Voor Jou van Jojo Moyes is een heuse bestseller en werd vorig jaar zelfs verfilmd. En de verfilming is even prachtig als het boek. Lees hier mijn recensie.

‘Ik werkte zwijgend door, en ondertussen bestudeerde ik Will Traynors gezicht. De lijnen die naar zijn mondhoeken liepen en die voortijdig diep waren, gezien zijn leeftijd. Ik veegde het haar van de zijkant van zijn gezicht en zag de veelzeggende sporen van hechtingen, misschien van zijn ongeluk. Ik zag de lichtpaarse schaduwen die getuigden van al die nachten zonder slaap en de diepe voorhoofdsrimpel die het gevolg was van stille pijn. Zijn huid rook warm en zoet, de geur van scheercrème en Wills eigen geur, discreet en duur. Zijn gezicht begon tevoorschijn te komen en ik zag waarom iemand als Alicia als een blok voor hem was gevallen.’

Korte Inhoud Voor Jou

Louisa, of Lou voor vrienden en familie, is een flapuit met een opvallende kledingstijl. Wanneer ze haar werk in een lunchroom verliest, moet ze snel op zoek naar een nieuwe job zodat ze haar familie financieel kan blijven ondersteunen. Hierdoor komt ze bij Will terecht, een ooit sportieve en actieve man die na een vreselijk ongeval in een rolstoel terecht is gekomen. Haar werkomschrijving houdt in dat ze Will gezelschap moet houden en zich tussendoor moet bezighouden met huishoudelijke werkjes. Lou, die vrolijk rondloopt in een bijenpanty of groene glitterkousen die doen denken aan de kleine zeemeermin, leert Will kennen als een chagrijnige, norse, sarcastische en moedeloze man, waardoor ze dit werk al snel haat en met heimwee terugkijkt naar haar tijden in de lunchroom.

Het duurt echter niet lang tot Lou beseft dat er achter deze negatieve man een leuke Will zit, waardoor ze meer en meer probeert om deze kant van hem eruit te halen. De twee bouwen stilaan een warme vriendschap en vertrouwensrelatie op die heel mooi is om als lezer mee te volgen. Lou, die heel lang tevreden was met haar klein leventje in een klein stadje, beseft dankzij Will beetje bij beetje dat er meer uit het leven te halen valt. Ook haar relatie met Patrick, de apathische Marathon Man, blijkt minder perfect te zijn dan ze eerst dacht. Wanneer ze ontdekt dat Will zijn eigen dood plant, stelt ze alles in het werk om hem op andere gedachten te brengen. Als dat niet zou lukken, dan wil ze hem op zijn minst een reden geven om van zijn leven te genieten tot hij ervoor kiest om dood te gaan.

Nodige dosis verdriet

Voor ik aan dit boek begon, verwachtte ik een zeemzoete feelgood-roman te lezen die mij op tijd en stond zou doen snotteren. Deze verwachtingen werden volledig ingelost. Zelfs met de nodige dosis verdriet en zware onderwerpen, bleef ik na het lezen achter met een goed gevoel. Ik heb het lezen van de 50 laatste pagina’s wel twee dagen uitgesteld, omdat ik nog niet wilde dat het boek al uit zou zijn. Dat zegt volgens mij genoeg over de kwaliteit van het boek.

Voor jou grijpt je vanaf de eerste zinnen bij de kraag en sleurt je mee naar binnen. Het eerste moment waarop het ijzige contact tussen Will en Lou ontdooit, lees je al glimlachend. De diepgang tussen de personages wordt op een heel natuurlijke manier opgebouwd, waardoor het verhaal enorm aangenaam is om te lezen. Wanneer ik me mentaal volledig had voorbereid en het moment was aangekomen om de laatste hoofdstukken te lezen, sprongen de tranen om de haverklap in mijn ogen. Jojo Moyes schrikt er niet voor terug om de ingrijpende gevolgen van een ongeval en de lelijke en oneerlijke kant van het leven te laten zien. Maar zelfs tussen de meest aangrijpende stukken door, slaagde de schrijfster erin om steeds een glimlach op mijn gezicht te toveren.

Doorgaan of opgeven

Hoewel liefde en affectie, of het gebrek eraan, belangrijke thema’s zijn in dit boek, had ik al vrij snel het gevoel dat dit boek over meer gaat dan dat alleen. Leven of dood, doorgaan of opgeven, daar gaat het om. “Maar ik wil dat hij leeft zoals hij wil leven. Als hij dat niet doet, dan maakt het niet uit hoeveel jij en ik van hem houden – want door hem te dwingen door te gaan, zijn wij net zo goed een stel klootzakken door hem van zijn keuzes te beroven.” Euthanasie is een zwaar en moeilijk onderwerp, maar Jojo Moyes benadert dit op een briljante manier, die zelfs hartverwarmend te noemen is.

Wil je meer recensies lezen van Michelle | My books & Life?

• In het water – Paula Hawkins

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!