Er komt een oudere man tegenover me in de trein zitten. Een prachtige man met een hele vriendelijke en tevreden uitstraling. Ogen die zeggen: ‘Wie maakt mij wat? Ik heb het allemaal al eens gezien en meegemaakt.’ Een soort wijsheid en geestelijke onafhankelijkheid om jaloers op te worden. Hij kijkt mij aan en knikt vriendelijk naar me. Ik groet terug. De man nodigt uit om een gesprekje te beginnen, maar dat doe ik niet. Misschien heeft hij er geen behoefte aan. Laat ik me niet opdringen. Als hij wil praten, begint hij zelf wel. Maar ik ben wel nieuwsgierig naar deze man.

Stoppen met voetbal

Oud worden heeft veel nadelen. Met name de fysieke aftakeling is geen plezierig proces om te ondergaan. Althans, dat is mijn ervaring. Ik kan moeilijk accepteren dat mijn lichaam niet meer de dingen kan, die het vroeger wel kon en die ik in mijn hoofd eigenlijk nog steeds zou willen. Daarom ben ik enige jaren terug gestopt met voetballen. Ik kon het niet verdragen dat ik op het voetbalveld, wat jarenlang mijn domein was, werd afgetroefd door één of andere puistenkop die ik in mijn goede tijd alle hoeken van het veld zou hebben laten zien. In het heetst van de strijd doe je dan uit pure frustratie dingen die niet goed zijn. Na afloop van de wedstrijd sta je naast een paar vadsige oude mannen onder de douche. Terwijl je de shampoo uit je dunner wordende bosje haar spoelt, overdenk je wat je zojuist op het veld hebt gedaan. Als de adrenaline wegtrekt uit je lichaam komt het gevoel van schaamte. Waarom heb ik me gek laten maken door een snotaap die mijn zoon had kunnen zijn? Was het nodig om hem zo’n doodschop te geven en hem verbaal te beledigen tot op het bot? Stom, stom, stom. Toen ik dergelijke dingen vaker ging doen, besefte ik dat het tijd werd om te stoppen met voetbal.

Vitaal

Volgens mij is de man tegenover mij de leeftijd van zeventig ruimschoots overschreden. Hij oogt vitaal, maar de tekeningen in zijn gezicht verraden zijn leeftijd. Hij is jeugdig, maar stijlvol gekleed in een zwarte jeans, een zwarte trui en een zwart ribfluwelen colbert. Door zijn grijswitte haren lijkt zijn gezicht bruiner dan het in werkelijkheid is. Ik wil dat ik er over twintig jaar ook zo uit zie als deze man. Hij kijkt zelfverzekerd, maar zeker niet hautain, het treinstel in.

Boeien

De meeste reizigers duiken weg in een krant, doen interessant met hun telefoon of kijken naar buiten. Deze man doet dat niet. Hij lijkt eerder contact te zoeken met zijn medepassagiers. Net als ik probeer te bedenken wat voor een man het zou zijn, begint hij tegen mij te praten. Ik merk aan mezelf dat ik het leuk vind dat hij het gesprek begint. ‘Waar gaat de reis naartoe?’, begint hij het gesprek. Als ik zeg dat ik naar mijn werk ga, vraagt hij door en ik vertel kort iets over mijn werk, maar ik ben eigenlijk veel meer geïnteresseerd in hem. Daarom probeer ik hem zo snel mogelijk aan het woord te krijgen. Dat lukt. Hij vertelt dat hij veel in het buitenland heeft gewerkt als uitvoerder bij grote bouwprojecten. Voornamelijk in derde wereldlanden. Hij had moeite met de mentaliteit van de autochtone bevolking in die landen. Hij is ruim tien jaar met pensioen en is onderweg naar zijn dochter die in Amsterdam woont en werkt. Ik vraag hem hoe het is om met pensioen te zijn en geen dagelijkse verplichtingen meer te hebben. Hij antwoordt dat het hem heel goed bevalt en dat het één van de voordelen van het ouder worden is. Hij heeft sowieso geen moeite met ouder worden, zegt hij. ‘Ik hoef me niet meer te bewijzen en heb geleerd dingen in het leven te relativeren.’ Hij vertelt dat dat een zekere rust geeft, die heel prettig is. ‘Je weet wanneer het zinvol is om je ergens druk over te maken, maar je weet vooral wanneer je iets als een gegeven moet ervaren omdat je er toch geen invloed op hebt.’ Op zich geen uitzonderlijke teksten. Veel mensen zouden dit gezegd kunnen hebben, maar uit de mond van deze man en met de mimiek van deze man komt het heel krachtig, wijs en geloofwaardig over. Het klinkt zelfs zo mooi dat ik er naar uit kijk om oud te worden. Maar dan wel op de manier zoals de man tegenover mij. Je ontwikkelen tot een goed uitziende, gelouterde oude man. Een man, die mensen nieuwsgierig maakt. Een man, die mensen kan boeien. Een man, in wiens gezelschap ook jongere mensen graag willen zijn. Ik kan bijna niet wachten om oud te worden.

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!