• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

bang

Hypnose
27 September 2022

Hypnose

Ben jij weleens onder hypnose geweest? Ik heb het nooit geprobeerd. Ik ben best nieuwsgierig maar ik zou het nooit alleen willen doen. Ik zou er wel graag iemand bij willen hebben die ik vertrouw. Ik heb ooit een tijdje ingewoond bij een mevrouw die mensen onder hypnose bracht. Maar ik heb het nooit aangedurfd om een sessie bij haar te doen.

Bang

Ik was in die tijd bang dat ik iets geks zou doen of zeggen. Dan sta je toch mooi te kijk voor iemand waar je een kamer bij huurt. Ik dacht aan de televisie uitzendingen die ik weleens had gezien waar een of andere hypnotiseur mensen verandert in een kip of een varken. En dat lijkt me dus niet iets voor mij.

Vraagtekens

Nu zet ik daar wel vraagtekens bij hoor. Ik geloof dat niet zo erg en verdenk de personen die meedoen ervan dat ze toneelspelers zijn die van tevoren zijn ingehuurd. Wij willen nu eenmaal graag ergens in geloven en daar is vaak leuk geld mee te verdienen.

Oom

Ik geloof ook overal in, tot het tegendeel bewezen is. Mensen draaien het graag om. Wetenschappers zeggen dat iets niet bestaat voordat het bewezen is. Ik zeg graag dat iets bestaat totdat bewezen is dat het niet zo is. Ik heb een oom die er hetzelfde over denkt. Ik lijk veel op hem, heb ik door de jaren heen gehoord. Net zoveel fantasie en inlevingsvermogen.

Gelijk

Toch kunnen we samen hele discussies voeren over wat nu wel en wat niet waar is, in onze ogen. Hij gelooft zeker in hypnose, ook op de televisie. Maar hij zegt er direct bij dat hij nooit onder hypnose zou gaan. Om de simpele reden dat dat bij hem niet gaat lukken. Ik zet vraagtekens bij de hypnose sessies die ik heb gezien, maar geloof vast dat ze mij zo ‘onder zeil’ hebben. Een knip met de vingers en ik ben ‘weg’.

Dromen

Ik zit soms al even op de bank en ben zo een tijdje ‘weg’ geweest. Nee, ik heb niet geslapen maar ik weet ook niet waar mijn gedachten en beleving waren in die tijd. Weg. Ik was even ‘op reis’, maar ik weet niet waarheen. Misschien is dat ook wel een soort hypnose. Of een meditatie. Wat het ook is, ik ben altijd heel monter en energiek als ik weer ‘op deze wereld’ ben. Als ik weer weet wie en waar ik ben.

Eigenschappen

Dus, de heren en dames hypnotiseurs hebben vast gelijk als ze zeggen dat hypnose enorm ontspannend werkt. Ik laat het voor nu nog even wat het is, maar ik ben wel benieuwd of iemand van jullie ervaring heeft en hoe die ervaringen zijn. Dus laat het ons eens weten als je wilt.

Read More
No Comment

spiritualiteit

Grote veranderingen
10 February 2022

Grote veranderingen

Eline de Moor (52) heeft alweer een hobbel achter zich gelaten in haar relatie met Ronald, maar de volgende dient zich aan.  

Jeugd van tegenwoordig

‘Zeg mam,’ klinkt het vanaf de bank. Julie ligt daar comfortabel languit met haar laptop op schoot en haar mobiel in haar hand. Het nut daarvan ontgaat me enigszins, maar dat geldt wel voor meer dingen die de ‘jeugd van tegenwoordig’ doodgewoon vindt. Van die oortjes zonder snoer, bijvoorbeeld. Vreselijk onhandig lijken me die, ik zou ze om de haverklap kwijtraken. 

Verhuizing

‘Zeg mam,’ begint Julie, ‘wist je dat papa en Sofie gaan verhuizen?’ Het klinkt luchtig en onbeduidend, maar iets in haar toon vertelt me dat ze het al een tijdje weet en het er eindelijk uitgooit.  ‘O ja?’ vraag ik belangstellend. ‘Wat leuk voor ze.’ Ik vertel mezelf dat ik er niet koud of warm van word, al is dat niet helemaal waar.

