Ouder worden

Er zijn weinig mensen die ‘ouder worden’ leuk vinden. Tenminste, ik ken er niet zoveel, eerlijk gezegd. En als ik verkondig dat ik het helemaal niet erg vind, kijkt men mij aan alsof ik niet compleet de waarheid spreek. Ik zeg het eerlijk, ik ben liever 62 jaar, mijn leeftijd nu, dan 32. Er zitten veel meer voordelen aan om de ‘middelbare’ leeftijd te hebben dan om jong te zijn.

Jonge mensen

Ik spreek geregeld jonge mensen die me altijd complimenteren dat ik nog helemaal niet zo oud lijk als ik ben. Dat is fijn want ik weet dat ik met mijn 62 jaar in hun ogen een oud mens moet zijn. Toen ik 30 jaar was dacht ik er precies zo over. Het leek me vreselijk om al zo oud te moeten zijn. Iets waar je totaal geen controle over hebt, ook nog. Ik raakte bijna in paniek als ik er over nadacht.

Ongeloof

En de cosmetica-industrie speelt daar handig op in. Wij mensen willen zo graag geloven dat we het ouder worden kunnen tegenhouden. We geven niet voor niets met z’n allen voor miljoenen euro’s uit aan crèmes en cosmetica, om nog niet te spreken over botox en cosmetische ingrepen. Alles om maar niet ouder te lijken. Ik wil niet pessimistisch doen, maar sorry voor al die mensen die het proberen, het helpt niets. Integendeel zou ik zeggen. Ik zag onlangs nog iemand die zoveel chirurgie had gehad aan haar gezicht dat ze haast niet meer menselijk leek.

Leeftijd

Een ouder gezicht, met rimpeltjes en slappe huid, is duizend keer mooier dan zo’n strakgetrokken smoeltje waar geen uitdrukking meer in zit. Ik kan naar portretten kijken van oudere mensen en ze zo mooi vinden. Iedere leeftijd heeft charme, maar ik heb iets met ouderen. En niet alleen in uiterlijk. Ik snap daarom werkelijk niet waarom onze maatschappij zo gericht is op jongeren, dat we mensen ouder dan 80 behandelen als kinderen.

Jaren ’60

Herinneren we ons de jaren ’60 nog? De hippies, de muziek en het schoppen tegen alles wat onrechtvaardig was? En realiseren we ons dat de mensen die toen jong waren nu allemaal in de 80 zijn? Willen we werkelijk deze mensen behandelen alsof ze kleine kinderen zijn en niet meer goed bij hun verstand?  Er zijn weinig dingen waar ik me echt kwaad over maak. Dit is er een van. Ik heb veel vrienden in de 80, en ze hebben allemaal veel te vertellen en staan midden in het leven.

Je bent zo jong…

Ze zeggen het: Je bent zo oud (of jong) als je je voelt. Dat is zeker waar. Ik voel me geen 20 meer. En daar ben ik blij om. Ik sprak een goede vriend van achter in de 70, die mij eerlijk zei: ‘Ellen ik moet er toch niet aan denken dat ik weer 20 zou zijn en het allemaal nog een keer zou moeten doen.’ Ik moest lachen, maar begrijp precies wat hij bedoelt. Waarom zou je dat ook nog willen?

Geen spijt

Wanneer je geen spijt hebt van je leven, wanneer je er alles uit haalt wat er in zit, dan hoef je het ook niet over te doen. Dan is iedere dag die je hebt weer een feestje. Als ik denk aan wie ik was toen ik 20 jaar was, dan ben ik blij dat ik me nu niet meer zo druk maak over dingen die helemaal niet belangrijk waren maar het wel leken op die leeftijd. Ik ben blij dat ik niet vijf dingen tegelijk meer kan doen. En vooral ook dat ik ze niet meer hoef te doen. Nu kan ik me concentreren op een ding en is dat gedaan, ga ik naar het volgende.

Mogen en niet moeten

Hoewel ik er toen helemaal niet bij stil stond is mijn leven nu zoveel rustiger, waardoor het meer betekenis heeft. Achterom kijkend naar zo’n kleine dertig jaar geleden beland ik weer in chaos. Ik deed maar wat en liefst allemaal tegelijk. Er waren teveel keuzes waar ik niet uit kon kiezen. Ik wilde alles en liefst vandaag. Nu durf ik te kiezen, weet ik wat ik wil en neem ik daar de tijd voor. Dat mag, want ik ben 60 geweest. Ik moet niet zo nodig meer.