Koude douche

Eline de Moor (52) is ruim een half jaar samen met Ronald. Ze begint zich steeds meer op haar gemak te voelen bij hem, maar een onverwachte ontmoeting zaait twijfel.

Terras

Het is eindelijk weer mooi genoeg buiten om op ons geliefde terras te zitten aan het water. Pia achter haar latte, ik met een grote mok thee. ‘Weet je nog,’ zegt Pia, ‘dat Ronald hier aan kwam wandelen, vorig jaar? Je had toen nog geen idee dat het zo zou lopen.’ Ik grinnik. ‘Klopt, ik verklaarde je nog voor gek dat jij het zo’n leuke man voor me vond.’

Harde schijf

Pia heft haar glas. ‘Is die ouwe Pia toch niet zo maf als jij altijd denkt, hè?’ Ik vertel haar van het gesprek dat ik met Ronald had over het portret van Annette, dat zeer aanwezig was in de woonkamer. ‘Ik vond het best eng hoor, om erover te beginnen,’ beken ik. ‘Maar toen hoorde ik jouw stem in mijn hoofd, haha. Je zit op mijn harde schijf.’ Pia moet erom lachen. ‘Je komt echt nooit meer van me af.’ Ik vrees het ook niet. 

Hond

Na een half uurtje staan we weer op, ik moet weer aan het werk. Met drie zoenen nemen we afscheid, en als ik de hoek omga, struikel ik bijna over een hond die iets te enthousiast de straat in wil. ‘Hé pas op!’ roept de eigenaresse, enigszins geïrriteerd.

Dochter

Ik weet me nog net staande te houden en zie dan wie het is. Harry de hond, met zijn bazinnetje Lianne, Ronalds dochter. Harry begint wild te kwispelen als hij me herkent, en ik ga als vanzelf door mijn knieën om hem te aaien. Lianne kijkt even verbaasd, tot het haar begint te dagen. ‘Jij bent zeker Eline,’ zegt ze dan. 

Lianne

Ik stap vooruit en steek mijn hand uit. ‘Klopt. Dan moet jij Lianne zijn. Leuk je te ontmoeten,’ zeg ik met een glimlach. Lianne aarzelt heel even, maar schudt me dan de hand. ‘Ja, leuk.’ Het klinkt kort en afgemeten. ‘Kom, Harry.’ Ze geeft een rukje aan de leiband en loopt de straat in. Harry sjokt achter haar aan en kijkt nog eens achterom, alsof hij sorry wil zeggen dat ie niet kon blijven hangen. Ik weet precies hoe hij zich voelt. 

Ze moet me niet

Met een ongemakkelijk gevoel klap ik even later mijn laptop open en open het document waar ik mee bezig was. Ik probeer wat woorden op papier te krijgen, maar het lukt niet. De ontmoeting met Lianne blijft in me rondzingen. Ze moet me niet, zo voelt het. Zoals Ronald over haar sprak, had ik een plaatje bedacht van een open, liefdevolle dochter. Een beetje een combi van de warme glimlach van Annette en de fijne persoon die Ronald is. Maar de werkelijkheid voelt als een koude douche. 

Boze stiefmoeder

Ik snap natuurlijk wel dat het best heftig kan zijn als je vader ineens met een nieuwe relatie op de proppen komt. De verhalen van een boze stiefmoeder of van kinderen die er niets van moeten weten, ik heb ze ook wel gelezen en gehoord. Maar nu het blijkbaar mij overkomt, heb ik geen idee wat ik hiermee moet. Ik klap mijn laptop dicht en pak mijn hardloopschoenen. Even een rondje rennen, dat maakt mijn hoofd vast wel leeg. Dat werk haal ik vanavond wel in.

Regen

Als ik halverwege mijn rondje ben gekomen, barst ineens de hemel open en ben ik binnen een paar tellen doorweekt. Ik neem een paar zijstraten om snel naar huis te lopen. Tenminste, dat is de bedoeling. Tot ik merk dat ik voor Ronalds huis sta, in plaats van het mijne. Dat volle hoofd van me ook… Ik zucht maar even en twijfel even of ik aan zal bellen. Ach nee, hier liggen geen droge kleren van me. Ik draai me om en wil weer gaan, als ik de voordeur open hoor gaan. ‘Eline?’

Naar huis

Ronald staat in de deuropening, met Vivienne achter zich. Ze trekt haar jas aan, haar blik flitst heen en weer tussen Ronald en mij. Shit, hier heb ik echt geen zin in. Vivienne slaat haar armen om Ronalds nek en kust hem op de mond. ‘Was weer gezellig,’ lacht ze. ‘Tot snel!’ Ze klapt haar paraplu open als ze naar buiten loopt en schenkt me een stralende glimlach in het voorbijgaan. ‘Dág Eline!’ Ik wrijf het regenwater uit mijn ogen. ‘Kom binnen,’ maant Ronald. ‘Dan kun je je afdrogen.’ Geen haar op mijn hoofd die dat nu wil. Ik draai me om en ren naar huis.

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Zegeltjes plakken noem ik het, kleine irritaties die zich ophopen, tot het zegelboekje vol is en de ander de volle laag krijgt. Als dingen zich opstapelen, kun je al snel verkeerde conclusies trekken, en krijgt je twijfel veel voedingsbodem. Blijf dus niet zitten met wat je dwarszit, maar praat erover. 

Wil je meer weten over de valkuilen bij het daten en gezonde relaties? Doe dan zondagochtend 3 april om 11.00 uur mee aan het gratis online webinar ‘Hoe je in 5 stappen je eindman vindt’.

Wil je nog meer informatie kijk dan op haar website www.laatsteliefde.nl.