‘Ons’ huis

In een flits gaat er van alles door me heen. Het huis waar Kas en Julie zijn geboren, waar hun hele, oké halve, jeugd zich heeft afgespeeld. Het huis dat ik samen met Michiel kocht toen ik Julie net voor het eerst had voelen schoppen. Een huis met een tuin, waar een zwembadje in stond als het warm was, en een kerstboom voor de klapdeuren in de winter. 

Meebeslissen

Het is allang niet meer mijn huis, maar nog wel van Julie en Kas. En ik weet dat er jaarlijks tig kinderen verhuizen en ergens anders weer moeten aarden, maar toch knaagt het aan me dat ik er niet over mee kan beslissen. Het duurt nog even voor ik van Michiel te horen krijg wat zijn plannen zijn.

Nieuwe baan

Sofie heeft een nieuwe baan, zo’n 150 kilometer verderop, en Kas wil niet mee, dus die wil bij mij komen wonen. Natuurlijk is dat geen probleem, maar ik voel weer die steek dat mij niets gevraagd wordt. Julie gaat na de zomer op kamers, voor haar wordt het een kortdurende aanpassing. Ik weet nog niet hoe ik het vindt, dat ze uitvliegt, ik denk er maar nog niet te veel over na en zie het wel als het zover is. 

Kindvrije weken

Het is wel even een dingetje als ik met Ronald af wil spreken. Over een paar weken is het afgelopen met de kindvrije weken, die ik ben gaan waarderen om meerdere redenen. Ik ben blij met mijn vrijheid op die dagen, maar ook blij met de weken dat ze wel bij me zijn. Juist door die pauzes vind ik het heerlijk om ze weer terug te zien komen, we zaten juist in zo’n fijne flow.

Flow

Althans, ik zat in zo’n fijne flow. Als ik Julie ernaar vraag, is ze duidelijk blij dat het eeuwige gezeul met haar spullen voorbij is. ‘Ik heb soms niet eens zin om mijn koffer uit te pakken,’ zegt ze. ‘Een paar dagen later moet ik toch alles weer inpakken, dus bespaar ik mezelf die moeite.’ Het doet me pijn als ze dat zegt, ik had dat niet in de gaten. Wat hebben Michiel en ik ze aangedaan…

Ontmoeting

Maar al snel besef ik dat het weinig zin heeft om daarover te treuren. Kas en Julie komen bij mij wonen, het is mijn beurt om in te schikken. Als ik Ronald weer zie, vertel ik wat Michiel heeft besloten. ‘Oh, dat is nogal een verandering voor ze,’ zegt hij meteen. ‘En voor jou ook.’ Ik knik. ‘Wel een fijne, al heeft het ook wel gevolgen voor ons.’ Ronald kijkt me even aan. ‘Misschien is dit wel een goed moment om ze te ontmoeten,’ zegt hij dan. ‘Het lijkt me leuk ze te leren kennen.’ 

Grote stap

Meteen als hij dat zegt, voel ik dat ik hier juist bang voor was. Dat ik nu een stap moet zetten die ik nog te groot vind. Als ik die avond Pia bel, krijg ik de vraag waar ik niet op zat te wachten. ‘Wanneer is die stap niet te groot, dan? Wanneer is het voor jou goed genoeg?’ Ik weet het. Ik doe moeilijk, en ik weet niet wat ervoor nodig is dat ik deze horde kan nemen.

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Je hart openen, je levens inritsen, het zijn grote stappen. Als je weerstand voelt, is het belangrijk om te onderzoeken hoe dat komt. Ontbreekt er iets in je relatie? Of voelt het voor jou gewoon te eng? Wat heb je te verliezen als je het erop waagt?

Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde schreef het praktische boek  Vind je eindman.

Op Valentijnsdag (14 februari) geeft ze  een extra webinar: 

https://laatste-liefde.webinargeek.com/valentijnsdag-vraag-antwoord-webinar-1

Read More
No Comment

Liefde

Fobie
19 August 2021

Fobie

Allereerst wil ik graag aangeven dat een fobie iets anders is dan angst. Het is niet eens te vergelijken. Een fobie kan met angst beginnen, maar ontwikkelt zich al snel tot een onsamenhangend, niet rationeel ding, waar je totaal geen controle over lijkt te hebben en dat je hele leven kan stilleggen.

Bang

Vanaf de allereerste keer dat ik naar een tandarts ging ben ik bang. De man was best heel aardig. Hij had kinderen van mijn leeftijd, dus hij was kinderen gewend. Daarom kon ik me niet voorstellen dat deze meneer mij zo’n pijn deed en het afdeed met ‘het was maar een klein gaatje’.

