• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

begrip

School
8 September 2022

School

‘Lekker vakantie, he?’ zeg ik tegen mijn neefjes. ‘Ja’, zegt de een, ‘ik ben er echt aan toe’. Ik schiet in de lach. ‘Is het zo erg, jongen?’ Hij zucht van ja. Hij was school een beetje zat. Ik snap het. Inmiddels zit zijn vakantie er weer op. Ze hebben een geweldige tijd gehad. Met veel tijd om te zwemmen en zandkastelen te bouwen.

Geld

Maar nu is het weer tijd voor school. Gelukkig zijn de twee op de basisschool heel gelukkig op school. Mijn neef van 15 wil het liefst van school af om te gaan werken. Ook te begrijpen want geld is enorm belangrijk op die leeftijd. Hij wil automonteur worden en vind al die lessen waar je van alles uit je hoofd moet leren maar saai.

Begrip

Ook dat begrijp ik. Hij werkt het liefst met zijn handen en puzzelt heel graag. Hij heeft het geduld om uren achter elkaar een ingewikkeld bouwpakket te maken. Dus ik zie zijn talent als automonteur er helemaal in zitten. Hij heeft al een keer stage mogen lopen bij een garage en zou daar graag iedere dag door willen brengen.

Leren

Maar de twee jongsten zijn nog dol op school. Niet alleen op hun vriendjes daar, maar alle lessen zijn spelletjes voor ze. Ze zitten ook op een hele fijne school waar er meer gekeken wordt naar hun individuele talenten dan naar het meelopen met anderen. Wel wordt er gestimuleerd dat ze andere kinderen helpen die nu juist een beetje meer moeite hebben met datgene waar zij zo goed in zijn.

Gemakkelijk

Het leren gaat ze makkelijk af, gelukkig. Ze lopen allebei ver voor. Maar de tijd die ze daardoor over zouden hebben wordt gebruikt om hun talenten uit te diepen en, zoals gezegd, anderen te helpen. Zo is er nooit iemand ‘beter’ of ‘slechter’ in de klas. En ze leren, spelenderwijs, veel meer dan rekenen en taal. Sociale vaardigheden, oplossingen zoeken, mindmaps maken, discussies en debatten houden, alles wordt al spelend voorbereid voor ‘later’.

Hekel

Wat anders was het toen ik nog op school zat. Een eigen mening werd direct met harde hand de kop ingedrukt. Je moest met de stroom mee en vooral niet opvallen. Je moest in de middenmoot blijven hangen. Kon je goed leren dan werd je gepest. Niet alleen door je klasgenoten maar ook door de leraar die het maar overdreven vond als je zo je best deed. Was je niet zo goed in bepaalde vakken dan was je ‘dom’. Ik kon niet wachten om van school af te gaan. Met m’n mavo diploma op zak ging ik werken.

Blij

Ik heb er nooit spijt van gehad. Later heb ik alles ingehaald. Niet dat dit ‘moest’, maar ik wilde zelf erg graag. Ik heb de Havo gedaan en later de Hogeschool en universiteit. Dat viel niet altijd mee, om naast een baan nog te studeren. Maar nu mocht ik wel mijn eigen ding doen en ik was erg blij met alle kansen.

School

Kortom, school is leuk en goed. Vooral in deze tijd. En dan vooral de lessen in met elkaar omgaan en het voorbereiden op ‘later’. Geniet nu maar van alle leuke dingen op school. Ik wens mijn drie neven weer een leerzaam maar vooral een heel gezellig schooljaar.

Read More
No Comment

toekomst

Kunstmest
16 August 2022

Kunstmest

Ik heb alle begrip voor onze boeren. Echt, het is verschrikkelijk als je niet door ‘mag’ met je familiebedrijf, waar jij, je ouders en misschien je grootouders, jaren je ziel en zaligheid in hebben gestopt. Alleen omdat het klimaat naar z’n grootje gaat, doordat jij kunstmest gebruikt.

Nederland

Toch viel mij van de week iets op. Met alle respect voor onze boeren, hebben ze er in Ghana iets op gevonden. Ten eerste hebben ze, na de teleurstelling en boosheid, vrijwel direct gevraagd: ‘Wat kunnen wij hieraan doen?’. En dat gaat een andere richting op dan hier in Nederland.

