• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Search results for Gevaar. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Zang fietspad
13 June 2023

Zang fietspad

Het is er al heel even, maar nu ook in mijn woonplaats: Het Zang fietspad. Het is natuurlijk heel positief bedoeld. Maar toch zet ik er een paar vraagtekens bij. Want allereerst vraag ik me af: ‘Waarom?’ En dan komen er gelijk nog een aantal vragen bij me op. Zoals of je dan niet mag zingen op een ander fietspad die het officiële bordje niet heeft gekregen.

Regels

We zijn dol op regeltjes hier in Nederland. En ik zou me maar zo kunnen voorstellen dat er mensen zijn die zich aangesproken voelen als ze zo’n bordje aan het begin van het fietspad zien hangen. ‘Dit is een officieel Zangfietspad’. Om het nog duidelijker (en officiëler te maken) hebben ze met grote witte muzieknoten op het asfalt aangegeven, waar je dan precies op het fietspad je lied mag zingen.

Lachen

Ik dacht in eerste instantie dat het een grap was. Dat is natuurlijk ook een beetje zo. Of zijn we al zo ver heen dat we willen commanderen wanneer iemand wel en wanneer iemand niet mag zingen buiten? Want komt er nu iemand hard zingend voorbij langs mijn huis denk ik onwillekeurig dat het hier nog niet ‘mag’, nog even wachten tot je op het hiervoor bestemde pad bent aangeland. En dat moet niet gekker worden natuurlijk.

Fantaseren

Ik zie het voor me. Zolang je over de muzieknoten rijdt mag je luidkeels zingen, maar zodra je rechts- of linksaf slaat moet je direct je mond houden. Ook al zit je midden in een regel. Want op die paden staan geen noten en er hangt geen bordje! En dat bordje is nu juist om jou de regels te vertellen van wat je wel en wat je niet mag doen op de fiets.

Voorstellen

Kijk, ik kan me voorstellen dat ze een bordje neerhangen met bijvoorbeeld de tekst dat je al fietsen geen gebruik mag maken van je mobiele telefoon. Dat kost je namelijk iets van € 120,00 als je gepakt wordt. Ja, het is belachelijk veel geld, vooral als je op een fietspad fietst. Maar daar kan ik nog een beetje inkomen. Op de openbare weg is het levensgevaarlijk. Maar zingen?

Zingen

Op zich ben ik er helemaal voor. Ik zing graag en lach ook graag naar de mensen die ik tegenkom. Ik ben op zich best een vrolijk mens. Maar ze moeten me niet gaan vertellen wanneer ik (mag) moet gaan zingen. Zingen is iets spontaans. Daar moet je zin in hebben. En misschien heb ik wel helemaal geen zin om te gaan zingen op die ene kilometer die men daarvoor heeft bedacht. Nogmaals, het is goed bedoeld. Het is grappig, maar er zit ook iets van een controle in. En daar hou ik niet van. Want wat is het volgende? Een ‘vloek fietspad, een schreeuw fietspad, scheldfietspad, lachfietspad, moppenfietspad, dronken fietspad’, ik kan er nog heel veel meer bedenken. En dan is het langzaamaan niet leuk meer.

Read More
No Comment

leven

Boekrecensie Reserve-Prins Harry
4 June 2023

Boekrecensie Reserve- Prins Harry

Het zal je maar gebeuren: Je wordt geboren in de koninklijke familie van Groot Brittanië en alles dat daar bij hoort. Je moeder is Diana en je vader prins Charles. Vanaf je geboorte spreekt iedereen over de ‘reserve’. Je ouders hadden al een troonopvolger op de wereld gezet maar stel dat daar iets mee zou geboren. Er moest een reserve zijn. En dat ben jij.

Jeugd

Vanaf de eerste dag van je leven wordt alles voor je bepaald. Je groeit op in luxe, maar daar hangt een stevig prijskaartje aan. Je moeder probeert je nog zoveel mogelijk te beschermen tegen alle regeltjes en probeert je af en toe even uit de gouden kooi te laten. Maar er is nooit echte vrijheid. Zelfs als je ‘incognito’ op vakantie gaat naar Aspen, Colorado, zijn er lijfwachten en mensen die over je schrijven in de kranten.

Herinnering

Ik heb er een leuke herinnering aan, de prinsen met hun moeder op de luchthaven van Aspen. Een ‘gewone’ moeder met haar twee jongens. Ze kwamen ‘gewoon’ aan met een commerciële vlucht. Iedereen sprak erover. Ik hoop dat ze toch even een gevoel van vrijheid hebben gekend in die week. Hun moeder deed er alles aan. Leuk dat Harry er een paar regels aan weidt in zijn boek.

Tiener

Als je 12 jaar bent, sterft je moeder. Je wil het niet geloven. Je denkt dat ze gevlucht is, weg van de paparazzi. Ze leeft nog ergens ver weg, waar niemand haar kan vinden. Dat dit in de hemel is kan je niet bevatten. Tot je (na heel veel jaren) beseft dat ze jou en je broer nooit in de steek zou hebben gelaten. Als je naar de prestigieuze, en oer stijve Eton wordt gestuurd en je broer Willy niets van je wil weten, dan moet je je eigen weg vinden.