Angst

Die bangheid veranderde over de jaren heen in angst. Mijn moeder vertelde me niet van tevoren dat ik een bezoekje aan de tandarts moest brengen, want ik had me met alle macht en kracht die ik had als 6-jarige verzet. Zodra ik de behandelruimte in kwam begon ik te schreeuwen, wat alleen harder werd als de tandarts al die medische termen door ging geven aan zijn assistente. ‘E5medicinaal, A3optimaal, G12horizontaal’ waarvan iedere tandarts waarschijnlijk in de lach schiet, maar zo klonk het.

Gaatjes

Het betekende voor mij dat er een gaatje zat en dus dat de ‘boor’ eraan te pas zou moeten komen. Ik geloofde er geen bal van dat het maar heel even zou duren en dat het haast geen pijn zou doen. Omdat ik me in alle bochten wrong ben ik geregeld in mijn tandvlees, tong en wangen geboord. Daar kon die arme man ook niets aan doen. Maar het maakte de ervaring er niet beter op.

Vasthouden

Mijn ouders moesten me met z’n tweeën vasthouden en vaak kwam ook de assistente nog hulp verlenen. Voor mij was de tandartsstoel een martelstoel. En alle instrumenten waren er met als enig doel mij te pijnigen.

Psychologische hulp

Psychologische hulp was er niet in die tijd. Je moest naar de tandarts en je moest maar even doorbijten. Niet letterlijk, maar ‘sterk zijn’, ‘niet bang zijn’, ‘even moedig zijn nu Ellen’, en daarna de enorme opluchting dat het weer een halfjaar zou duren voor de volgende keer. En voor een kind duurt een halfjaar een eeuwigheid.

Fobie

Wanneer werd mijn angst een fobie? Ik weet het niet meer precies. Het is gegroeid denk ik. De tandarts was gevestigd bij ons om de hoek. Ik was blij dat we gingen verhuizen, zodat ik niet iedere dag langs zijn huis en kantoor liep, onderweg naar school. Maar ook na de verhuizing bleef ik dat stukje dorp vermijden. Wat lastig was, want de tandarts woonde heel centraal.

Andere tandarts

Ik heb het toen een tijdje geprobeerd met een andere tandarts. Dat ging ‘goed’ totdat ze mij een wortelkanaalbehandeling gaf en mijn kies niet verdoofd wilde worden. Ze heeft de behandeling toch doorgezet. Ik denk dat ik niet hoef uit te leggen dat het daarna weer een heel aantal jaren geduurd heeft. Voor ik, opnieuw, zelfs maar dacht aan de noodzaak regelmatig naar een tandarts te gaan heb ik letterlijk emmers met angstzweet weggegooid.

Amerika

In de 20 jaar dat ik in de USA woonde heb ik de tandartsen gemijd. Want, hoe eng is het dan wel om naar een wildvreemde tandarts te moeten. Dat was totaal verkeerd ingeschat van mij. Want mijn Amerikaanse vrienden snappen niet dat wij niet standaard onder zeil gaan bij een tandarts. Daar wordt er niet eens om gevraagd, je krijgt een verdoving. Klaar. En wel zo dat je er totaal niets van merkt dat je een bezoek aan de tandarts brengt. Knock-out. Mensen gaan daar graag naar de tandarts want je komt er zo high als een kite vandaan.

Waarom hier niet?

Wij Nederlanders zijn moedig en sterk. Nou, mooi niet! Dat is een fabeltje. Het zal wel teveel kosten om ons allemaal te helpen onder een roesje of narcose. Maar het grote, enorme, verschil is nu wel dat het tegenwoordig niet zo raar meer is om een verdoving te vragen. Zelfs al vindt jouw tandarts het ‘onzin’, het is nu best gebruikelijk als je tegen een behandeling opziet om een verdoving te vragen.

Zieke kies

Toch blijft het ongelooflijk spannend. Ik had een zere kies en ik moest een afspraak maken van mezelf. Mijn tandarts, ik heb haar een keertje gezien, zo weinig ging ik naar haar toe, is inmiddels met pensioen. Maar de praktijk is overgenomen en ik kon daar terecht. Ik heb met het zweet in mijn handen een afspraak gemaakt.

