Recensie O Canada – Mart Smeets

‘O Canada’ het volkslied van Canada speelt de hele tijd door m’n hoofd als ik het boek lees. Hoe komt het toch dat we hier in Nederland veel meer van de USA horen dan van het buurland Canada? Volgens Mart is Canada het ‘beschaafde Amerika’ in vergelijking met hun zuiderburen.

Canada

Ik kan me er iets bij indenken. De gemiddelde Canadees treedt niet zo graag op de voorgrond. Of het moet bij een (ijs)hockey wedstrijd zijn. Dan gaat het hard. Dan willen ze winnen. Het is niet voor niets de nationale sport en trots. Iedere Canadees weet dat als je het over hockey hebt, het over ijshockey gaat.

Bekende Canadezen

Er zijn een heleboel bekende Canadezen die we gemakshalve maar als Amerikaan betitelen. Hebben we het over Amerika dan bedoelen we de USA. Je zou zeggen dat Canada daar niet zo blij mee is, maar ze vinden het allemaal best. Toch zijn ze trots op hun land. En met recht.

Verschillen

Niet alleen in de natuur zijn er veel verschillen tussen oost en west, noord en zuid, maar ook tussen de Canadezen zelf. Allereerst de taal. Canada is, zoals jullie weten, tweetalig. Er wordt Frans en Engels gesproken. Wij kiezen, voor het gemak, vaak de Engelstalige kant. Want, zo vraagt Mart zich af in zijn boek; ‘Hoe spreekt u Montreal uit?’ Op z’n Engels of op z’n Frans? Ik moest gelijk bekennen dat ik dit op z’n Engels uitspreek, terwijl het na Parijs de meeste Franstalige inwoners kent van de wereld.

Weetjes

Natuurlijk gaat het in het boek O Canada over sport. Maar ook voor de niet-sportievelingen onder ons, is het een geweldig leuk boek om te lezen. Ik ken Mart als een van de beste verhalenvertellers die Nederland rijk is. Tel daarbij zijn fotografisch geheugen op en je hebt niet alleen een boek vol humor, verhalen en wetenswaardigheden maar ook een heus naslagwerk.

De schrijver

Wie kent Mart Smeets niet? Nou, ik zal je bekennen dat ik een van de zeer weinige Nederlanders was die tot 2006 nog nooit van de man had gehoord. Ja, mijn ouders en grootouders keken wel Studio Sport vroeger, maar wij als kinderen hadden daar absoluut geen interesse voor. Ik ben in 1985 naar de USA vertrokken en kwam in 2002 weer terug. Ik moest vier jaar wachten op een eigen plekje en heb in die vier jaar weinig of geen televisie gekeken. Ik was met andere dingen bezig.

Het jaar 2006

Maar in 2006 kocht ik mijn eigen appartement. En een televisie. Op die tv werd op een gegeven ogenblik een dameswielerkoers uitgezonden. Met commentators Maarten Ducrot en Mart Smeets. Terwijl ik snel de afstandsbediening zocht om van kanaal te veranderen bleef ik als gebiologeerd luisteren naar de ‘oudere stem’. Wat een vakman!

Opgezocht

Ik heb drie uur lang naar wielrennen zitten kijken en vooral zitten luisteren. Als gehypnotiseerd, want anders heb ik er geen verklaring voor. Mart heeft er een fan bij. Direct na de uitzending heb ik op Google gezocht naar de namen van de verslaggevers. Toen Mart een tijdje daarna een boek signeerde in Amsterdam, ben ik erheen gegaan. Ik was zo nieuwsgierig geworden. Ik heb toen een tijd met hem kunnen en mogen praten. Sindsdien komen we elkaar af en toe eens tegen en praten we nog graag over muziek en de USA.

O Canada

Na het lezen van het boek staat Canada nu ook hoog op mijn lijstje. Over een paar jaar wil ik met een vriendin die kant op. Ik heb al € 80,- in mijn potje Canada. Het schiet dus nog niet hard op, maar het begin is er. Nu moet ik het vooral nog even met het boek doen.