Demonstratie

Want zeg heel eerlijk, denkt iemand dat de boerenprotesten en demonstraties werkelijk zin hebben? Het zou moeten, maar ik ben bang dat als ze in Den Haag iets in hun kop hebben wij er met z’n allen weinig meer aan kunnen veranderen. Denk je er anders over? Ga dan alsjeblieft je gang. Ik ben zeker niet tegen demonstreren, zolang het vreedzaam verloopt.

Rusland

In Ghana hebben ze andere ideeën. Dat kwam in eerste instantie niet doordat de regering iets verbood, maar omdat de zakken kunstmest uit Rusland moeten komen. En het zal je niet verbazen dat ze in Rusland nu zeggen: ‘Je bekijkt het maar, van ons krijgen jullie niets.’

Oplossing

Daar hebben de Russen alleen zichzelf mee, want de Gahnezen zijn slimme mensen. Hoe kunnen we verder verbouwen zonder kunstmest? We gaan organisch bemesten! We gebruiken de poep van mens en dier, slaan dit op in grote containers en strooien het over ons land uit.

Wantrouwen

Uiteraard is er eerst wantrouwen. Want we hebben het jaren gedaan met chemisch spul. Dus hoe kan een natuurlijk product ons helpen de oogst te redden? Een boerin wilde het wel proberen. ‘Mijn oogst is anders toch verloren, dus ik wil dat wel proberen,’ was haar logische gedachte. En laat het nu beter werken dan kunstmest!

Fabrieken

Er is op dit moment een fabriek in Ghana die uit z’n voegen barst. Er is ineens een enorme vraag naar natuurlijke mest. En zij zijn de enige die hieraan voldoen. Dus is er een verandering gaande. Er worden binnenkort meer fabrieken geopend. ‘En als we toch bezig zijn met veranderingen, dan maar gelijk radicaal,’ zegt een boer die voor de microfoon verschijnt.

Lachende boer

Hij lacht en vertelt enthousiast dat hij dit seizoen al voorzichtig is begonnen met biologische landbouw. Maar volgend seizoen breidt hij dit fors uit. ‘Ja het is hard weken, maar dat zijn we gewend. En op deze manier draag ik ook een heel klein steentje bij aan de verbetering van de aarde.’ Die aarde waar hij zijn leven aan geeft en waar hij de vruchten van plukt. Niet alleen hij, maar alle mensen in zijn omgeving.

Positief

Ik ben hier zo voor. Ik vind dit zo geweldig positief en inspirerend. In plaats van te blijven hangen in woede en verdriet, zoekt hij met zijn collega’s een oplossing waar iedereen nu iets aan heeft. En zeker ook in de toekomst. En ik weet het, daar hebben onze veeboeren (nog) niet zoveel aan. MAAR, ook voor deze boeren moet er een oplossing te vinden zijn.

Geen verkoop

Geen verkoop van de boerderij, maar een andere manier van aanpakken. Er was al een veehouder in Nederland die de ontlasting van zijn koeien wist te scheiden en zo een schonere manier van werken ontdekte. En ook in Nederland zijn boeren slim. En er werken al veel biologische boeren. Misschien dat we dit kunnen uitbreiden. Vooral als hun bedrijf op de tocht staat.

Demonstratie?

Blijven demonstreren tot het doordringt bij de mensen die de wetten maken? Of de koppen bij elkaar steken en zelf oplossingen bedenken? Wat zou eerder, beter en effectiever werken? Ik kies voor het laatste, maar gelukkig hebben we hier allemaal nog de keuze te reageren hoe we verder willen. Vergeet echter niet dat positiviteit altijd, altijd, meer indruk maakt dan negativiteit.

Read More
No Comment

leven

Uitkering en werk
17 February 2022

Uitkering en werk

Degenen die een uitkering hebben, weten misschien waar ik het over heb. Je bent afhankelijk. En niets is zo naar als dat, in mijn ogen. Ook zit er nog een nare bijsmaak aan het woord uitkering. Alsof je niet wil werken of te lui bent. Alsof je niet al 40 jaar hebt meegedraaid in de arbeidsmarkt en nu ineens al je verstand bent verloren. Samen met de baan die je zo leuk vond.