Schrijvend

Omdat schrijven mijn ding is durfde ik het alleen per email. Gelukkig was mijn tandarts zo lief om mij te bellen de volgende dag. Ze stelde mij gerust door de telefoon. Dit was maandag en ik kon donderdag terecht. Eenieder die een fobie herkent zal weten dat ik van maandag tot donderdagochtend niet heb geleefd.

Pijn

Een mens lijdt het meest door het lijden dat men vreest. Klopt. Ik raak verlamd. Ik kan niets meer. Ik kan zelfs niet meer denken. Ik ben de dagen min of meer doorgekomen met pillen en in bed. Niet zozeer omdat ik kiespijn had, maar de gedachte dat ik naar de tandarts moest en niet meer terug kon (wilde) was zo sterk dat ik niet meer kon functioneren.

Donderdag

De bewuste donderdag begroette de tandarts mij allerhartelijkst. Ze was geduldig en stelde me gerust als ik haar wel vijf keer vroeg of ze mij bij alles kon verdoven. Wel gaf ze me een antwoord op de vraag die constant in mijn hoofd zweeft: Wat als een kies of tand weigert verdoofd te worden? Was haar antwoord maar zo geweest dat het hoe dan ook altijd, op de een of andere manier zal lukken de kies of tand te verdoven.

Niet het geval

Maar dat schijnt dus niet altijd het geval te zijn. Dat ik deze ene ervaring heb betekent echter niet dat dit nogmaals een keer voor zal komen. En toch. Je kunt 15 keer een geweldige ervaring hebben, en een keer een iets mindere en welke blijft hangen? Juist. Gelukkig werkte deze keer de verdoving perfect. Ik kon me proberen te ontspannen. De tandarts en haar assistente (een lieverd!) stelden mij constant op m’n gemak. Ik kon de praktijk opgelucht verlaten.

Plan

Mijn tandarts is zo aardig en bereid dat ze me wil blijven helpen. Dit betekent wellicht dat ik toch niet al mijn tanden en kiezen kwijt zal raken binnenkort. Dit betekent echter ook dat ik wel regelmatig naar haar toe zal gaan. Natuurlijk weet ik dat dit het allerbeste is voor mij en mijn gezondheid. Ook helpt het om vaker te gaan zodat eventuele probleempjes niet uitgroeien tot problemen. Ik weet hoe het werkt. Maar zoals gezegd, een fobie is iets anders dan angst. En hoe krijg ik die fobie onder controle?

Blijven vragen

Ik zal haar blijven vragen om alles te verdoven. Niet alleen als er een kies getrokken  moet worden, maar ook voordat er geboord wordt. Al is het maar een piepklein gaatje, al lijkt/is de zenuw dood. Ik wil er extra voor betalen, ik wil haar een bos bloemen geven, een hele bloementuin, ik wil alles doen als ik maar van die angsten afkom.

Eigenwijs

En mocht er ooit nog eens een kies of tand eigenwijs zijn, door verschillende verdovingen te weigeren, dan hoop ik dat ze me zal laten gaan. Dan zal ik op de eerste beste trein of bus stappen richting de dichtstbijzijnde ‘angst-tandarts’. Vaak hoef je geen afspraak te maken. Je kunt er dag en nacht terecht. Ze behandelen je onder narcose. Ze weten namelijk hoe het is een fobie te hebben. Meer dan 40% van alle Nederlanders hebben een fobie voor de tandarts!

Maar voor nu blijf ik bij deze lieve, zorgzame dame en haar even lieve, zorgzame assistente. Bedankt dames, voor jullie begrip en geduld. Ook al zijn jullie niet officieel ‘angst-tandartsen‘, ik hoop dat ik bij jullie ook mijn fobie kan overwinnen.

 

Read More
No Comment

Gezondheid

Bang
15 July 2021

Bang

Eline de Moor (51) is nu bijna twee jaar single.  De bindingsangst slaat toe als ze denkt aan een volgende stap met Ronald.

Enthousiast

‘Nee! Echt?’ roept Pia uit. ‘Die leuke man? Oh joh, wat leuk!’ Ik schrik er haast van. ‘Jeetje zeg, we gaan nog niet trouwen hoor, hij vindt me blijkbaar leuk. Het gebeurde gewoon, meer niet.’ Ik had ook gewoon niks moeten zeggen, denk ik knorrig. Ach welnee, ze is gewoon enthousiast.