Afrika

In Afrika vind je een heel klein beetje het geluk om als gewone jongen tussen de mensen en dieren te leven. Ver weg van alle camera’s en kritiek. Maar je kunt en mag niet in Afrika blijven wonen. Ook daar vinden je ze, en ook daar kun je niet je zelf zijn. Alle meisjes die je ontmoet leggen het af tegen de nietsontziende pers.

Leger

Het leger, dan? Misschien kun je daar je draai vinden. Het lukt in het begin. Je klimt de ladder op en kan het goed vinden met je maten. Maar als jij de oorzaak zou kunnen zijn voor gevaar van die maten, moet je helaas ook je beroep laten varen. Wie is de eigenlijke vijand? De mensen tegen wie je vecht voor je vaderland of de mensen uit datzelfde vaderland die je ieder keer weer verraden?

Liefde

Het duurt even, maar dan vind je de liefde van je leven. Ook daar hangt een prijskaartje aan. Je vrouw is gelukkig sterk en houdt zoveel van je dat ze alle negatieve pers probeert naast zich neer te leggen. Maar haar cultuur (de vrijheid van Amerika) en haar openheid zijn een sterke tegenstelling van het emotieloze koningshuis. Daarbij trekt ze teveel aandacht, net als Diana in haar tijd. En dat kunnen de overige leden niet hebben. Jaloezie, zelfs haat, drijft het paar en de rest van de familie uit elkaar.

Paparazzi

Wanneer je vrouw er serieus over denkt een einde aan haar leven te maken, wanneer je geen kant op kunt en je familie je, voor je gevoel, alleen laat ronddobberen, moet je iets. Je besluit te verhuizen. Nee, niet compleet: je hebt een eergevoel en een plicht. Je houdt van je vaderland. Je wil alleen de rust en privacy proberen te vinden jouw werk te doen (voor dat vaderland) en voor je gezin. Waarom kan je niet ergens op een plekje in deze wereld je inzetten voor alles wat zo belangrijk is? Klimaat, mensen helpen in nood, ze hebben je nodig. Paparazzi zien het anders. Ook de familie.

Verstoten

Als je je land wil verlaten dan word je verstoten. De geldkraan wordt dichtgedraaid. Je werk voor je land wordt vrijwilligerswerk. Je hebt geen recht meer op titels, op veiligheid. Zoek het dan zelf maar uit. En veiligheid is je nummer één  behoefte. Veiligheid zoek je al vanaf het moment dat je moeder overleed. Is het een wonder dat je in therapie gaat? Weer in therapie gaat? Hopend dat het dit keer die rust geeft waar je zo naar verlangt.

Prins Harry

Ik hoef hem niet voorstellen aan je. Prins Harry, de arme, rijke, tweede zoon van Charles en Diana. De ‘reserve’, die alleen geboren is om als reserve te dienen, mocht zijn broer William iets overkomen. Is hij dramatisch, zoals men beweert in de pers? Zijn zijn vrouw en hij er alleen op uit om zoveel mogelijk aandacht te krijgen van de wereld? In de vorm van die zo gehate pers, die veel zo niet alles, verzint om geld aan hun te verdienen? Ik zet er mijn vraagtekens bij. Ik raad iedereen aan dit boek te lezen. Al is het alleen om even achter de schermen te kijken van iemand die constant in de publieke belangstelling staat. Altijd in een kooi leeft.

 

Read More
No Comment

Boeken

Schilderen
23 May 2023

Schilderen

Mijn balkon moest nodig geschilderd. Nu waren de schilders toch bezig met het schilderen van al het buiten werk, dus konden ze mijn balkon ook makkelijk meenemen. Het nadeel was wel dat dit veel extra geld kostte. En geld is nu net hetgeen waar ik heel voorzichtig mee moet zijn. Dus mijn neef met een vriend zouden het wel even doen. Heel fijn, dat scheelt enorm.

Tijd

Maar tegen de tijd dat het gebeuren moest kwam het net niet zo goed uit. Ik ben een heel ongeduldig persoon en als ik iets wil moet het nu gebeuren. Niet morgen of volgende week. Dus dacht ik bij mezelf: ‘Ik begin vast, alles wat ik al heb gedaan scheelt straks in het werk wat de jongens nog moeten doen.’ Nu heb ik eerlijk gezegd nooit van mijn leven een kwast in mijn handen gehad. Ik denk ook al gauw dat ik iets niet kan voordat ik het heb geprobeerd.

Hoogtevrees

Ook heb ik last van hoogtevrees en ik zag mij zelf niet balanceren op een trap op mijn balkon. Dat is twee keer de hoogte in en dat gaat echt niet gebeuren. Maar dat kon ik nog altijd overlaten aan anderen. Vol goede moed ging ik aan de slag. Eerst alles schuren. Na een uur was ik het meer dan zat. Ik wilde met een kwast aan de gang. Gelukkig kreeg ik een schuurmachine en het schuurwerk ging een heel stuk sneller.

