• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Search results for kinderen. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Recensie Kamphoofd tegen wil en dank – Elly Campioni-Soeters
7 april 2024

Recensie Kamphoofd tegen wil en dank – Elly Campioni-Soeters

Het boek ‘Kamphoofd tegen wil en dank’ vertelt het verhaal van een “vergeten oorlogsheldin” gebaseerd op haar handgeschreven manuscript dat decennialang in een kast lag.

Nachtmerries

Elly Campioni-Soeters (1907-1985) kreeg begin jaren zeventig terugkerende nachtmerries over haar kamptijd in Nederlands-Indië. Op doktersadvies besloot ze haar oorlogsherinneringen op te schrijven. Het werkte en verloste haar van de akelige dromen. Maar het manuscript verdween in een kast, en bleef daar.

Leiding

Tachtig jaar na het begin van haar Japanse internering, in najaar 1942, kan Nederland eindelijk kennisnemen van haar relaas. Elly Campioni werd in juli 1943 kamphoofd van Jappenkamp Grogol bij Batavia (Jakarta), waar ze de leiding had over ruim achthonderd vrouwen en kinderen.

Niet bang

Volgens een ooggetuige was ze een kordate “dame”, een “bemiddelaarster en niet bang uitgevallen”. Ze stelde zich meermalen als een ‘duivelin’ op tegenover de Japanners, en kreeg zo het nodige gedaan. Ondanks het eenzijdige voedsel leed er nooit iemand honger in kamp Grogol, en stierven slechts weinigen. Ook wist Elly Campioni door handig optreden te voorkomen dat vrouwen werden afgevoerd naar de Japanse legerbordelen als ‘troostmeisje’.

Dochter

Elly Campioni worstelde tijdens, en na de oorlog met de vraag of ze haar kinderen niet tekort gedaan had tijdens de kamptijd. In een interview, dat is toegevoegd aan het boek, geeft dochter Els Algie-Campioni (1931) haar actuele visie op die vraag.

Erkenning

Nooit kreeg Elly Campioni de erkenning die haar toekwam. Nooit ontving ze een “eremedaille”, van welke soort dan ook. Om over een straatnaam maar te zwijgen. Daarom heeft Elsedien de Groot het manuscript van Elly Campioni uitgewerkt en uitgegeven in een boek.

Leeservaring

Elsedien de Groot benaderde mij of ik dit boek wilde lezen en recenseren. Mijn hartelijke dank daarvoor.

Over de tweede wereldoorlog is al veel geschreven. Ik heb diverse boeken gelezen over de vernietigingskampen van de nazi’s. Over de Jappenkampen wist ik eigenlijk niets. Toen ik het aanbod kreeg om dit boek te lezen en te recenseren vond ik dat natuurlijk zeer interessant.

Uitleg

Het boek begint met een verantwoording van Elsedien de Groot met uitleg waarom het is geschreven. Daarna volgt het interview met Els Algie-Campioni, de dochter van Elly Campioni-Soeters. Dit is een mooie aanloop naar het ooggetuigenverslag van Elly als kamphoofd van een jappenkamp.

Dagboek

Het verhaal leest als een soort dagboek. Niet per dag, maar per tijdsperiode en ingedeeld naar een ervaring met betrekking tot een onderwerp. Elly vertelt hoe dingen verliepen en hoe ze in situaties gehandeld heeft en welke gevolgen dat had. Zo nu en dan worden Indonesische woorden gebruikt die in de kantlijn vertaald zijn zodat het goed te begrijpen is.

Menswaardiger

Iedereen weet wat voor ellende er in de nazi vernietigingskampen heeft afgespeeld. Als ik een vergelijking daarmee maak met dit verhaal, dan komt een jappenkamp een stuk “menswaardiger” over. Je komt dan ook geen beschrijving van wreedheden tegen in dit boek waardoor het niet al te zwaar is om te lezen. Het blijft natuurlijk een heftig onderwerp dus het is ook geen boek dat je in een ruk uit leest. Het geheel geeft een goede indruk hoe het leven in de jappenkampen verliep. Ook laat Elly een hoop moed zien en probeert ze overal het goede uit te halen.

Illustratie

Het boek heeft enkele foto’s en tekeningen ter illustratie. Achterin het boek is een tijdlijn opgenomen. Een kort en bondig overzicht wat als naslag of samenvatting kan dienen.

Kamphoofd tegen wil en dank geeft een kijkje in een belangrijk stuk geschiedenis. Een duidelijk geschreven ooggetuigenverslag.

Algemene Informatie

Titel: Kamphoofd tegen wil en dank

Auteur: Elly Campioni-Soeters (uitgewerkt door Elsedien de Groot)

Uitgeverij: Flamingo Management BV

Jaar van uitgifte: 2022

Genre: geschiedenis, non fictie

ISBN: 9789076161174

Read More
1 Comment

boeken

Bewust leven
20 december 2022

Bewust leven

Je hoort het veel om je heen, dat het goed is om je bewust te zijn. Mindful, dus. Dat schijnt je leven mooier en beter te maken. Ik geloof daar ook wel in. Ik heb soms het idee dat de dagen aan me voorbij gaan zonder dat ik er erg in heb. Ik leef maar wat. Ik doe maar wat. Ik leef half.

Valt wel mee

Toch valt dat wel mee als ik erover nadenk. Mijn oom zei laatst dat hij iets raars heeft: Hij kan zijn ogen dicht doen en dan nog het laatste dat hij heeft gezien voor zich halen. Als hij zijn ogen nog open heeft. Vooral als hij naar bed gaat en zijn ogen sluit ziet hij de laatste contouren nog van zijn bril die hij net heeft afgezet. Ik vond dit heel vanzelfsprekend. Maar volgens hem zijn er niet veel mensen die zoiets raars hebben.