Werk

Altijd hard gewerkt, keurig al die jaren m’n belasting betaald. Nu krijg ik ineens gefluister om me heen: ‘Lekker makkelijk, zo’n uitkering. En wij kunnen het betalen.’ Ik trek me er niets van aan. Ik weet hoe het zit. Maar leuk is anders. Wat ik vooral mis is de interactie met collega’s en klanten. En ik heb niet voor niets HBO/Universiteit gedaan om nu behandeld te worden als een dom wicht dat nergens verstand van heeft.

Vrienden en ex-collega’s

Mijn vrienden, familie en ex-collega’s weten hoe het zit, en dat is het belangrijkst. Zij steunen me en helpen me zo goed als ze kunnen. Het zijn de instanties waar ik niet zo goed tegen kan. Zij hebben mijn dossier, ze weten waarom ik doe wat ik doe. En toch moet ik me blijven ‘bewijzen’, ieder half jaar opnieuw. Ik moet me constant verdedigen en hele boeken schrijven met motivaties en uitleg.

Opnieuw

Almaar opnieuw. Ieder keer weer. Nu vind ik schrijven niet erg. Integendeel. Maar ik heb een beetje moeite met de bureaucratie. En met de overige werkwijze. Ik heb een eigen bedrijf. Daar verdien ik nog niet voldoende geld mee om van te leven. Ik ben druk bezig met netwerken, aanvullende cursussen, plannen maken en uitvoeren. Kortom, ik krijg veel waardering voor mijn inzet en enthousiasme van de uitkeringsinstantie.

Leeftijd

Maar, zeggen zij, je bent al 60 jaar. Je krijgt nooit meer een baan. Dus we vinden het geweldig dat je een eigen onderneming bent gestart. ‘En dat nog op jouw leeftijd.’ Ehm ja, ik ben schrijver en ik hoop te kunnen schrijven tot ik dood ga, met andere woorden nadat ik de 90 jaar ver gepasseerd ben. Ze willen me graag helpen hoor, in theorie.

Deadline

Maar ieder halfjaar is het weer een gedoe om te verlengen. In de tussentijd krijg ik geen antwoord op mijn vragen en word er niet gereageerd op mijn ideeën en/of win/win scenario’s. Dan is het tijd voor de werkelijke uitkering en zijn ze me ‘vergeten’. Twee maanden voor de deadline heb ik alles ingestuurd. Of ik het nog een keertje wil insturen. Na herhaaldelijke emails en telefoontjes, nog een keer het verzoek om alles (inclusief motivatie en traject tot nu toe) op papier te zetten en alle aanvraagformulieren voor de 8ste keer in te vullen.

Geld

Ja hoor, komt allemaal goed. De dag van uitkering komt. Niets. Weer een telefoontje. Excuses. Druk. We gaan er spoed achter zetten. Deze week lukt niet meer maar toch zeker volgende week. Fijn. Want mijn huur wacht niet, mijn overige rekeningen ook niet. Het is eind volgende week, nog niets.

Begrip

En ik heb begrip. Natuurlijk zijn ze druk. Natuurlijk moeten ze over alles vergaderen. En nog eens vergaderen en dan nog de laatste puntjes op de i zetten, voordat er een beslissing genomen wordt. Ik heb er alle begrip voor. Maar het lijkt een beetje eenrichtingverkeer. Want ik mag niet meedenken hoe we dit soort dingen heel gemakkelijk kunnen voorkomen. Hoe ik altijd een maand extra heb, als buffer, omdat ik niet wil achterlopen met mijn betalingen en daardoor in de schulden komen.

Schuld

Maar hoeveel mensen hebben dit niet? Hoeveel gezinnen zijn de dupe van laksheid? Of, ok, van drukte? Slapen de ambtenaren er een nachtje minder om als een gezin in de schuld komt omdat het geld niet op tijd komt? Je bent al door de hele molen geweest van aantonen dat je zonder jouw schuld in deze situatie zit. Dat je alles wilt doen om te helpen en mee te denken deze situatie zo snel mogelijk ten goede te veranderen.

Gesmeekt

Ik heb bijna gesmeekt om mee te doen, bij te dragen aan een betere/simpeler en veel effectievere manier om dit soort situaties te voorkomen. Ik word heel hartelijk bedankt. Ja, ze vinden het allemaal geweldig dat ik me wil inzetten voor mijn mede-uitkeringstrekker. En ja, ze hebben mijn hulp heel hard nodig. Maar ‘we zijn nu te druk’, ‘we hebben het er nog weleens over’, ‘we nemen zo snel mogelijk contact met je op.’