Kwast

Tegen de tijd dat ik aan de grondverf toe was leek het me toch handiger om van boven naar beneden te werken. Dat betekent de trap op. Ik hoorde van een nichtje die ook last heeft van hoogtevrees en toch in een enge rollercoaster was gegaan. Op mijn vraag of ze dat niet vreselijk eng vond, was haar antwoord; ‘Ja, vreselijk, maar mijn wil was sterker dan de angst.’ Wauw. Ja, zou dat zo werken? Ik wilde ook heel graag mijn balkon afhebben. Dus klom ik met knikkende knieën en trillende benen de trap op.

Overmoedig

Niet naar beneden kijkend en me concentrerend op kozijnen ging het wonderbaarlijk goed. Ik kreeg er echt plezier in. Ik kon dit! Wie had dat ooit gedacht. Vol zelfvertrouwen hel ik helemaal naar links om nog net even een stukje mee te pakken waar ik net niet bij kon. In plaats van de trap een paar centimeter te verzetten helde ik gevaarlijk naar links. En bang… daar ging de trap met mij erbij…

Keuken

Ik schoot van de trap af en schoof door de keuken. Het deed behoorlijk zeer en mijn eerste reactie was: ‘Zie je nou wel dat ik dit niet kan?’ Maar na enig voorzichtig onderzoek bleek alles gekneusd maar niets gebroken. Vol blauwe plekken klom ik weer de trap op, nu met stevige schoenen aan en niet meer op blote voeten. En nu niet meer hellend naar een kant. Ik moest dit toch zelf kunnen.

Trots

Met trots kan ik nu melden dat mijn balkon helemaal in de verf zit. En het is best heel mooi geworden. OK, een professional zal zien dat schilderen niet mijn dagelijkse werk is maar ik ben trots op mezelf. Ik heb dit toch mooi zelf gedaan en vooral: ik heb mijn angsten overwonnen, mijn grens verlegd. Wat is het volgende project?

Read More
No Comment

Werk

Vrede
9 May 2023

Vrede

‘Laten we afspreken dat we volgend jaar wereld bevrijdingsdag vieren’ zag ik voorbij komen van ‘Loesje’. Ik kan het hier volledig mee eens zijn. Want de festiviteiten rond 5 mei waren geweldig en nodig. We mogen iedere dag vieren dat we hier in vrijheid leven. Maar ik vond het dit jaar ook een beetje dubbel. Want wat gun ik het alle mensen om in vrede te leven. Om vrij te zijn van angsten voor een bomaanslag. Angst om het volgende uur niet meer te leven, omdat iemand het nodig vindt jou dood te schieten.

Wapens

Ik ben altijd fervent tegenstander geweest van wapens. En ik zou de wereld nog het liefst zien met hartjes en bloemen en geen dodelijke wapens meer, in vrede met alles en iedereen. Maar ik begrijp ook dat dit een tikkeltje naïef is. Ooit hoorde ik iemand zeggen dat, zodra de kennis er is, je de uitkomst niet meer terug kan draaien. Het is bekend hoe wij de meeste dodelijke wapens kunnen maken. Als we met z’n allen afspreken deze nooit meer te gebruiken, zou er dan niet stiekem een persoon (of meerdere) zijn die graag alle macht wil overnemen en zich niet aan die afspraken houdt?

Wapenstilstand

Nu blijkt het al onmogelijk zich aan een wapenstilstand te houden. In een gesprek zei iemand me laatst dat, als er geen zeer gevaarlijke wapens zouden zijn, dat de wereld dan allang aan oorlog ten onder was gegaan. Nu bestaat er nog zoiets als angst voor die gevaarlijke wapens. Maar waar houdt het op? Hoeveel schoolkinderen moeten er nog doodgeschoten worden? “Hadden de leraren ieder een wapen in de lessenaar gehad, was dit nooit gebeurd’, zei iemand voor de wapenindustrie in de Verenigde Staten. Dan hadden ze de dader kunnen overmeesteren.

Zelensky

Zoiets moet president Zelensky ook denken, wanneer hij zegt dat de enige manier om de oorlog te winnen is, door meer wapens te gebruiken. Onderhandelen wil hij niet, dat heeft totaal geen zin. Poetin gaat daarmee echt niet de overwonnen streek terug geven. En dus kost deze oorlog nog zoveel meer doden. Mensen, zonen en vaders, zoals de generaal woedend liet zien op de televisie toen hij weigerde zijn troepen nog mee te laten doen aan een oorlog die eigenlijk al verloren is voor Rusland.

Twijfel

Ik heb daar zo mijn twijfels over. Dat wapen in een klas vol schoolkinderen het dan wel zo goed opgesloten zijn dat het wel even duurt voordat je daar bij kan komen. Waardoor de dader allang zijn gang is gegaan. En bewaar je zo’n geweer in je lessenaar, dan wil je niet denken aan de gevolgen wanneer een stel jongelui een geintje willen uithalen. Het blijft best een moeilijk probleem. Gelukkig hoef ik me er niet mee te bemoeien. Want waar zou je moeten beginnen?

Mediator

Ik vroeg het aan een goede vriend, die veel onderhandelingsgesprekken heeft gevoerd met leiders die even de weg kwijt waren. Of dit nu leiders van een gevaarlijke straatbende waren of van een land of gedeelte van de wereld. Hij zou proberen terug te gaan naar het ‘kind’, wat misschien nog ergens diep van binnen verstopt zit. Mensen vergeten dit kind vaak, maar van daar uit beginnen alle latere acties in je leven.

