Hoop

Het leven heeft totaal geen zin zonder hoop. Hoop voor de toekomst en voor vandaag. Ik was laatst op een verjaardag waar een aantal jonge mensen aanwezig waren in de leeftijd van 30-50 jaar. Het gesprek kwam, zoals zo vaak tegenwoordig, op politiek. Ik ga je niet vermoeien met allerlei politieke meningen maar het viel me op dat er weinig verschil is tussen de mensen van 30 nu en toen ik 30 jaar was.

Verandering

We willen allemaal verandering. Blijkbaar hebben de mensen voor ons het niet goed (genoeg) gedaan. We willen ons stempel drukken op de toekomst. En met dat stempel willen we laten zien dat we het beter kunnen, dat het beter moet willen we met z’n allen overleven. Is er nu zoveel veranderd dan waar we 30 jaar geleden voor vochten?

Energie

Ik zie mezelf nog lopen met spandoeken tegen kernenergie. Nu willen ze weer meer kerncentrales gaan bouwen. Ik was vrijwilliger van ‘The Hunger Project’. Geen honger meer in de wereld voor het jaar 2000. Er sterven nog steeds veel (teveel) mensen omdat ze niet genoeg te eten hebben. Oorlog was een ding uit het verleden. We waren nu te slim en te wijs om ooit nog wapens te gebruiken. De Vietnam oorlog lag vers in het geheugen. Een derde Wereldoorlog? Nooit. We wisten nu beter.

Vandaag

En zo stond ik die dag omringd door mensen die het beter wisten. Jonge mensen die het beter zouden doen. Met een groot verschil. Niemand, niet een iemand, die het idee had dat het iets zou opleveren. Ze waren al verslagen voordat ze begonnen. Dromen die ze hebben voor de toekomst hadden toch geen zin want ‘het gaat toch niet gebeuren.’

Luisteren

Ik luisterde naar de mooie ideeën, naar de verhitte discussies, naar de wensen en dromen voor de toekomst en ik werd geïnspireerd. En hoe meer zij me vertelden dat het toch geen zin had voor ze om zich op te winden over zaken waar ze niets tegenin konden brengen, waar ze het gevoel hadden te vechten tegen een te grote macht en nooit zouden winnen, hoe meer ik van het tegendeel overtuigd raakte.

Apen

Ik vertelde ze een verhaal over de apen. Echt gebeurd, hoewel ze me een beetje mismoedig aankeken. Er was een groep apen in Afrika die vanuit de binnenlanden naar de kust verhuisden. Ze vonden aardappelen om te eten en verhongerden niet. Op hetzelfde moment was er een groep apen aan de andere kant van de wereld (in Azië) die al bij de kust woonden. Ook zij aten aardappelen en vonden het lekker.

Een idee

Tot een aap uit de groep met zijn aardappel naar de zee liep. De aardappel afspoelde en daarna de aardappel opat. De anderen uit zijn groep keken naar hem en langzaam maar zeker gingen ze hem nadoen. Ze waren het met de ene aap eens: de gewassen aardappel smaakte veel beter zonder al dat zand eraan. Nou was het wonderlijke dat op datzelfde moment de apen aan de andere kant van de wereld precies hetzelfde gingen doen.

Contact

Zonder contact met elkaar ging ook deze groep apen hun aardappels wassen. Waarom? Was het een soort telepathie? Wetenschappers hebben zich jaren over dit fenomeen gebogen. De uitkomst is (zoals altijd) veel eenvoudiger dan wij denken. Het heeft alles te maken met een meerderheid. Op een gegeven moment komt er een verschuiving in het universum, een bewustwording zonder dat we daar bewust veel voor hoeven te doen.

Verschuiving

Wanneer die verschuiving precies plaats gaat vinden is niet precies uit te rekenen. Maar er is bewijs dat wanneer genoeg mensen zich inzetten voor een bepaald doel, dit doel ook behaald zal worden. Met andere woorden: Een volgende keer wanneer je denkt dat het absoluut geen zin heeft om je afval te scheiden terwijl grote industrieën hun rotzooi met tonnen in de rivieren en zeeën blijven storten, denk hier nog eens over na.

Meerderheid

Wanneer er een meerderheid van bewustzijn komt, dan verslaan we die vervuilers. Een druppel op de gloeiende plaat, zal bij voldoende druppels de plaat doen afkoelen. Laat jouw druppel dus niet verloren gaan. Meer en meer mensen worden zich bewust van de noodzaak voor een schonere wereld. Mijn ‘medefeestvierders’ vroegen mij of ik echt geloofde dat het nog niet te laat is.

Hoop

Ik zeg volmondig: Ja. Ik geloof dat het nog op tijd is. En nee, het is nog niet te laat. Maar hoe meer mensen meedoen, hoe sneller en hoe zekerder de droom werkelijkheid wordt. Laten we met z’n allen die groeiende plaat doven en laten we met z’n allen ons eigen kleine beetje doen. Als die ene aap zijn voedsel wast, gaan anderen met hem meedoen. Net zolang en zoveel totdat de hele wereld meedoet. We noemen dit het ‘rimpel-effect’. Een rimpeltje in het water wordt op de oceaan een tsunami. Een regendruppel wordt een orkaan.