Nieuwsbrief

Ik krijg geregeld een nieuwsbrief. Ten eerste stikt het van de taal en spellingsfouten. Maar veel belangrijker is dat er niets constructiefs in staat. Iets waar we echt wat aan hebben. Ik mag (eindelijk) meedoen. Ik hoor in april wat en wanneer.

Vrijwillig

En ja, al dit werk is vrijwillig. Daar mag een klein beetje efficiency tegenover staan, toch? Of zie ik dit verkeerd? Ik ben afhankelijk. Dus ik slik en ga door met waar ik mee bezig ben. Want ik ben heel goed bezig, volgens de betrokkenen. En ik probeer de schuldeisers op afstand te houden.

Regeltjes

Er zijn nu eenmaal regels. En ik ben heel blij en dankbaar voor de regels in ons land. Hè? Maar je klinkt gefrustreerd! Ja, af en toe ben ik dat ook. Omdat sommige regels niet nageleefd worden en als dat mijn persoontje betreft, of anderen in mijn omgeving, kan ik daar weleens boos om worden. Aan de andere kant sprak ik laatst een vluchteling uit Afghanistan. Zij zag de wereld op een heel andere, zo verfrissende, manier. Ik schaamde me een beetje na ons gesprek. Je zal maar te maken krijgen met de Taliban. Als vrouw. Dan wacht ik heel blij en dankbaar en met alle geduld af totdat mijn rekening weer in het groen staat.

Read More
No Comment

Geld

Channeling – Iedereen is uniek
12 October 2021

Iedereen is uniek

Niemand is hetzelfde. Tussen al die mensen ben jij de enige zoals jij. Is dat niet wonderlijk? Sommige mensen lijken op elkaar. We hebben als mens allemaal wel iets gemeen. Maar jij, jouw ziel, is de enige die er is. Je bent uniek. Fantastisch, toch?

Kijken naar elkaar

Waarom is de mening van een ander dan zo ontzettend belangrijk voor ons? Waarom vragen we ons meerdere keren per dag af wat een ander van ons denkt? Willen we zo ontzettend graag bij de groep horen? Ja. Maar het mooie is, dat iedereen al bij de groep hoort. Daar hoef je niets extras voor te doen. Je hoeft alleen te zijn.

Pppfff

Pppfff… wat een opluchting. Dus ik hoef me niet anders voor te doen dan ik ben? Nee. Dat hoeft niet. Dat zou zelfs heel jammer zijn. Want er is niemand zoals jij. Dus welkom. Met al jouw eigenaardigheden.

Groep

Toch is het vreemd dat, zodra we in een groep zitten, we ons spiegelen aan een ander. Ik heb al veel cursussen mogen volgen in m’n leven. Net als velen van jullie, neem ik aan. Bij iedere cursus is er eerst een afwachtende houding. Hoe gedragen de anderen zich. Hoe kan ik me ‘verschuilen’ tussen de anderen?

Channelen

Bij channelen is het niet anders. Tijdens onze cursus was de meest gehoorde vraag: Hoe kan het dat het bij hen wel lukt en bij mij niet? en: ‘Waarom krijgt een ander zulke mooie, heldere boodschappen door en ikke niet?’

Vergelijken

Vergelijk je zelf niet met die van een ander. Nooit. Jouw zelf is uniek. Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken. Hoe en wat jij doorkrijgt is perfect en zal alleen maar breder en duidelijker worden, naarmate je er langer mee bezig bent. Het wordt makkelijker.

Doorkrijgen

Jij zal doorkrijgen wat voor jou belangrijk is. Wat jij kan begrijpen. Sommigen in onze cursus kregen ‘lichttaal’ door. ‘Zij spraken in tongen’, ken je het nog van de bijbel? Dat is dus al heel oud. Sommigen van ons zagen beelden en kleuren. Anderen hoorden stemmen. Ja, zelfs enkelen spraken in een andere taal.

Begrip

Zolang jij het maar begrijpt is het goed. Ook als je het niet begrijpt is het goed. Dat komt later wel. Channeling zal voor iedereen anders zijn. En zo hoort het ook.

