik weet zelf niet zo goed met welke mindset ik erheen ga, maar als ik op de fiets zit bedenk ik dat ik eigenlijk wil voelen hoe het nu tussen ons is. Een kaartje, een appje, een belletje, het zegt allemaal niet zoveel, dat heb ik inmiddels wel geleerd van al mijn date-avonturen.
Familiereünie
Elkaar face to face zien is zoveel meer dan alleen woorden. En natuurlijk ben ik ook ergens bang dat ik me weer het kleine zusje voel zodra ik bij haar over de drempel stap, maar ik voel me nu sterk genoeg om daar iets mee te doen. Wat precies, dat moet ik ter plekke maar verzinnen.
Ongemakkelijk
We begroeten elkaar hartelijk, al voel ik ook wat zenuwen kriebelen. En nog iets, dat mijn ogen doet prikken. Want waar ik Ilse altijd zag als een kopie van mama, compleet met zure trek om haar mond, zie ik nu een vrouw die het net zo ongemakkelijk vindt als ik.
Gevoelens
Het is alsof ik een andere bril op heb, want Ilses gevoelens waren me nog nooit opgevallen, zo druk was ik met mijn eigen houding als ik bij haar was. Altijd op mijn hoede om een sneer van haar te krijgen, een misprijzend commentaar of gewoon pure afkeuring.
Vraag
Ze zet thee in de keuken en ik leun als vanouds met mijn rug tegen het aanrecht en vraag hoe het met haar gaat. Die vraag verrast haar, want ze wacht twee tellen voor ze antwoordt. ‘Goed,’ zegt ze. ‘Ik ben blij te zien dat het goed met je gaat.’ Ik grinnik. ‘Dat is fijn, maar dat is niet wat ik vroeg. Hoe is het met jou?’ Ilse zet de waterkoker terug in de houder en kijkt me een paar seconden aan. ‘Goed,’ zegt ze uiteindelijk. ‘Al vraag ik me ook af wat je komt doen.’
Opengooien
Ha, zo ken ik haar weer. ‘Gewoon, ik vond het hoog tijd om je weer eens te zien. Het is allemaal zo raar gelopen.’ Ilse humt haar hummetje, pakt onze mokken op en loopt naar de woonkamer. Ik plof op de bank en neem het koekje dat ze me aanbiedt aan. Ik knabbel er even op tot ik besluit het gesprek maar gewoon open te gooien. Nu of nooit.
Bazig
‘Ik heb best veel nagedacht over ons contact,’ begin ik. ‘Ik weet niet hoe het voor jou altijd was, maar ik vond het best ingewikkeld. Je kunt soms best eh… een beetje bazig zijn.’ Oef, het hoge woord is eruit. Ilse humt even, maar gaat er ook niet tegenin. Dat geeft me weer wat moed.
Applaus
‘En ik heb daarom besloten om even afstand te nemen, om voor mezelf uit te zoeken hoe ik met ons verder wilde,’ ga ik verder. ‘Ik wil niet meer het gevoel hebben dat jij de baas bent. Ik zou heel graag weer vaker bij elkaar komen, maar niet meer zoals het was.’ Applaus voor mezelf.
Het gebeurt vanzelf
Ilse is even stil. Ze drinkt haar thee en zoekt naar woorden. ‘Vincent zei ongeveer hetzelfde,’ zegt ze dan zachtjes. ‘Dat ik best bazig kan zijn. Ik weet het ook, maar ik kan het niet helpen, het gebeurt vanzelf. Soms hoor ik mama doorklinken in wat ik zeg, en dat wil ik niet.’
Schaamte
Ze slikt even, haar mond begint een beetje te trillen. ‘Ik vond het heel moeilijk dat we elkaar nauwelijks meer spraken. Eerst was ik heel boos omdat je nee had gezegd, ik snapte er niks van. Vincent zei dat hij jou wel snapte, en toen de boosheid gezakt was, zag ik wel dat ik helemaal niet aardig was geweest. Maar toen was het al stil tussen ons. En ik schaamde me en wist niet hoe ik dit recht moest zetten.’
Familiereünie
Voor ik het weet zit ik naast haar en sla ik mijn armen om haar heen. Het voelt heel onwennig, zo’n broze Ilse die haar tranen de vrije loop laat. Als ze weer wat gekalmeerd is, zeg ik: ‘Nou, dat was blijkbaar nodig. Heb je ook een tissue voor mij?’ Ze knikt en pakt een doos zakdoekjes. Als we tegelijkertijd toeterend onze neus snuiten, schieten we allebei in de lach. ‘Nog maar een kop thee, denk ik, hè?’ zegt Ilse. Ik knik blij.
Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Niets moeilijker dan grenzen aangeven bij familieleden, maar soms kan het juist de ingang zijn tot een beter contact. Je kwetsbaar opstellen is niets anders dan je gevoelens delen, en openstaan voor die van de ander. En als je elkaar dan in het midden kunt vinden, kun je samen een nieuwe weg inslaan.
Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde schreef het praktische boek Vind je eindman.
Wil je graag eerst een gratis hoofdstuk lezen? Dat kan:
Leave A Reply