Topfan
Topfan
Van de week krijg ik een melding van Facebook dat ik een badge mag ophalen. Je hebt vast ook weleens zo’n uitnodiging gekregen. Blijkbaar heb ik meer dan een keer gereageerd op een site, waardoor Facebook vindt dat ik een ‘topfan’ badge heb verdiend. Ik lach, want wie bepaalt nu dat ik van iets of iemand een topfan ben. En wat betekent dat nu eigenlijk?
Anders
Ben ik nu anders dan voorheen? Misschien zelfs wel beter dan een ander die (nog) geen badge heeft verdiend. Wat is het verschil tussen een topfan en een ‘gewone’ fan? Bestaat er ook zoiets als een ‘bodemfan’ en is die minder dan iemand die aan de top zit? Ik snap de bedoeling hoor. Je wilt iemand belonen, door een badge uit te loven. Een soort medaille zeg maar.
Beloning
Ik ben helemaal voor beloningen. Hoe meer, hoe beter. Maar dit doet me toch een beetje denken aan het ridicule. Alleen omdat ik twee keer heb gereageerd op iets dat ik interessant vond, heb ik een ‘medaille’ verdiend. Hoera, laten we haar in het zonnetje zetten. En zodra ze die badge heeft opgehaald is ze beter dan anderen zonder badge. Ze staat daar boven. Vanaf nu zal iedereen die mijn reactie leest denken: ‘Oh wauw, zij weet het beter dan de gewone man/vrouw. Zij is immers topfan.’
Waarde
Toch ben ik misschien een van de weinigen die hier absoluut geen waarde aan hecht. Want tussen alle andere reacties kom ik vaak de kop topfan tegen. Er zijn veel mensen die dit belangrijk genoeg vinden dat ze zo genoemd willen worden. Van mij mag het. Serieus, als je dit leuk vindt, ga ervoor! Er is helemaal niets mis mee. Het zijn zomaar wat flauwe gedachten van mijn kant over hoe belangrijk ik het vind om topfan, fan, geen fan, halfserieuze of wat voor fan dan ook, te zijn.
Verleden
Misschien heeft het iets met mijn verleden te maken toen ik fan was van Donny Osmond. Als beginnend tiener adoreerde ik die knul en mijn kamer hing vol posters en plaatjes van Donny en zijn broers. Natuurlijk werd ik daarmee gepest op school, niet dat ik me daar ook maar iets van aantrok. Ik was topfan. Het was een leuke en spannende tijd om topfan te zijn. Maar dat was toen en dit is nu. De tijd van adoratie is voorbij.
Bewondering
Wel kan ik nog steeds iemand bewonderen om wat hij/zij doet en heeft gedaan. Ik heb bewondering voor veel mensen. Zij zijn als een voorbeeld van mijn keuzes in het leven. Maar uiteindelijk ben ik mijn eigen persoon en hoop ik ook mijn eigen keuzes te maken. Ik mag iemand bewonderen, maar ik ben nooit meer topfan.
Topfan
Topfan
Last week I got a message from Facebook that I earned a badge. You’ve probably received this before, as well. From now on I could tell the world I was a ‘topfan’ after I reacted a couple of times to a page I liked. I laughed, ’cause who decides wether I am a topfan and does that make me different somehow? Of course it’s a positive thing and meant to make you happy.
Rewards
I’m all for rewards. The more the better. But I question this badge. Some time ago, some people working in admin at Facebook decided to reward people who took the time and effort to comment more than once on a subject/person on Facebook. ‘Let’s give them a badge,’ they must’ve thought. This way they will feel better about themselves.
Value
Apparently it works, ’cause I see people picked it up. There are lots of topfans around. It’s really fine with me. I won’t judge anyone. I just wonder if there is such a thing as a ‘bottom fan, a not-so-topfan, a less than serious fan’ or any other kind of fan. And who is to decide which sticker I get to have? And does this make me feel any more important than somebody who’s not a topfan, yet?
Past
Maybe it’s still got something to do with my past. I used to be a topfan of Donny Osmond as a young teenager. My room was filled with posters and I cried every time I heard ‘Puppy love’. Of course I was teased in school. But I couldn’t care less. I was fan and I loved this kid. But this was then and now is now. I’m no fan anymore.
Admiration
Now I do admire people, lots of them in fact. There are men and women I gladly get inspired by. I take their examples and try to incorporate their actions in my life. But never before I make them mine first. Never to blindly copy. A badge is nice, it’s like a medal. But I would rather really deserve one by expanding my limits, then to just comment on something someone else did. Unless I take a personal or global chance to make a change.
Share this:
Like this: