Thuis

Het fijne van vakantie is het thuiskomen. Hoe heerlijk een vakantie ook is, het is altijd weer fijn om om thuis te douchen, thuis te slapen en je eigen spulletjes om je heen te hebben. En wat een voorrecht is het om een thuis te hebben, bedenk ik me wanneer ik de beelden uit het midden oosten zie.

Recht

Een van de fundamentele rechten van de mens is een eigen huis. Een plekje wat alleen voor jou is. Waar je kan schuilen en je even kan terugtrekken van alledag. Vooral als die dag bestaat uit angst en onzekerheid. En juist de mensen die in die angst moeten leven missen vaak zo’n plek. Ik luister naar een meneer uit Syrië, die zich afvraagt wie bepaalt dat zijn geboorteland nu veilig genoeg is om naar terug te keren.

Wonen

Hij geeft terecht aan dat die mensen eens een maandje zouden moeten gaan wonen in dit zogenaamd veilige land. Dan zouden ze merken hoe onveilig alles is en mochten ze terug kunnen komen zullen ze daar nooit meer mensen naar terug sturen voor het land inderdaad echt veilig is geworden. Niet dat politici zich hier iets van aantrekken. De geïnterviewde man mocht gelukkig nog 5 jaar blijven. Maar hij prees zichzelf gelukkig.

Tussentijd

In de tussentijd woont hij op een cruiseschip in een klein kamertje. Ik snap het, er heerst woningnood. Iemand die een eigen woning zoekt moet of al een half leven ingeschreven staan of heel veel geld hebben gespaard. En kom je dan ook nog hier als vluchteling, dan kan je een eigen plekje wel helemaal vergeten. Ik snap dat ik me tegenwoordig niet geliefd maak als ik zeg dat iedereen die op aarde geboren is ook recht heeft op een eigen plekje op die aarde. Waar dan ook.

Veilig

Als het maar veilig is. Als je maar niet constant de doodsangst met je mee hoeft te dragen. Denk je eens in hoe dat zal zijn? Wij hebben zo gauw een oordeel klaar. Maar denk eens een minuutje na over hoe het is om constant op de vlucht te zijn, nergens een thuis te hebben. En overal waar je aanklopt is er geen plaats meer. Doet me ergens aan denken. Hebben hier ook geen voorbeeld van in de geschiedenis?

Zwanger

Dat er een zwangere vrouw en haar man ergens onderdak vroegen en overal weggestuurd werden? Uiteindelijk mochten ze in een stal overnachten. Nu zoveel jaren later zeggen we dat dit toch eigenlijk onmenselijk was. En wat er gebeurt er nu op grote schaal? Misschien zijn de zwangere vrouwen van nu niet in verwachting van Jezus, maar ieder kind heeft recht op een levenskans.

Leven

Ik denk hier ook over als ik cijfers hoor van gesneuvelden. ‘Het viel mee, er zijn maar 17 mensen omgekomen.’ Hoezo, viel het mee??? Ik kan het wel uitschreeuwen. Ieder kind dat we verliezen is een kind van ons. Een kind van onze wereld. Iemand met potentie die later misschien een medicijn uitvindt dat kanker de wereld uithelpt. Iemand die misschien iets vindt wat als wapen kan dienen zonder dodelijke afloop. Of nog beter, iemand die eindelijk de formule voor wereldvrede uitvindt.

Liggen

We laten het liggen. We geven niets om mensenlevens. We kijken naar de verdrietige familieleden en hebben commentaar op hoeveel geluid ze maken wanneer ze het uitschreeuwen van onmacht en verdriet. En met de gedachte dat ze zich wel heel hysterisch gedragen draaien we ons om en gaan verder met ons veilige leventje in ons veilige thuis.

Zat

Ik ben het zo zat. De beelden op tv, de onverschilligheid van de rest van de wereld. ‘Maar El, wat kunnen wij er aan doen?’ Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Verbeter de wereld en begin met jezelf lijkt ondertussen ook zo’n cliché die niet afdoende helpt. En zeker niet op tijd. En ondertussen vechten we door en kiezen we voor steeds strengere, rechtse regimes.

Stemmen

Mijn beste vriendin uit Amerika schreef dat ze haar hart vast houdt voor de uitslag van de verkiezingen volgende week. Ik begrijp het. Met Trump als president kunnen we het bijltje er wel bij neergooien. Of toch niet? Is er nog hoop voor onze wereld? Je zou het bijna niet meer geloven. Maar alles in het verleden wijst naar de tijd waar we nu doorheen gaan. Dit zou de grote ommekeer moeten zijn/worden. Nu is het tijd om te kiezen voor een spirituele omslag.

Eeuwen

Eeuwen geleden hebben voorspellers deze tijd omschreven als een nieuwe tijd, een nieuwe wereld. Waarin we eindelijk samen leren leven in plaats van ieder apart. Moeilijk te geloven dat we dit nu bereikt kunnen hebben. Maar ik geef de moed niet op. We kunnen nu nog kiezen. Voor leven, tegen verderf. Kies jij ook voor het leven?