Voorbeelden

Hij gaf wat voorbeelden: Poetin, die in een zeer streng regime is opgegroeid en door zijn ouders ook zo is opgevoed. Trump haalde hij er ook nog even bij. Hij heeft ook geen echt stabiele jeugd gekend. En zo zijn er natuurlijk veel voorbeelden te noemen. En juist die mensen kiezen wij als onze wereldleiders. Die moeten ons die felbegeerde vrede geven. ‘Geen wonder dat die mensen de weg kwijt raken’, zegt hij peinzend, om er meteen weer met veel humor aan toe te voegen: ‘Of ze zijn gewoon f…ing idioten’. En daar ligt ook een beetje het probleem. Zijn die mensen nog voor rede vatbaar, of heeft het totaal geen zin en kan de wereld ze beter opgeven.

Eerste optie

Ik hoop altijd nog op de eerste optie. Want juist de meest gevaarlijke mensen zijn ook vaak de meest creatieve. Ik heb ooit eens een stukje geschreven voor de krant over jongens die in de gevangenis hadden gezeten. Ik kreeg een hele lading kritiek over me heen. Hoe durfde ik nog in die jongens te geloven, het waren immers criminelen. Om te verkondigen dat zij juist de toekomst hebben zodra ze hun creativiteit weten om te buigen naar positieve handelingen, maakte mij minstens zo crimineel als die jongens.

Verguld

Ik was verguld met die kritiek. Ten eerste leeft dit onderwerp blijkbaar erg onder ons, maar belangrijker: Ik geloof echt dat criminelen heel veel positieve eigenschappen bezitten. Waar ze allemaal aan denken en hoe ze hun plannen eerst bedenken en ze dan ook nog uitvoeren vereist een zeer creatieve geest. Natuurlijk ben ik niet blij met de betreffende plannen en uitkomst. Maar kan je je voorstellen als die mensen zich zouden inzetten voor goede doelen in hun leven? Wat zou dat een bevrijding zijn. Niet alleen voor de maatschappij maar ook voor deze mensen persoonlijk! Zouden we dan een keer vrede meemaken voor iedereen?

 

Read More
No Comment

leven

Boekrecensie Het diepe zuiden – Paul Theroux
7 May 2023

Boekrecensie Het diepe zuiden – Paul Theroux

Bijna alle boeken van Paul Theroux heb ik gelezen en ze blijven boeien. Vaak schrijft hij over verre streken. Dit keer bleef hij iets dichter bij huis. ‘Het diepe zuiden’ is dan niet zo heel ver van zijn thuis, het is toch een heel andere wereld dan hij gewend is. Als ‘buitenstaander’ raak je nooit helemaal bekend met het mysterie van het zuiden van de USA. Misschien daarom blijft het altijd trekken.

Armoede

De zuidelijke staten van Amerika zijn de meest armoedige staten van het land. Veel mensen leven onder de armoedegrens. Het lijkt onvoorstelbaar voor zo’n rijk land, dat zoveel geld uitgeeft aan ontwikkelingshulp buiten de grenzen. De ‘vergeten’ staten wordt het zuiden ook wel genoemd. Het heeft een rijke geschiedenis. Maar ook een geschiedenis die de Amerikanen het liefst vergeten.

Civil war

De burgeroorlog is al enige tijd geleden uitgevochten. Toch zijn er nog vaak re-enactmentshows. Men herdenkt het liefste deze oorlog door de gebeurtenissen na te spelen. Vooral in het noorden van het land, want zij hebben tenslotte de strijd gewonnen. Daarbij wonen de meeste zwarte mensen in het zuiden. En ook dit lijkt onvoorstelbaar, maar de rassendiscriminatie is nog een dagelijks voorval. De Klu Klux Clan heeft veel aanhangers. Ze lopen niet meer in witte lakens, wat het vaak extra gevaarlijk maakt. Wie hoort erbij en wie wil erbij horen?

Strijd

Zo blijft er altijd een strijd bestaan, tussen wit en zwart, arm en rijk. En dit is nog heel herkenbaar, zelfs in 2023. Paul Theroux kan dan ook niet anders dan hierover schrijven in dit boek. Omdat het nog zo duidelijk aanwezig is. Overal en iedere keer. En ondanks dat er een aantal mensen heel ijverig bezig is veranderingen door te voeren lijkt er vaak ook een soort gelatenheid te zijn. Als je je hele leven in armoede hebt geleefd weet je niet beter. Als je je hele leven bent achtergesteld zal het wel nooit anders worden. Waarom zou je je dan zo druk maken in de (meestal) drukkende hitte van deze streek.

Economie

Het zuiden leefde van katoen en de vangst van ‘catfish’ (meerval), maar inmiddels zijn de visvangst en de katoenhandel een heel stuk achteruit gegaan. In verre landen is het voordeliger, dus worden de fabrieken gesloten. Paul komt dus ook vaak, bijna, verlaten dorpjes tegen. In de zinderende zon staat hier en daar een nederzetting van vervallen caravans en houten hutjes. Een vervallen boerderij en winkels die meestal gesloten zijn.

