Heb jij een vraag over je relatie? Iedere week beantwoordt relatiecoach Caroline Franssen de #relatievraagvandeweek. Deze keer gaat het over de relatie van een volwassen vrouw met haar zus.

Vraag: Komt de relatie tussen mijn zus en mij weer goed?

Ik heb een probleem in de relatie met mijn zus. Wij hebben een gezamenlijk verleden met veel problemen in onze jeugd. Vader was getraumatiseerd door de oorlog, omdat hij jaren heeft doorgebracht in een concentratiekamp. De sporen daarvan bleken diep in ons gezin door te werken. Beschadigde kinderen, kortweg gezegd. Ieder op zijn eigen wijze. Ikzelf ben nogal stressgevoelig. Ik heb uiteindelijk na meerdere therapieën een manier gevonden om ermee te leven. Helemaal zonder sporen zal het niet lukken, maar dat geldt ook voor mijn broer en zus.

Het probleem is nu het volgende. Mijn zus plakt psychiatrische etiketten op mij en als ik er tegenin ga, dan wordt dat weer ontkend. Ogenschijnlijk is er niets aan de hand, maar ik kan haar gewoon niet om me heen verdragen, want in de subtiele communicatie voel ik me geminacht. Ik heb het contact inmiddels zo goed als verbroken, maar ik vraag me af of er toch een manier is om in contact te blijven.

Antwoord

Een oorlogstrauma wordt eigenlijk maar zelden verwerkt en het werkt daarmee nog generaties door. Hoewel je hier alleen over je vader spreekt, is er ook iets met je moeder aan de hand. Die heeft kinderen gekregen met een getraumatiseerde man en ze heeft haar eigen behoeften aan steun en contact in de relatie niet vervuld gezien. Zij zal zich dus vermoedelijk ten opzichte van jullie ook niet als een steunende moeder hebben opgesteld en ze heeft jullie niet kunnen beschermen tegen het doorgeven van trauma’s door je vader. In een gezin met beschadigde ouders kunnen de kinderen eigenlijk niet echt kind zijn. De kinderen nemen, ieder op hun eigen wijze, verantwoordelijkheden over van de ouders. De ouders gedragen zich onvoldoende als ouders. Het kind probeert de ouders te beschermen in plaats van andersom.

Parentificatie

Het kind raakt daardoor ‘geparentificeerd’. Het is niet langer het kind dat het volgens de natuurlijke ordening hoort te zijn. Het is een plek omhoog getrokken, de volwassenheid in, waar het niet hoort. Het wordt ouder van zijn/haar ouders of partner van de ouder. Je herkent de parentificatie doordat iemand verklaringen verzint voor het gedrag van zijn ouders of hun gedrag goedpraat. Tussen broers en zussen brengt dat uiteraard ook grote problemen. Jij en je zus hebben beiden niet kunnen leunen op je ouders.

Je zus

Mogelijk heeft je zus taken van je ouders ten opzichte van jou over genomen en ze voelt zich op een niet kloppende manier verantwoordelijk voor jou. Zij kan onmogelijk in de gelijkwaardigheid blijven, ziet wel welke problemen er buiten haar zijn, maar niet welke problemen zich in haar bevinden. Zij is op haar manier geparentificeerd.

Oorlogstrauma gaat generaties mee

Bij oorlogstrauma gaan kinderen vaak een stukje van de lasten van hun ouders dragen. Dat doen ze uit liefde en loyaliteit. Maar ze betalen daarvoor een hoge prijs. Het verzwakt je enorm om lasten/gevoelens te dragen die niet van jou zijn. Je kunt er namelijk niets mee, het voelt alleen maar heel zwaar. Je zus en jij zijn allebei beschadigd door je opvoeding. Jij kan niets voor je zus doen en haar gedrag ook niet veranderen. Een verstoorde relatie tussen broers en zussen is normaal in ‘getraumatiseerde gezinnen’. Het is maar zelden dat kinderen in staat zijn die trauma’s te overwinnen en weer echt naast elkaar komen te staan als broers en zussen. Dat is tragisch, want het versterkt ieders gevoel van eenzaamheid nog eens extra.

Wat jij los van je zus kunt doen

Wat jij wel kunt doen, is onder deskundige begeleiding met een familieopstelling de parentificatie opheffen en je eigen plek als kind weer innemen. Daarnaast kan de begeleider je meteen helpen om de lasten (trauma) die jij voor je ouders draagt, weer symbolisch aan hen terug te geven. Dat zou je ook wel eens kunnen gaan helpen bij het omgaan met je stress. Die is (zo is mijn inschatting) slechts voor een deel van jou. Voor een ander deel zijn het gevoelens die je over hebt genomen van je vader (en misschien ook van je moeder).

Veel succes!

Caroline Franssen

Meer

Wil je een afspraak maken voor een sessie Turbo Therapie waarin je zowel aan de traumaverwerking als aan het loskomen van de parenticifatie belangrijke stappen zet, dan kan dat hier. Ben je coach en wil je andere mensen leren begeleiden om los te komen uit parentificatie? Kijk dan naar de Beeldkracht opleidingsdagen.

Heb jij een vraag die je graag (anoniem) behandeld wil zien als #relatievraagvandeweek, stuur dan een bericht naar coaching@carolinefranssen.nl.

Wil je meer artikelen van Caroline Franssen lezen?

• Relatievraag van de week: ‘Ben ik in een driehoeksrelatie beland?‘
• Relatievraag van de week: ‘Mijn vrouw heeft verlatingsangst en is extreem jaloers, kan ik daar wat aan doen?’
• Relatievraag van de week: ‘Moet ik hem loslaten vanwege z’n kinderwens en ontrouw?’
• Vijf relatietips voor een succesvolle vakantie
• Het verschil tussen slachtoffer zijn en slachtoffergedrag

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!