Visueel

Ik ben daar wel benieuwd naar. Mannen hebben dit misschien meer dan vrouwen. Mannen zijn over het algemeen meer visueel ingesteld dan vrouwen. Misschien blijven beelden dus ook bij hen meer en langer hangen. Of is dit iets van ons allemaal. Echt raar vind ik het niet. Het is alsof je lang in het licht hebt gekeken en nog een ronde lichtbundel ziet wanneer je je ogen sluit.

Opnemen

Of is het iets wat gebeurt als je je bewust bent van dingen die je ziet, dingen die je hoort, of meemaakt. Dat ze langer in je hersenen blijven hangen en je ze daardoor ook ‘ziet’ zelfs als je ogen dichtzijn? Mijn vader vertelde me weleens dat hij zich kon verwonderen dat ik als baby zo intens naar iets kon kijken. Zo vol aandacht naar een klein blaadje dat bewoog. Of naar zijn ogen of gewoon maar naar een stukje van het gordijn.

Kleine kinderen

En let maar eens op wanneer een kleintje naar iets kijkt. Het onderwerp krijgt de volle aandacht. Niet alleen ‘ziet’ de baby iets maar tegelijk brengt het al haar/zijn zintuigen mee met het zien. Dat is bewust kijken. Bewust voelen, bewust leven. Hoe meer we gewoon raken met de dingen om ons heen, hoe meer we onze concentratie verliezen. En hoe sneller we ‘maar een beetje leven’, zonder ons bewust te zijn van wat we aan het doen zijn en van onze omgeving.

Hersenen

We geven onze hersenen de schuld. Die zijn druk met BELANGRIJKE zaken. Met alles wat we nog moeten doen. En met al het werk wat op ons ligt te wachten en vooral met alle zorgen voor morgen. Ik heb het weleens eerder aangegeven hoe meditatie je hierbij kunt helpen. Door je hersens even leeg te maken kunnen er andere zaken in. En zijn je gedachten vrij voor je zintuigen om het even over te nemen.

Zie, ruik, voel, hoor, raak aan en leef

Leef! Al is het maar een paar minuten per dag. Laat die wereld om je heen even naar binnen. Wees bewust van waar je bent, voel de stoel onder je billen, ruik de geur van je koffie, raak de toetsen van je computer aan, hoor de bus voorbij rijden en zie die foto op je bureau. Leef!

Read More
No Comment

Spiritualiteit

Recensie Mevrouw mijn moeder – Yvonne Keuls
4 december 2022

Review Mevrouw mijn moeder – Yvonne Keuls

Het boek ‘Mevrouw mijn moeder’ kreeg ik cadeau bij mijn bibliotheek. Ik legde het even naast me neer, maar omdat ik de laatste tijd veel bezig ben met het naderend afscheid van mijn eigen moeder, pakte ik het van de week op.

Een keer

Ik las het in een keer uit. Wat een prachtige hommage aan de vrouw die haar moeder was. Niet sentimenteel, soms zelfs erg eerlijk, maar altijd met respect, beschrijft de schrijfster het leven en karakter van haar moeder. Opgegroeid in Indonesië, Java, verhuisde ze met haar Nederlandse echtgenoot naar het verre Holland.

Wennen

Dat ze daar erg aan moest wennen stak ze niet onder stoelen of banken. Met veel humor beschrijft Yvonne de verschillend die zij wel of niet accepteerde van haar nieuwe vaderland. Gelukkig had ze hier ook een paar heel goede Indische vriendinnen waar ze vooral zichzelf bij kon zijn.

Dame

Hoewel ze niet erg meegaand leek een andere houding aan te nemen omdat ‘men’ dat van haar wilde. Ze was wie ze was en iedereen moest daar genoegen mee nemen. Of ze dat nu wel of niet wilden. Veel in het boek is herkenbaar van mijn eigen moeder.

Moeder

Hoewel mijn moeder niet in een ver land opgroeide, blijft het toch ook mijn moeder. Wat zoals in het boek beschreven staat, zoiets betekent als dat zij altijd gelijk heeft. Ook al heeft ze dat niet. Zij is vooral eigenwijs. In de ware betekenis van het woord: eigen-wijs. Ze doet dingen op haar manier.

Sterk

Haar moeder was sterk. Net als die van mij. Ze zorgde, ze organiseerde en alles draaide om haar. Tot ze ouder wordt. En er voor haar gezorgd moet worden. Iets wat ze afschuwelijk vindt en waar ze veel moeite mee heeft. Het is alsof ik het verhaal van mijn eigen moeder lees. De onzekerheid, het niet los kunnen en willen laten van een leven dat altijd deed wat zij ervan verwachtte. En mocht het een keertje anders uitpakken dan zorgde ze er zelf wel voor dat het in de juiste richting verder ging.

Zoals het hoort

Een leven zoals het hoort. Met heel veel liefde, heel veel humor en ook tegenslagen. Want ook die horen erbij. En hoe moeilijk is het dan om je op een gegeven moment te realiseren dat je oud bent. Dat je kinderen het overnemen. Dat jouw leven bijna voorbij is. Maar dat alles doorgaat.

Yvonne Keuls

Yvonne Keuls, zelf bijna 90 (17 december) heeft met dit boek weer een pareltje geschreven. Het persoonlijk verhaal over haar jeugd en de relatie met haar moeder is, misschien juist omdat het zo persoonlijk is, ook heel herkenbaar. Want een relatie tussen moeder en dochter is speciaal. Daar komt niemand tussen.

Read More
No Comment

boeken