Daar zit het punt

En daar zit bij mij precies het punt: ben ik dat zelf wel? ‘Waar twijfel je aan?’, wil Pia weten als ik mijn gedachten uitspreek. Ik denk even na. ‘Nou ja, het is gewoon nog heel pril, ik ken hem nog maar nauwelijks en ergens voelt het heel onwennig. Ik had nooit gedacht dat ik iemand als hij leuk zou vinden.’ 

Anders

‘Wat is er dan anders aan hem?’ Goede vraag. Om te beginnen is hij een stuk ouder dan ik, en verder weet ik nog helemaal niets van hem. Oké, we houden allebei van hardlopen, en we hebben ook best wel dezelfde humor. Maar verder… ‘Jullie houden allebei van theater,’ vult Pia aan. ‘En ik heb zo het idee dat je je best op je gemak voelt bij hem. Weet je nog, toen op het terrasje? Hij kwam erbij zitten en dat was totaal niet ongemakkelijk.’ 

Bang

Dat klopt, Ronald heeft iets rustgevends. En ik weet intussen ook wel dat er maar één ding op zit om hem beter te leren kennen. Hardop zeg ik: ‘Klopt hoor, wat je zegt. Maar als ik eraan denk om hem nog een keer te ontmoeten dan word ik ook bang. Daar voel ik weerstand bij. En dat is best gek als je bedenkt dat ik me echt bij hem op mijn gemak voel. Je zou denken dat het nu vanzelf zou gaan. Jeetje, wat zit ik ingewikkeld in elkaar.’

Spannend

Pia glimlacht. ‘Valt wel mee hoor,’ zegt ze. ‘Ik heb het idee dat je het dit keer anders hebt gedaan door hem eerst wat beter te leren kennen zonder date-oogpunt. En dat maakt het spannend, want ineens besef je dat het een leuke man is. Als je iemand op een datingsite ontmoet, dan heb je allebei al een bepaald idee over wat je wil bereiken met elkaar. Dit keer ging het anders. Is dat het misschien?’

Spijker op zijn kop

Spijker op zijn kop. De eerste paar keer dat ik Ronald zag, vond ik hem gewoon een aardige man. Ik zag vooral dat hij een stuk ouder is dan ik, niet meer dan een aardige vriend. Maar nu… Ergens matcht het niet in mijn hoofd. Mijn brein vindt van alles van hem, terwijl er ook iets in me geraakt wordt. Want waarom voel ik me bang als ik denk aan een volgende stap? Dat is toch juist wat ik wil? Hoe kom ik dan ooit aan een leuke relatie als ik niet durf?

Ogen dicht en springen

Ogen dicht en springen dan maar. Wat heb ik te verliezen? ‘Eigenlijk niks,’ fluister ik tegen mezelf in de spiegel die avond. Mijn hart heeft al wat deuken opgelopen en het doet het nog steeds. Toch springen de tranen in mijn ogen als ik me inbeeld dat ik het open voor deze man. Hij zou me wel eens heel erg pijn kunnen doen. Durf ik het wel aan?

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Bindingsangst is niets geks. Je kunt er van alles over lezen en leren, maar bindingsangst overwinnen kan pas echt in een veilige relatie.  Stap voor stap, het hoeft niet allemaal in één keer.

Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde schreef het praktische boek Vind je eindman.

Wil je graag eerst een gratis hoofdstuk lezen? Dat kan, klik hier. 

Read More
No Comment

Liefde

Nee
17 December 2020

Nee

Eline de Moor (51) is nu ruim een jaar single. Haar zus Ilse heeft al van alles bedacht voor de Kerstdagen, maar Eline denkt daar anders over.  

Het plan

Ja hoor, daar gaan we weer. Kerstmis is in zicht, en dus komt Ilse met een plan. Mijn zus heeft alles al helemaal bedacht. ‘Ik doe het hoofdgerecht, als jij het toetje meeneemt en mama ophaalt, komt het helemaal in orde.’ Het komt niet eens in haar op om te vragen of ik überhaupt Kerstmis wel bij haar wil vieren, want ze heeft totaal geen idee dat ik een eigen leven heb.

Nee

Er kolkt van alles binnenin me als ik haar appje lees, een woeste golf die aanzwelt tot ik mijn telefoon boos op de bank smijt. Wat denkt ze wel. En ineens pak ik mijn telefoon weer op, en app één woord terug. ‘Nee.’ 

