En ze leefden nog lang en gelukkig… Was dat maar waar! Als je boven de 40 bent, dan zie je de huwelijksbootjes massaal stranden op ontrouw, onuitgesproken verwachtingen en andere ellende. Het eerste wat de aanstaande exen roepen, is dat ze netjes willen scheiden. Zij gaan hun kinderen niet aandoen, wat ‘die anderen’ allemaal doen. Vaak hebben ze het dan over de gezamenlijke woning: die moet in stand gehouden worden, zodat er voor het nageslacht zo min mogelijk verandert. Daar gaat het mis!

Netjes scheiden bestaat niet!

Als twee exen goede afspraken met elkaar zouden kunnen maken en als ze die afspraken zouden nakomen, dan hoeft er dikwijls niet gescheiden te worden. Ga naar een relatietherapeut en werk de verschillen uit. Het probleem is dat afspraken heel vaak niet nagekomen worden. Nieuwe liefdes, opa’s en oma’s, beste vrienden en vriendinnen, allemaal bemoeien ze zich met de scheiding. Een scheiding is voor de buitenstaanders als een voetbalwedstrijd: je bent voor of tegen en er moet een winnaar uit komen. Gelijk spel? Dan wordt het penalty’s schieten! Alle nieuwbakken exen worden beïnvloed door hun supporters, want juist bij die supporters zoeken ze steun. Dat is ook heel logisch, want ze zitten in een proces waarin ze nog nooit eerder hebben gezeten. We zijn immers niet allemaal zo ervaren in scheiden als Elizabeth Tayler!

Kinderleed

De eerste paar weken na de aankondiging in de familie- en vriendenkring lijkt de wens van een nette scheiding nog uit te komen, maar daarna ontstaan de eerste problemen. Al snel staan de exen vol wantrouwen en boosheid tegenover elkaar. Een deel van die mensen is verstandig en besluit om dan toch maar alles in één keer definitief te regelen. Er komt een bord in de tuin met ‘Te koop’ en elke spaarcent, cd en theepot wordt verdeeld. Een ander deel blijft stug volhouden in het netjes scheiden. Zij volharden in het gevecht en ze bedenken allerlei constructies om de kinderen in Het Huis te houden, omdat het zo goed is voor de kinderen.

Ondertussen lijden die kinderen onder het gevecht. Wat is erger? Verhuizen? Een andere school? Of dat de twee mensen van wie je heel veel houdt kijvend en vechtend door het leven gaan? Zouden die ouders, als ze niet gingen scheiden, ook zo principieel zijn als zich een geweldige en goedbetaalde baan had aangediend aan de andere kant van het land? Nee, dan hadden ze het huis verkocht, hele gezin opgepakt en ze waren verhuisd. Waarom is verhuizen na een scheiding dan zo’n ding? Of komt het voort uit schuldgevoel? Sorry jongens, papa en mama hebben gefaald, maar we zorgen ervoor dat jullie er zo min mogelijk last van hebben…  En daar gaat het dus mis!

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!