De afgelopen jaren worden we geregeld geconfronteerd met code geel en oranje van het KNMI. Dan is er slecht weer onderweg. Fijn dat er gewaarschuwd wordt, maar het slaat door. Als er een laagje sneeuw of een gewone onweerssituatie wordt verwacht, dan is dat hot news op de radio (ik luister veel radio). De verwachte 30+ millimeter van 24 juli was op 23 juli al de hele dag in het nieuws. Toen puntje bij paaltje kwam viel het heel erg mee met de neerslag. ‘Het weer wil zich soms niet aan de verwachtingen houden’, om de oude Pelleboer zaliger maar eens te citeren. Iets dat enkele dagen geleden ook al voorkwam met een code oranje wegens onweer. De voor het oosten verwachte slok regen bleek de 24e vooral in Duitsland te vallen. Wel kreeg Vlissingen (in het zuidwesten) ‘s ochtends een stevige wolkbreuk. Die was níet voorzien! Het kan verkeren…

Slecht weer?

Doodgewone wintersituaties, zomeronweer of plensbuien worden zo verheven tot extreme monsters. Dan denk ik terug (tja, ik word oud) aan vroeger en ik vraag me af: wat is er aan de hand? Het lijkt wel alsof de 21e eeuwse mens van suikergoed is geworden en bij elke oer-Hollandse bui stevig en herhaaldelijk gewaarschuwd moet worden. Waarschuwen, oké, maar als het de media gaat beheersen als er een paar centimeter sneeuw wordt verwacht, denk ik: leeft men tegenwoordig onder een steen, dat het nodig is? Iedereen moet tegenwoordig zelfredzaam zijn, maar we worden als het over het weer gaat bij de hand genomen als kleine kinderen. Het wordt met name door de media bijna gebracht als terreurdreiging wanneer het KNMI een waarschuwingscode uitspreekt!

Vroeger hadden we ook wel eens een bui

Vroeger waren er ook files als het stevig regende en als ex-Hilversumse weet ik me nog goed te herinneren dat De Tunnel en de Bernhardstraat steevast onder water stonden na een stevige bui. Daar hoefden we niet voor gewaarschuwd te worden, dat gebeurde af en toe gewoon, dat was vervelend, maar het liep vanzelf weer leeg. Ook was er soms zware hagel, waardoor kassen verbrijzelden en auto’s in poffertjespannen veranderden. Dat hebben we in 1985 in Loosdrecht meegemaakt met hagelstenen als pingpongballen. Slecht weer overkwam je, vaak wist je het van tevoren met een keurig uitgesproken weerbericht en soms werd je er door overvallen. Alleen echt extreme situates kregen een extra plekje in de media, zoals de winter van 1979, de hitte van 1976 en 1983, de Hemelvaartsstorm van 1983 en de korte maar zeer extreme kou van januari 1987.

Gezond verstand

We hadden ook geen smartphone met weer-apps. Toch wisten we: het wordt donker, we gaan voorzichtig doen/naar binnen. Ik hoor gerommel in de verte, dat hou ik even goed in de gaten. Daar hadden we geen geel, oranje en rood plus enthousiaste media voor nodig. We deden het met het weerbericht. Het KNMI heeft veel wind voorspeld, ik hou rekening met problemen op de weg. Meestal ging het goed, je was alleen wat later thuis of moest je uitstapje uitstellen. En 30 millimeter over je heen op weg naar school of werk is niet minder erg als je een code geel hebt gekregen.

Wat minder code geel, oranje en rood

Tijd om die code lat eens een stuk hoger te leggen en ook wat terughoudender te worden in de berichtgeving, vind ik. Niet dat de codes en waarschuwingen afgeschaft moeten worden. Komt er zware storm aan of een gemeen onweersfront met fel inslaand onweer en zware windstoten? Ja, dan snap ik dat er gewaarschuwd wordt. Maar wees vooral in de media een beetje terughoudend tot het ding daadwerkelijk op de radar verschijnt (denk aan wat de oude Pelleboer zei: de weerberichten kloppen, maar het weer houdt zich er niet altijd aan). En onderschat de eigen verantwoordelijkheid van De Gemiddelde Nederlander niet.

Pushberichten

Ik denk zelf dat het handiger is om dit soort waarschuwingen in apps te verwerken. Liefst met een pushmessage die je naar eigen inzicht aan en uit kunt zetten, verdeeld in winterweer, onweer, regen en wind. De meesten hebben tegenwoordig een smartphone met weerapps die naar believen signaaltjes uitzenden. De buienradar aflezen is niet altijd zo simpel als men denkt, maar als jij een kaartje van Nederland ziet vol rode vlekken van de neerslag en venijnig gele puntjes van de bliksem, dan heb jij geen code geel nodig om te weten dat je die barbecue beter kunt uitstellen. Als een weerapp voor watersporters een pushmessage kan geven bij kans op windstoten of waterhozen, dan kun jij als watersporter zelf je conclusies trekken.

Hollandse nuchterheid

Ongelukken zijn nooit helemaal uit te sluiten, en er zullen altijd mensen zijn die vinden dat het wel meevalt en het risico nemen. We hoeven echt niet terug naar de sobere, ernstig uitgesproken “weerbulletins” van weleer. Extremer weer komt door de klimaatverandering vaker voor dan vroeger, dat is een feit. En als er echt serieus dreiging is van noodweer, dan mag dat best genoemd worden. Maar het telkens benadrukken van een stevige, maar niet on-Nederlandse bak regen, een zomeronweer of een laagje sneeuw vind ik overdreven en daar al een code aan vastplakken zelfs overbodig.

Wil je meer lezen van Marijke Schipper?

• Blij verrast over de reacties op Els en haar bijstandsuitkering!
• ‘Jij kunt gewoon nog wel werken!’ Over Els en haar bijstand
• Overgang, vroege vogels en grijze duiven
• Duurzame Dinsdag: LENTEoogst, een recensie
• Boekrecensie: SMULTUINlessen (eBook)
• Dat ene kledingstuk… Afscheid nemen bestaat niet?
• Eenpersoonskamertoeslag en tweede kaartje gratis: hoezo happy single?
• Rouw bij dieren – fascinerend en ontroerend
• Boodschappen doen in Duitsland: een culinaire ontdekkingsreis
• Hoe overleef ik een drukke treinreis?
• Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!