En toch

En toch, ik zie de aantrekkingskracht van dit bijzondere gebied. Om er met de auto dwars doorheen te rijden en af en toe uit te stappen. Langs de dorre kant van de weg de geuren op te snuiven van asfalt, bomen, barbecue en die specifieke geur van het zuiden. De mensen zijn allen reuze aardig. Als ze merken dat je een vreemdeling bent komen ze graag gelijk een praatje met je maken. En bijna iedereen is vreemd. Om hier te wonen moet je er geboren zijn. En ook dan verhuizen jonge mensen vaak naar het noorden, waar er werk is.

Bloed

Maar ben je er ooit eens doorheen gereden en heb je kennis gemaakt met deze streek dan laat het je niet meer los. Dan wil je terug, al is het maar voor heel even. Het kruipt in je bloed. Troosteloos? Zeker. Zonder toekomst? Wie zal het zeggen, er zijn mensen die zich voor 100% inzetten om een bestaan op te bouwen en dit te delen met andere bewoners. En ook al hebben vele mensen het vrijwel opgegeven dat het nog steeds van groot belang is welke kleur je huid heeft, ook dit zal misschien ooit veranderen. Als we nog een aantal generaties verder zijn.

Paul Theroux

Paul Theroux is in 1941 geboren, in Massachusetts, USA. Hij is schrijver en reiziger en combineert deze twee passies graag. Zijn bekendste boeken zijn de boeken over zijn treinreizen over de hele wereld. Blijkbaar maakt hij heel makkelijk contact waar hij ook heen gaat. Zijn boeken zijn authentiek en hij laat een ieder in zijn/haar waarde. Door zijn altijd boeiende vertellingen krijg je als lezer het idee dat je ook even in een uithoek van de wereld mag kennismaken met de mensen die daar wonen en leven.

Read More
No Comment

Boeken

Fietsexamen
20 April 2023

Fietsexamen

Op weg naar mijn vriendin zie ik ze al langs de weg staan en zitten: de dames en heren van het fietsexamen. Allereerst hoop ik niemand te kwetsen met deze benaming. Sorry, maar ik vind dat onzijdige een beetje ver gaan. Je mag het uiteraard helemaal oneens zijn met mij, maar ik blijf toch graag iedereen of als dame of als heer zien. Maar dat is een onderwerp voor een andere keer.

Koud

Het is koud en er staat veel wind. Buiten de mensen die het examen afnemen zie ik niemand. Ze zitten en staan een beetje wortel te schieten, er lijkt geen kind langs te komen fietsen. Maar wacht: Daar heel in de verte zie ik een fiets met een meisje ver over haar stuur gebogen. Haar buik en rugnummer zijn bijna te groot voor haar jas. Lijkt het nu zo of worden de kinderen steeds kleiner?

Best

Ze doet haar uiterste best, steekt zo ver ze kan haar arm uit als ze de hoek omgaat. Die redt het wel. Helaas is het vaak na het examen direct weer vergeten. Niets ten nadele van dit meiske, maar ik zie ze hier voorbij rijden van die leeftijd zonder omkijken, zonder richting aangeven en hup, zo de weg overstekend op hun fiets. Gelukkig gaat het vrijwel altijd goed. Maar er zijn tijden dat ik heel blij ben dat het niet mijn kind is dat daar fietst.

Kruispunt

Ik kom bij een heel akelig kruispunt. Er is geen overzicht en het wordt hoog tijd dat ze daar iets aan gaan doen. Ik voel voor de twee jochies die me tegemoet komen. Maar ze stappen keurig af en kijken wel tien keer om zich heen of het veilig genoeg is verder te fietsen op het fietspad, dat alleen op dat stukje ophoudt en een paar meter verder weer verdergaat. Ongelooflijk wie dat verzint, maar de jongens doen het uitstekend. Heel voorzichtig en met nog een paar keer kijken wagen ze het erop. Ik zie de mevrouw aan de kant iets opschrijven, ongetwijfeld een goede aantekening.

Afstappen

Ik rijd altijd door maar ben ook geneigd op dat punt af te stappen. Het zicht is nihil en als fietser heb je even twee meter geen voorrang. Maar goed, ik fiets verder. Tot mijn verbazing blijven de kids komen. Hoever moeten die jongelui wel fietsen? Bij de volgende examinator waag ik het te vragen. ‘Ja mevrouw,’ zegt hij tegen mij, ‘dat klopt. Ze gaan van het ene dorp naar het andere en keren dan om.’ Ik herinner me dat wij een rondje om de school fietsten en dan dolgelukkig ons eerste diploma op zak hadden. Hoewel de zwemdiploma’s eerder kwamen geloof ik.

Andere tijden

Dan merk je al hoe snel alles anders wordt. Ik fietste in de jaren ’60, toen er nauwelijks nog auto’s op de weg waren. Is dat pas zo kort geleden, of is dat al zo lang geleden? Het is net hoe je het bekijkt. De man die ik sprak vertelde mij in ieder geval dat ze nu inderdaad zo’n kleine 10 kilometer moeten fietsen, verschillende dorpen door. Met alle gevaren van dien, stoplichten, een gevaarlijke kruising en drukke verkeerswegen. Ik snap het. En ik hoop en wens alle kinderen een mooi fietsdiploma.

