Laatbloeier
Ik weet nog dat een tante tegen me zei dat ik een laatbloeier was. Ik was een tiener en wilde dat niet horen. Ze had wel gelijk. Vooral in vergelijking met mijn jongere zus die me ver vooruit ging in het leven. Ik keek de kat uit de boom. Met grote ogen verwonderde ik me over alles om me heen.
Snel
Maar ik wilde ook snel. Ik wilde ook een man, kinderen, een gezin, een baan. Alles wat zo vreselijk belangrijk lijkt wanneer je 16 jaar bent. Ik had me geen raad geweten als dit allemaal uitgekomen was. ‘Wees voorzichtig met je wensen, want ze kunnen uitkomen’, was een spreuk die ik later nog vaak ter harte heb genomen.
Erg
Het was helemaal niet erg dat ik een zogenoemde laatbloeier was. Ik ben er nu ook dankbaar voor. Ik heb alle momenten van mijn leven heel intensief meegemaakt. Dat is misschien ook de reden dat ik alles nog zo goed weet. Mijn zusje verbaast zich over mijn geheugen. ‘Jij weet nog zo veel van vroeger,’ roept ze geregeld. Dat klopt. Ik denk dat de reden daarvoor is omdat ik alles heel bewust meemaakte.
Waar ga je heen?
Je denkt nu misschien; ‘Dat is leuk, maar waar ga je heen met dit verhaal?’ Ik zal het je zeggen. Ik ga een eind weg. Samen met een vriendin heb ik afgesproken dat we volgend jaar de Camino gaan lopen. Het hele stuk. Van Frankrijk naar Santiago de Compostela.
Nu pas?
We zijn beiden tegen de 60 jaar. Moet je dan zoiets nog willen? JA. Moet je dat dan ook gelijk maar doen? Nou, misschien niet direct, want we moeten trainen. Maar ook is het antwoord hierop een dikke vette JA. Ik heb me jaren geleden al eens voorgenomen de Nijmeegse 4-daagse te lopen. Gevolgd door dromen over Pieterpad en lange afstanden in de USA.
Maatje
Het kwam er nooit van. Maar nu heb ik een maatje gevonden in de vorm van een vriendin die in veel opzichten op mij lijkt. Gelukkig zijn wij niet helemaal hetzelfde. Zij is van het plannen. Ik helemaal niet. Ik maak graag gebruik van haar lijstjes. Ze zit iedere dag alle YouTube filmpjes te bekijken over de route en stuurt mij de beste tips door.
Enthousiast
Maar op een punt zijn we altijd hetzelfde. We zijn allebei erg enthousiast en positief. En wat er ook gebeurt, we zullen elkaar altijd respecteren. Ik kan me dan ook geen beter wandelmaatje voorstellen dan zij. Het is spannend. We zijn nooit samen met vakantie geweest en nu zijn we op elkaar aangewezen en niet zomaar een weekje, maar een volle maand. In voor- en tegenspoed.
Lopend loslaten
Ik maak me dan ook absoluut geen zorgen over het lopen op zich. Ik maak me ook geen zorgen over of we wel of niet met elkaar kunnen opschieten onderweg. We maken goede afspraken van te voren. De twijfel zit, zoals altijd, bij het ‘kan ik dit wel?’ En juist daarom wil ik zo graag. Alleen door het echt te gaan doen kan ik dit loslaten. Dan kan ik, wederom, bewijzen dat ik alles aan kan. Dat een laatbloeier een hele mooie, en sterke bloem kan worden.
Leave A Reply