Miiiaaaaauwww
Fietsend langs de weilanden in de zon zie ik drie jongens op me af komen. Duidelijk vrienden, van een jaar of 15/16. Ik weet van tevoren dat ze iets van plan zijn. Ze moeten natuurlijk een beetje stoer doen tegenover elkaar en de puberteit giert door hun lijf. Ze kunnen er niets aan doen. En ja hoor, zodra ze me voorbij rijden gooit de achterste een ‘Miiiaaaaauwww’ recht in mijn gezicht. Lachend antwoord ik direct met een ‘Wraff, wraff!’ Ik had geen tijd erover na te denken maar het kwam van binnenuit.
Schrik
Ze deinsden achteruit, alledrie tuimelden ze bijna van hun fiets van schrik. Dit hadden ze niet verwacht. Ik kijk nog even lachend achterom om te kijken of ze niet vallen. Maar nee, ze liggen wel dubbel over hun stuur van het lachen. Ik lach ook. Pas veel later besef ik mij dat dit een voorbeeld van ‘centeren’ is. Het doet me denken aan een verhaal dat ik hoorde van mijn goede vriend Tom. Hij had een vriendin die lerares was en zij deelde het volgende verhaal:
Boos
Haar klas had met elkaar afgesproken dat ze om precies 10 over 10 in de ochtend allemaal hun boeken op de grond zouden laten vallen. En zo gebeurde. Precies op die tijd lieten alle studenten hun boeken vallen wat een enorme harde knal gaf. In plaats van boos te worden of een hartaanval te krijgen draait de lerares zich rustig om van het schoolbord. Kalm loopt ze naar haar bureau, pakt haar stapel boeken en laat ze ook met een knal op de grond vallen, terwijl ze roept: ‘Sorry dat ik te laat was.’ En ze gaat verder met de les.
Les
Ik weet niet wat voor onderwerp ze behandelde. Ik weet wel dat haar studenten toen een hele gave les van haar leerden. Reageer nooit in boosheid of in angst. Maar ga naar je centrum en neem dan actie. Vaak moet je daar over nadenken. We zeggen als er iets onverwachts gebeurt ook weleens: ‘Tel tot tien’. Dat is in principe hetzelfde alleen ga je met centeren vanuit je hoofd naar je gevoel. Blijkbaar lukt dat zelfs heel af en toe automatisch, als je veel oefent.
Jammer
Jammer dat we tegenwoordig vaak boos worden als er iets gezegd wordt dat direct in het hokje ‘seksistisch’ geplaatst wordt. OK, ik snap dat veel vrouwen (en mannen) te maken hebben (gehad) met grensoverschrijdend gedrag. Ik moet wel heel eerlijk bekennen dat ik het af en toe een beetje ver vind gaan. Een opmerking of gebaar wordt al heel gauw veroordeeld. Relatie man/vrouw krijgt een andere tint. Op zich niet verkeerd maar soms een beetje jammer dat we hier zo ver in gaan.
Miiiaaaaauwww
Want heel stiekem denk en hoop ik dat jongens van 16 jaar nog heel lang ‘miiiaaaaauwww’ zullen roepen. En dat jochies van een jaar of 4 ‘Hoi mop’ tegen me zeggen. En ja, zelfs, en dit durf ik haast niet toe te geven omdat dit zo ongelooflijk fout is, dat een knappe vent me in mijn bil knijpt als ik op de loopband sta bij de sportclub. Nee, niet constant en ook niet altijd. Maar zo af en toe eens. Omdat hij een man is en ik een vrouw. En omdat ik soms het ‘spannende’ spelletje van flirten mis. Omdat het nu verboden is.
You might also like
2 Comments
Wat een leuk artikel, Ellen, ik word er blij van. Ik wist niet dat het “centeren” heette, maar het werkt meestal heel goed. Ook in de klas gestaan (:-) Wat betreft de ‘verboden acties’: ik ben het er met je eens. Natuurlijk keur ik grensoverschrijdend gedrag niet goed, het probleem is echter, dat onze grenzen verschillend zijn en dat we een beetje overdrijven met dat grenzen bewaken.
Ik woon nu in Spanje en merk dat de Spanjaarden heel hartelijk en aanrakerig zijn. Een warme omhelzing en of twee echte zoenen op mijn wangen, terloops aanrakingen van mannen EN vrouwen, dat is hier normaal en ik vind dat fijn. Natuurlijk, vanzelfsprekend bijna.
Als ik aan de buurt ben bij de viswinkel, dan vragen ze: “Wat wil je graag, schoonheid?” en dan: “Was dat alles, schat?”. Als ik mij goed voel en dat straal ik ook uit, gebeurt het soms, dat een man op straat stopt, mij nakijkt, ik draai me dan nog om en geef hem een knipoog. Dan lopen wij lachend verder ieder zijn eigen weg. Dat is toch leuk?
Ik dans ook tango. Ook daar gaat het niet zonder aanraken, warme “abrazo” (omhelzing), anders kun je niet samen dansen, je partner volgen lukt alleen als je verbinding maakt. Je danst ook met andere partners dan je eigen partner en ook dan kan dat niet zonder lichamelijk contact.
Volgens mij voel je of de intentie zuiver is of niet. Ik ga er van uit. Want ik wil blijven dansen, mensen begroeten en flirten met wildvreemde Spanjaarden.
Dank je wel, Ema! Wat een heerlijk, positief bericht. Ik begrijp het helemaal. Ik was in Italië waar die zuidelijke warmte ook zo normaal is als ademen. Kleine jongens groeien ermee op om je knipoogjes te geven en ‘bella, bella’ te roepen. Ook al zou je hun grootmoeder kunnen zijn. Ik hou ervan! Net wat je zegt, als het spontaan is en gemeend dan is er helemaal niets mis mee.