Read More
No Comment

leven

Recensie Schaduwstad – David Baldacci
26 February 2023

Recensie Schaduwstad – David Baldacci

‘Schaduwstad’ is de laatste in de serie over privé detective Archer. Het verhaal speelt zich af in de jaren ’50, na de oorlog, wanneer de filmindustrie een beetje opkomt. Archer bevindt zich in Los Angeles en krijgt te maken met aankomende sterren in Hollywood. Dat dit wereldje hem allerminst bevalt zal duidelijk zijn wanneer je het personage Archer al eerder hebt ontmoet.

Archer

De detective staat stevig met beide benen op de grond. Hij geeft niets om geld, zolang hij maar genoeg heeft om eten te kopen en ergens te slapen. Als hij dan nu te maken krijgt met mensen die alles doen voor geld, zelfs moorden, is hij vastberaden daar een stokje voor te steken.

Maffia

Wat begint met een onschuldige vermissingszaak, mondt uit in een netwerk van mensenhandel en drugs en veel, heel veel geld. De maffia heeft een stevige vinger in de pap. En dat zijn geen mannetjes die ontzag hebben voor een privé detective die voor politie wil spelen. En vlak de vrouwen ook niet uit, die zich steeds meer lijken te bemoeien met verkeerde mannen. Hoe meer Archer zich bemoeit met zaken die hem niets aangaan, hoe gevaarlijker het voor hem wordt.

Dood

Hij ontsnapt een aantal keren ternauwernood aan de dood. Helaas is niet iedereen zo gelukkig. Spanning op iedere bladzijde dus, zoals we van deze schrijver gewend zijn. Ook al weet je wel een beetje hoe het zal aflopen, toch zitten er genoeg verrassingen in het boek zodat je je niet gauw gaat vervelen.

Schrijfstijl

David Baldacci schrijft veel en heeft verschillende series op de rit staan. Het lijkt me dan ook best verwarrend om iedere keer in een ander personage te moeten duiken. Ik blijf toch de politieke thrillers van hem het beste vinden, vooral ook omdat hij over veel kennis beschikt van politiek achter de schermen. De Archer boeken zijn anders. En dus ook wel weer verfrissend.

David Baldacci

Ik mocht meneer Baldacci ooit een keer in Utrecht ontmoeten, toen hij een promotiebezoek bracht aan Nederland. Ik kreeg de kans uitgebreid met hem te spreken over het schrijven van boeken. Hij gaf me toen de wijze raad nooit, echt nooit, op te geven. Zijn eerste boek werd meer dan 12 keer afgewezen en nu is hij ‘s werelds grootste bestverkopende schrijver.

Achtergrond

Hij is geboren in 1960 in Virginia, USA, waar hij nog steeds woont. Getrouwd met Michelle zetten ze zich beiden in voor mensen met analfabetisme. Hun stichting ‘wish you well’ staat goed bekend. Dat zij zelf daadwerkelijk heel veel doen in de stichting siert ze. Ze lenen niet alleen hun naam, maar ook al hun kracht en macht aan deze stichting.

 

 

Read More
No Comment

Boeken

Wintersport
23 February 2023

Wintersport

Jaloers ben ik op al die mensen die nog een weekje naar de wintersport gaan. Heerlijk van een berg af skiën, je in het zweet werken op de langlauflatten of ‘gewoon’ lekker in de sneeuw wandelen. Ik kan er zo naar terugverlangen. De kou, de sneeuw en, niet onbelangrijk, de apres ski. Grote mokken warme chocomel, pepermuntschnapps en gezellige muziek.

Sfeer

Wintersport is voornamelijk sfeer maken en genieten. Als je moe en voldaan, bruinverbrand en met zere spieren in een cafeetje duikt om een hapje te eten en iets warms te drinken. Dat moet een van de fijnste momenten zijn (geweest) in mijn leven. Toch kies ik al jaren niet meer voor de wintervakantie.

Zomer

Misschien omdat mijn vrienden veel liever naar de zon gaan, misschien omdat ik niet allebei -en in de winter en in de zomer- met vakantie kan, maar vooral omdat ik stik verwend ben wat betreft wintersport. Ik mocht jaren wonen in het allerbeste, mooiste wintersportgebied van de wereld. Aspen, Colorado, staat bekend als de nummer een in wintersportgebieden van de wereld. En met recht. Trots verwelkomden we alle gasten in onze poedersneeuw.

Later

Ze hebben in de buurt geprobeerd te wedijveren, ons zelfs te ‘verslaan’ van die eerste plek. Wat mij betreft is het nooit gelukt. Vail of Breckenridge kwam niet eens in de buurt. Ja, misschien met de prijzen. Maar Aspen blijft toch altijd nummer een in de mogelijkheden. De prachtige Rockies en de skiberg die uitkomt in het centrum van het Victoriaanse stadje.

Makkelijk tot zeer moeilijk

Je kunt het je zo makkelijk mogelijk maken op de pistes. Of, zoals veel vaker gebeurd, jezelf uitdagen op de zeer moeilijke pistes die echt niet kinderachtig zijn. En toch, ieder jaar weer, schijnt dat niet genoeg te zijn. Ieder jaar weer gaan de waaghalzen buiten de skipistes hun grenzen verleggen. Om de Mountain Rescue dames en heren in levensgevaar te brengen. Zij zijn er om mensen te redden. En dat doen ze met gevaar voor eigen leven.

