Recensie Pluk een roos – M.J. Arlidge

Ik zie ze overal liggen in de winkels. De boeken van M.J. Arlidge. Met titels van kinderversjes. Ze zijn een enorme hit en gaan als zoete broodjes over de toonbank. Ik had er nog geen gelezen, dus het werd tijd. Ik begon met Pluk een roos.

Bladeren

Allereerst viel me iets op toen ik door het boek bladerde. Iets wat ik altijd even doe voordat ik me erin stort. Dit waren hoofdstukken van twee tot vier bladzijden in grote letters. Dat is lekker lezen. Vooral nog even voor het slapengaan.

Spannend

Ja, dat dacht je. Het verhaal is zo spannend, dat ik al gauw een heel aantal bladzijden las voor het slapengaan. Nu ben ik niet zo gauw ‘bang’ voor een verhaal. Maar dit was toch bij gedeelten, niet echt rustig.

Verhaal

Een jonge vrouw wordt ontvoerd en in een donkere kelder vastgehouden. De ontvoerder is duidelijk een heel ziek persoon. Met sadistische trekjes. Nu hou ik van spanning en van thrillers, maar sadisme ligt me niet zo. Dus er waren stukjes die ik liever oversloeg.

Hoofdinspecteur

Een verhaal met een hoofdinspecteur doet het altijd goed. Vooral als dat een vrouw is die in ieder boek terug komt. Dan leer je het personage kennen en ga je een beetje met haar mee leven. Ik moet bekennen dat ik dit, na dit ene boek te hebben gelezen, nog niet zo met Helen Grace heb. Misschien omdat zij haar vertier vindt bij een s/m vriendje. Niet dat ik preuts ben, maar ze heeft dit naar mijn bescheiden mening niet nodig. De schrijver gaat hier trouwens in het verhaal niet echt op in. Daarom heeft het ook geen (meer of min) waarde en had hij dit net zo goed weg kunnen laten.

Plot

Ondanks dat het verhaal alle spanning had, was de uitkomst voorspelbaar. Het gaat ook niet zozeer om ‘wie het gedaan heeft’ als om het verhaal zelf. De schrijver laat al veel los tijdens de hoofdstukken naar de ontknoping. De spanning zit hem in de manier van vertellen en hoe de hoofdpersonen van het verhaal hiermee om gaan. Het verdriet, de angst, de wanhoop en toch ook nog altijd dat sprankje hoop.

M.J. Arlidge

Matthew Arlidge werd in 1974 geboren in London. Hij studeerde Engelse Literatuur in Cambridge. Hij heeft zo’n 15 jaar gewerkt voor de televisie en schreef crimeseries. ‘Iene, miene, mutte’ was zijn eerste roman in de serie. Daarna kwam ‘Piep zei de muis’ en ‘Pluk een Roos’ is de derde. Inmiddels zijn er nog veel meer boeken verschenen met Helen Grace in de hoofdrol.

Smaken

Smaken verschillen. Ik vond het een prettig leesbaar boek. De schrijver kan je aandacht vasthouden. Ik zal zeker nog wel eens een boek uit de serie meenemen uit de bieb. Maar ik ben niet een van zijn fans die al uitkijkt naar een volgende editie. Misschien moet ik nog even een beetje ‘wennen’.