Nee, ik heb andere plannen

Binnen twee minuten hangt Ilse aan de telefoon. ‘Hoezo, nee?’ wil ze weten. ‘Wat bedoel je daarmee? Wil je geen toetje maken, mama niet halen of wat?’ Het klinkt bits, maar ook met een ongelovige ondertoon. Ik haal diep adem en herhaal: ‘Nee. Ik heb hier geen zin in, Ilse. Ik heb dit jaar andere plannen.’ Wat compleet uit m’n duim is gezogen, maar dat hoeft zij even niet te weten.

Hoezo, dan?

Het blijft drie tellen stil aan de andere kant. ‘Andere plannen?’ Haar stem schiet de hoogte in, de irritatie knettert haast in mijn oor. ‘Hoezo dan? Wat dan? En met wie?’ Ik heb de smaak te pakken. ‘Gaat je niks aan,’ zeg ik, en mijn stem klinkt triomfantelijker dan ik bedoel. De stilte duurt nu nog langer, tot ze uiteindelijk zegt: ‘Oh. Nou. Veel plezier dan maar.’ En ze hangt op.

Was dit slim?

Alle lucht loopt uit me weg, alsof iemand de stop eruit heeft getrokken. Was dit nou wel zo slim? Ik stel me voor hoe Ilse in haar perfecte keuken staat, met de telefoon in haar handen, niet wetend wat te doen, want haar kleine zusje zegt nee tegen haar. Wat zal ze zich beroerd voelen, ze had alles zo goed gepland, en nu gooi ik roet in het eten.

Het eeuwige kleine zusje

Heel even prikken de tranen achter mijn ogen, wat heb ik gedaan? Ik pak mijn telefoon weer op om Ilse te bellen, maar halverwege het intoetsen van haar nummer stop ik. Ineens komt het gesprek met Pia weer op. Wil ik eeuwig het kleine zusje blijven? Wil ik me echt weer klein en nietig voelen aan de kersttafel, met mama die geen goed woord over heeft over mijn single bestaan, en Ilse die zit te vissen of ik al iemand heb gevonden om vervolgens misprijzend te kijken? 

Nog een keer: Nee

‘Nee.’ Ik zeg het nog een keer, maar nu hardop tegen mezelf. Nee, dat wil ik niet meer, ook al laat dat beeld van een verbijsterde Ilse me niet snel los. Ik loop er een paar uur op de broeden, en stuur haar dan een appje terug: ‘Lieverd, ik waardeer het heel erg dat je me erbij wil hebben met Kerstmis, heel erg bedankt daarvoor. Toch sla ik dit keer even over. Heel veel plezier samen en ik spreek je gauw. Kus!’

Trots en bang

Het voelt al iets beter, maar toch wringt het behoorlijk van binnen. Hoe zou ze reageren? Boos, teleurgesteld, gelaten? Of helemaal niet? Ik heb geen idee, want ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder nee tegen haar heb gezegd. Ik ben trots op mezelf, maar tegelijkertijd ook bang voor haar reactie. 

Wat goed!

Mijn telefoon zoemt. ‘Oké,’ appt Ilse. ‘Jij ook veel plezier.’ Een reactie die me rust zou kunnen geven, maar gek genoeg gebeurt dat niet. Want bedoelt ze dit nou sarcastisch, hartelijk of is ze eigenlijk witheet? Pia, mijn trouwe spiegel en bondgenoot roept gelijk: ‘Wat goed!’ als ik haar bel.

Was dit de juiste beslissing?

‘Mooi hoor, zoals je dat naar haar hebt geappt. Goed gedaan. En weet je, zij moet ook wennen aan jouw ‘nee’. Laat haar maar even, ze komt vanzelf wel een keer. En dan kun je het er misschien wel rustig over hebben.’ Poeh, ik hoop het. Ik ben blij met Pia’s woorden, maar ik ben er nog lang niet van overtuigd dat dit de juiste beslissing was. 

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Het is niet makkelijk om voor jezelf op te komen als je dat niet gewend bent. De eerste keer is het moeilijkste, en als je dit vaker gaat doen, zul je de ruimte gaan voelen die je zo voor jezelf creëert.  

Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde schreef het praktische boek Vind je eindman.

Wil je graag eerst een gratis hoofdstuk lezen? Lees het hier.

Read More
No Comment

Liefde