Voorzichtig

Dus ga je nog wintersporten dit jaar? Wees dan alsjeblieft een heel klein beetje voorzichtig. Natuurlijk mag je je grenzen verkennen en verleggen, maar houd in je achterhoofd dat er niet voor niets ‘verboden’ terrein is, waar het te gevaarlijk is om je vanaf te storten. En bedenk dat de mensen van de reddingsbrigade ook families hebben waar ze graag weer naar terugkeren.

Plezier

Maak plezier, heb de allerbeste tijd van je leven. Geniet van al het moois om je heen. En als je ooit de kans krijgt om van Ajax, Buttermilk, Highlands of Snowmass mountain af te skiën, begroet ‘mijn’ bergen dan door een jodel te geven zo hard als je kan! Ik wens je een super wintersportvakantie, waar je ook heen gaat.

Read More
No Comment

Travel

Recensie Tranen in de regen – Mariska Noordeloos
19 February 2023

Recensie Tranen in de regen – Mariska Noordeloos

In het boek ‘Tranen in de regen’ is Bram een zogeheten ‘kamper’. Zijn afkomst en de cultuur waar hij in opgroeit, doen hem in de criminaliteit belanden. Tegen elke storm in, is Bram altijd bezig zijn dierbaren te beschermen. De zorg voor zijn zwakbegaafde broertje, het beschermen van de liefde van zijn leven Angelique, zijn kinderen uit het gedwongen huwelijk met Maria. Het bepaalt allemaal Brams’ handelen. Toch maakt hij ook verkeerde keuzes. Brengen die keuzes zijn dierbaren in gevaar?

Spanning en emotie

Tranen in de regen is opnieuw een ijzersterk verhaal van Mariska Noordeloos. Vol spanning en emotie. Het verhaal over de jongen die nauwelijks kansen had, over krachtige vrouwen en onafwendbaar noodlot.

Leeservaring

Dit boek blijkt wisselende recensies te hebben. Waarom? Geen idee maar mijn recensie zal een goede zijn want ik heb wederom genoten van dit boek. Het boek speelt zich af in en om een originele omgeving; het leven in en om een woonwagenkamp. Nog nooit heb ik een verhaal gelezen dat zich in zo’n omgeving afspeelt dus dat wekte mijn nieuwsgierigheid.

Vooroordeel

Het is een algemeen (voor)oordeel dat er vaak criminaliteit plaats vind in dit soort leefgemeenschappen. Ik vond het interessant om te lezen hoe de cultuur is in een kamp en dat er ook bepaalde verwachtingen zijn van familie waar men niet onder uit kan.

Druk

De hoofdpersoon neemt je mee in zijn leven en laat zien onder wat voor druk van familie hij leeft en wat het met hem doet. Je ervaart de emoties en gedachten en hoe hij probeert onder het juk uit te komen maar uiteindelijk toch meegezogen wordt in de “normale” gang van zaken. De auteur weet mooi de de menselijke kant van “harde jongens” naar boven te halen. Zo zie je de realiteit van het verhaal van twee kanten. De emoties zijn mooi uitgewerkt en op meerdere momenten in het boek komt de titel “Tranen in de regen” tot uitdrukking.

Opletten

De tweede helft van het boek is het goed opletten. Er gebeurt veel en er ontpopt zich een mooi plot. Soms even lastig met betrekking tot wie is wie, er komen meerdere personages aan bod. Knap hoe alle puzzelstukjes in elkaar passen. Tranen in de regen is een boek dat ik met plezier gelezen heb. Mariska Noordeloos heeft wederom een spannend boek geschreven, een boek dat je raakt. Wat schrijft deze auteur toch heerlijk!

De auteur

Mariska Noordeloos (1970) heeft een cafetaria in het Noord-Hollandse Andijk. Ze is getrouwd met Wilbert en samen hebben zij twee zoons. In 2017 debuteerde zij met Het spel is uit. Sindsdien zijn er al verschillende -enthousiast ontvangen- thrillers van haar hand verschenen.

Algemene Informatie

Titel: Tranen in de regen

Auteur: Mariska Noordeloos

Uitgeverij: Keytree

Jaar van uitgifte: 2020

Genre: Thriller

ISBN: 9789492719270

Read More
No Comment

boeken

Gokken
6 January 2023

Gokken

Ik hoorde op het nieuws dat heel Nederland weer massaal heeft zitten gokken vorige week. De staatsloten en decemberloten waren (zo goed als) uitverkocht. Ik moet bekennen dat ik geen gokker ben. Ik speel veel liever op ‘safe’ en zet mijn geld op een spaarrekening. Niet dat dat veel opbrengt, maar ik heb ook geen verlies. Je zou eigenlijk een online casino recensies moeten hebben, een website waar je kan zien of iets betrouwbaar is of juist niet.

Wacht

Maar wacht, dat is er! Maar dat is handig. Ik denk dat de staatsloterij wel betrouwbaar is hoor, maar zeker weten doe ik het niet. En al die loterijen waarvan ze zeggen dat de opbrengst naar goede doelen gaat vertrouw ik al helemaal niet. Ik heb vaak gehoord dat er heel veel geld gaat naar de medewerkers (lees: de grote bazen) en naar de reclames. En dat geloof ik wel, wanneer ik al die megareclames op tv zie.