Read More
No Comment

spiritualiteit

Recensie Het verborgen leven van bomen – Peter Wohlleben
18 July 2021

Recensie Het verborgen leven van bomen – Peter Wohlleben

Bomen zijn mijn vriendjes. Een van mijn eerste herinneringen was dat ik altijd speelde bij en in de grote boom. Hier leerde ik op mijn manier, het leven van bomen ontdekken. Een beuk, van al honderden jaren oud, stond op het hoekje van de straat en zijn wortels waren een gedeelte boven de grond zichtbaar. Hierdoor ontstonden ‘kamertjes’ voor de kabouters die er woonden.

Eenzaam

Na het lezen van dit boek, besef ik dat de beuk heel eenzaam moet zijn geweest. Een beuk voelt zich het prettigst met veel van zijn soortgenoten om zich heen. Ook vindt hij andere boomsoorten wel aardig. Maar alleen? Nee. Dat is een eenzaam leven geweest. Op den duur moest hij omgekapt worden. Volgens de gemeente was hij dood.

Petitie

Ik weet dat er een petitie kwam en ik daar zeker aan heb meegewerkt. Mijn boom mocht nooit weg. Dat hij ‘dood’ zou zijn, geloofde niemand. Er moest een extra parkeerplaats komen. Inmiddels is de boom al jaren geleden omgehakt en is die parkeerplaats er inderdaad gekomen.

Verplicht leesvoer

Daarom alleen al zou ik dit boek aan willen bevelen als verplicht leesvoer. Want wat weten wij nog weinig van de boom. Van welke boom dan ook. En hoe ze leven, voelen en communiceren met elkaar. Daar gebruiken ze heel veel ander leven voor. Insecten, planten, zwammen, noem maar op. Alleen de mens is zo hardhorend en slechtziend dat wij doof, blind en stom zijn wat betreft de natuur om ons heen.

Verbaasd

Ik heb het boek met verbazing en met een lach en een traan gelezen. Nu nog meer dan voorheen kijk ik met bewondering en empathie naar die grote reuzen. Ik zal nooit meer onnadenkend zomaar een hartje of initialen kerven in een boomstam. En ik zal ze blijven knuffelen.

Radiogolven

Het stukje wat me het meest verbaasd heeft, denk ik, is dat bomen geluid maken. Alleen is de frequentie voor ons niet zomaar te horen. Wij hebben er speciale apparatuur voor nodig. Ze kraken en ritselen. Nee, niet alleen door de wind. Ze doen dit binnenin hun stam. Zo geven ze seintjes door van de kroon naar de wortels en omgekeerd. Als er een tak afbreekt of wordt gesnoeid, schreeuwt de boom het uit van de pijn. Dit kunnen we waarnemen door de apparatuur. Aacchhhh…

Dorst

Ook als er een hete zomer is geweest zullen ze ‘roepen’ om water. Dat wij dit niet horen is wellicht onze eigen schuld. Maar hoe zit het dan als ze hun bladeren verliezen? Doet dat geen pijn? Nee. Want de boom is zo slim om tegen het eind van de zomer zijn takken af te sluiten voor een winterslaap. Daardoor komt er geen voedsel meer bij de blaadjes en wordt dit voedsel bewaard voor de lange wintermaanden. Om in de lente weer vol energie nieuw voedsel op te zuigen en de takken weer open te zetten voor nieuw blad.

Peter Wohlleben

Peter is een 57 jarige ecoloog en boswachter. Hij heeft ruim 20 jaar als boswachter de natuur van dichtbij kunnen bestuderen. Om zich de laatste jaren door schrijven in te zetten voor belangstelling en begrip van de mens voor de natuur. En wel een natuur waarin de bomen op hun eigen wijze kunnen groeien en leven. Oerbossen hebben zijn grote voorkeur. Hij probeert door zijn boeken en lezingen de mens dichter bij deze natuur te brengen. Wij kunnen veel van hem en van de natuur leren.

 

Read More
No Comment

toekomst

Communicatie tussen mannen en vrouwen: van irritatie en frustratie naar begrip
25 November 2017

Stel je deze communicatie voor: je komt thuis van een rotdag op je werk. Het is veel te druk en je werkt je uit de naad. Je werkt bovendien samen met iemand aan een project en die samenwerking verloopt allesbehalve soepel. Je baalt ook nog eens van een klant die steeds weer met andere wensen en eisen komt en je zou vanavond gezellig de stad in met een vriendin, maar die heeft net op het laatste moment afgezegd.

(more…)

Read More
No Comment

Relaties




%d