Review Mevrouw mijn moeder – Yvonne Keuls

Het boek ‘Mevrouw mijn moeder’ kreeg ik cadeau bij mijn bibliotheek. Ik legde het even naast me neer, maar omdat ik de laatste tijd veel bezig ben met het naderend afscheid van mijn eigen moeder, pakte ik het van de week op.

Een keer

Ik las het in een keer uit. Wat een prachtige hommage aan de vrouw die haar moeder was. Niet sentimenteel, soms zelfs erg eerlijk, maar altijd met respect, beschrijft de schrijfster het leven en karakter van haar moeder. Opgegroeid in Indonesië, Java, verhuisde ze met haar Nederlandse echtgenoot naar het verre Holland.

Wennen

Dat ze daar erg aan moest wennen stak ze niet onder stoelen of banken. Met veel humor beschrijft Yvonne de verschillend die zij wel of niet accepteerde van haar nieuwe vaderland. Gelukkig had ze hier ook een paar heel goede Indische vriendinnen waar ze vooral zichzelf bij kon zijn.

Dame

Hoewel ze niet erg meegaand leek een andere houding aan te nemen omdat ‘men’ dat van haar wilde. Ze was wie ze was en iedereen moest daar genoegen mee nemen. Of ze dat nu wel of niet wilden. Veel in het boek is herkenbaar van mijn eigen moeder.

Moeder

Hoewel mijn moeder niet in een ver land opgroeide, blijft het toch ook mijn moeder. Wat zoals in het boek beschreven staat, zoiets betekent als dat zij altijd gelijk heeft. Ook al heeft ze dat niet. Zij is vooral eigenwijs. In de ware betekenis van het woord: eigen-wijs. Ze doet dingen op haar manier.

Sterk

Haar moeder was sterk. Net als die van mij. Ze zorgde, ze organiseerde en alles draaide om haar. Tot ze ouder wordt. En er voor haar gezorgd moet worden. Iets wat ze afschuwelijk vindt en waar ze veel moeite mee heeft. Het is alsof ik het verhaal van mijn eigen moeder lees. De onzekerheid, het niet los kunnen en willen laten van een leven dat altijd deed wat zij ervan verwachtte. En mocht het een keertje anders uitpakken dan zorgde ze er zelf wel voor dat het in de juiste richting verder ging.

Zoals het hoort

Een leven zoals het hoort. Met heel veel liefde, heel veel humor en ook tegenslagen. Want ook die horen erbij. En hoe moeilijk is het dan om je op een gegeven moment te realiseren dat je oud bent. Dat je kinderen het overnemen. Dat jouw leven bijna voorbij is. Maar dat alles doorgaat.

Yvonne Keuls

Yvonne Keuls, zelf bijna 90 (17 december) heeft met dit boek weer een pareltje geschreven. Het persoonlijk verhaal over haar jeugd en de relatie met haar moeder is, misschien juist omdat het zo persoonlijk is, ook heel herkenbaar. Want een relatie tussen moeder en dochter is speciaal. Daar komt niemand tussen.