Niet meedoen

Ze doen maar, eerlijk is het niet, maar dat moet iedereen voor zich weten. Ik doe niet mee. Dat komt ook wel een beetje omdat ik zuinig moet doen en geen geld over heb om te vergokken. Maar goed, als je niet meedoet dan kun je ook niets winnen. Ik ken mensen die het heerlijk vinden om een avondje naar het casino te gaan. Hapje eten, paar spelletjes doen en leuke muziek. Een avondje uit. Prima. Soms winnen ze eens wat, vaker verliezen ze eens iets. Maar ze hebben een leuke avond.

Gevaar

Het gevaar zit hem in de online gokspelen, volgens mij. Alleen in de huiskamer, ‘s avonds laat nog ‘even’ een spelletje. En dan maar hopen dat je als miljonair naar bed gaat. Ieder zijn/haar ding. Ik zal er nooit over oordelen. Alleen lijkt het me vreselijk vervelend als je blut bent en je in de schulden werkt door zo’n spelletje. Daarom is zo’n onafhankelijke website met recensies van verschillende online casino’s nog helemaal niet zo gek. Dan weet je in ieder geval een beetje waar je aan begint en welk casino je het beste kunt proberen.

Geluk

Toch blijft het een onzekere toestand van geluk hebben. Natuurlijk zou het heel erg leuk zijn als je een paar duizend euro wint. Ik gun het iedereen. Het vervelende is dat lang niet iedereen die duizenden euros wint. Mijn ex zei altijd ‘Als je niet meedoet weet je zeker dat je niets wint.’ Hij had gelijk. En hij won nog weleens iets. Gelukkig deed hij nooit mee met grof geld. Hij kon ophouden na 50 euro.

Leuk

En ik moet ook bekennen dat ik het heel leuk vind om € 5,00 op mijn (gekregen) staatslot te winnen en nog eens € 5,00 op mijn (gekregen) decemberlot. Uiteindelijk dus € 10,00 winst. Dat is leuk, daar ben ik heel blij mee. En degenen die een grotere prijs hebben gewonnen feliciteer ik van harte en wens ik alle geluk ermee. Ik ben blij voor je.

 

 

Read More
No Comment

Geen categorie

Sneeuw
28 October 2022

Sneeuw

De winter komt eraan. Maar je zou het niet zeggen, want wat hebben we een hoge temperaturen. Ik hoorde en zag foto’s en verhalen van mijn vrienden uit Aspen. Daar viel de eerste sneeuw deze week. Ik ben zo jaloers. Ik zou er zelfs een loopvlak sneeuwketting voor over hebben, als ik maar weer even een echte winter mocht meemaken.

Sneeuwketting

Ik heb veel over sneeuwkettingen gehoord en gelezen. Ik had zelf sneeuwbanden plus kettingen om mijn auto toen ik daar woonde. Maar een loopvlak sneeuwketting was nieuw voor mij. Dat schijnt een speciale sneeuwketting te zijn die ze op de band bevestigen. Dit is zeer handig wanneer je een smalle wielkast hebt.

Veilig

Ik vind het een prettig idee om mijn auto zo veilig mogelijk te hebben voordat ik ga rijden in de sneeuw. En ik hoop nog steeds op een beetje sneeuw en vorst deze winter. Anders moet ik het toch maar weer eens op gaan zoeken in een wintersport gebied. Ga jij ook op wintersport met de auto?

Voorbereid

Dan kan je niet goed genoeg voorbereid zijn. Ik hou van avontuur, maar wel op een veiling basis. Mijn eerste (en laatste) auto ongeluk gebeurde ooit door gladheid in een bocht. Nog ben ik dankbaar dat ik daar heel uitgekomen ben. Want het had veel erger kunnen zijn. Met andere woorden, ik was superblij met mijn goede winterbanden in die tijd.

Sneeuw

Er zijn gebieden waar sneeuwkettingen verplicht zijn. En gelukkig maar. Wij zijn niet zoveel sneeuw en ijs gewend hier in Nederland. Dat maakt het des te gevaarlijker als het dan een keer echt winter is. Want dat komt altijd onverwacht en we zijn vaak geneigd om te denken dat het allemaal wel mee zal vallen.

Ervaring

Uit ervaring zeg ik: Wees alsjeblieft secuur wat betreft veiligheid in de winter. Dat maakt alles zoveel mooier en fijner. Want wat is de winter een heerlijke tijd! Lekker schaatsen, wandelen, skiën, warme chocomel, tintelende wangen, dikke dassen en jassen en overal lachende gezichten.

Toch?

Of ben je geen wintermens? Ik kan me geen fijner seizoen wensen dan een echt strenge winter. Maar ik kan me ook verplaatsen in mensen die een hekel hebben aan kou. En vooral ook voor die mensen schrijf ik dit stukje. Want je kunt de winter zo aangenaam mogelijk voor jezelf maken, ook al heb je er een hekel aan. Pak je lekker warm in, koop goede antislip schoenen en sneeuwkettingen!

Read More
No Comment

Natuur