Internationaal

Ik hou van Nederland. Maar dit land is vaak veel te klein voor mij. Vandaar dat ik het graag internationaal zoek. Het heeft zo zijn charme hoor, die kneuterige dorpjes en kleine afstanden. Ook hou ik van drukte en vertier om me heen. Dus dat het land propvol is, is voor mij ook geen belemmering. Toch droom ik vaak van mijn bergen, de wijdheid en de openheid. Internationaal in natuur en in de mens.

Gelukkig

Ik voel me gelukkig wanneer een Duits stel de galerie binnenloopt. Ik probeer een gesprek aan te knopen maar mijn Duits is te beperkt. Zij spreken geen woord Nederlands, maar met het weinige wat we allemaal weten en Engels is internationaal, dus met wat Engelse woorden tussendoor begrijpen we elkaar heel goed. En daar gaat het om. We hebben een heel fijn gesprek. Ze zijn nog jong, ik schat in de dertig. Hij zit in een rolstoel en ik zie dat hij aan een kant verlamd is.

Beroerte

Ja, het heeft een beroerte gehad. Dat heeft een flinke deuk geslagen in zijn leven maar ook in dat van haar. Zij zegt dat ze ontzettend dankbaar is dat hij nog leeft en die rolstoel, ach, die nemen ze maar voor lief. Maar hij kan het niet goed verwerken. Ze waren beiden fotograaf. ‘En best wel goed,’ zegt ze verlegen. Zij doet haar werk nog als fotografe, maar voor hem is dat afgelopen. Ze probeert hem te stimuleren om dan iets anders te doen. Iets creatiefs waar hij maar een hand voor nodig heeft.

Schilderen

‘Is schilderen dan niets voor je?’ vraagt ze hem voorzichtig. Hij schudt krachtig zijn hoofd. Verontschuldigend draait ze zich naar mij om. Ik begrijp het. Hij heeft gewoon nergens meer zin in. En geef hem eens ongelijk. ‘Misschien heeft hij meer tijd nodig,’ fluister ik in haar  oor, terwijl hij al bijna buiten is. Haar ogen staan even vol tranen, maar dan zegt ze dat ze heel blij is dat ze in ieder geval samen nog kunnen reizen.

Foto

Aan het eind van de dag loop ik naar de bushalte. Ik zie ze in de verte. Zij maakt een foto van de kerk, die midden in het centrum staat. Ik loop naar ze toe en vraag of ik ze samen op de foto mag zetten. Mooie herinnering. Hij wil niet, maar zij straalt. ‘Kom op nou, doe het dan voor mij. We hebben geen een foto van ons samen.’ Ze geeft me haar toestel. Hij stribbelt nog wat tegen. ‘Maar kijk dan naar mij, ik zie er toch niet uit in dat ding,’ roept hij gefrustreerd. Ik kijk naar ze door de lens en zie twee verliefde mensen die een uitstapje maken.

Mooi

‘Jullie hebben geen idee hoe mooi jullie zijn, allebei.’ Zeg ik zachtjes. Er komt een heel voorzichtig glimlachje op zijn gezicht. Ik maak wel 10 foto’s. Zij begint te huilen wanneer ze ze ziet. ‘Deze zal ik altijd koesteren,’ zegt ze. Ontroerd loop ik verder naar de bushalte. Ik neem plaats achter nog een jong stelletje. Deze jongen en meisje zijn allebei begin 20. Studenten, denk ik. Ze beginnen samen te praten in een taal die ik vaag herken. Ik probeer wat dichterbij ‘af te luisteren’ hoewel ik er geen woord van begrijp.

Nieuwsgierig

Ik ben een nieuwsgierig mens, dus ik vraag aan hem wat voor taal ze spreken. Hij kijkt me eerst verbaasd aan en lijkt te schrikken. Ik verontschuldig me dat ik ze stoor in hun gesprek maar dat ik nieuwsgierig ben waar ze vandaan komen. ‘Uit Rusland’, zegt zij verlegen. ‘Dat dacht ik al, ‘roep ik blij. Ik heb ooit mensen ontmoet uit Rusland en de taal leek me uit dat prachtige land te komen. ‘Zijn jullie hier met vakantie? ‘

Vlucht

Ze beginnen te vertellen en kunnen niet meer stoppen. Hoe ze zijn gevlucht toen Poetin Oekraïne binnenviel. ‘We houden van ons land, maar we houden niet van de regering. We haten Poetin.’ Hij kijkt haar waarschuwend aan. Dit mag ze niet zeggen, als Rus. Ik verzeker ze dat ze hier veilig zijn en alles mogen zeggen. Ze glimlachen wat droevig. Ze zijn blij dat ze hier ‘even’ kunnen wonen. Ze studeren allebei in Utrecht. Ze vinden Holland mooi. Maar Rusland is hun land en ze willen graag ooit terug. Maar weten niet of ze dit nog kunnen. En als dat al kan zonder vermoord te worden, zullen ze dan ooit nog kunnen wennen aan een communistisch systeem?

Internationaal

Ik kom thuis en ik voel me meer thuis dan gisteren of de dag erna. Ik heb weer even contact gehad met mensen uit een ander land. In het Engels gesproken en een andere cultuur geproefd. Ik voel me weer heel even een ‘wereldburger’ in plaats van Europeaan, of Nederlander. Wat kunnen we veel van elkaar leren. En wat wordt de wereld mooier wanneer we onze grenzen verleggen. Ga jij ook stemmen donderdag?