• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

discriminatie

Sonny Boy – Annejet van der Zijl
10 December 2023

Sonny Boy – Annejet van der Zijl

Bij de bibliotheek kwam ik het boek ‘Sonny Boy’ tegen, dat ik gratis mee mocht nemen. Wat een steengoede actie om Nederland aan het lezen te krijgen. En een boek van Annejet van der Zijl is per definitie een boek dat je wilt lezen.

Verhaal

Het verhaal gaat over een Surinaamse student die intrekt in het huis van een gescheiden Nederlandse vrouw met 4 kinderen. De vrouw, Rika, is een stuk ouder dan Waldemar, de student. Toch is er direct een klik tussen de twee. Ze raken verliefd maar wanneer Rika zwanger raakt van Waldemar wil haar ex man niets meer met haar te maken hebben. Hij eist de 4 kinderen op en houdt ze zoveel mogelijk uit haar buurt.

Verdriet

Rika heeft hier veel verdriet van. En wanneer haar zoontje ‘Waldy’ geboren wordt is de schande compleet. Ze wordt in haar omgeving met de nek aangekeken en haar familie wil niets meer met haar te maken hebben. Maar Rika en Waldemar zijn dolgelukkig met hun zoon. Ze geven hem Sonny Boy als bijnaam. Ondanks alle discriminatie en armoede lukt het de twee om een voorspoedig bestaan op te bouwen.

Pension

Ze beginnen een pension in Scheveningen en door hun gastvrijheid en kookkunst wordt hun pension zo druk bezocht dat ze geen kamer meer vrij hebben. Ook in de minder zonnige maanden komen gasten graag naar ze toe. Maar dan begint de tweede wereldoorlog. En wordt alles anders. Ten eerste gaat de kust ‘op slot’ en beheren de Duitsers de grens met het water. Er komen geen gasten meer.

Joden

Dat het pension ineens leeg staat is een strop, dus besluiten Rika en Waldemar de lege kamers te gebruiken om Joden een tijdelijk onderkomen te bieden. De gastvrijheid en hun warme welkom maakt het lot van de Joden een beetje dragelijker. Maar hoe verder de oorlog vordert, hoe moeilijker het wordt om de onderduikers te beschermen.

Verraad

En zoals zo vaak gebeurde worden ook Rika en Waldemar verraden. Duitsers doen een inval, nemen alle Joden mee en Rika en Waldemar gaan de gevangenis in. Ze komen in eerste instantie terecht in een vrij menselijk oord, hoewel ze tijdens ondervragingen gemarteld worden. Dan worden ze beiden overgeplaatst naar een concentratiekamp in Duitsland. Ze worden uit elkaar gehaald en hebben geen contact meer met elkaar.

Liefde

Zal hun liefde alle ontberingen overwinnen of moeten ze het uiteindelijk opgeven? Dit waar gebeurde verhaal is een kijkje terug in de tijd. Mijn generatie, die de oorlog niet persoonlijk heeft meegemaakt, heeft natuurlijk wel het een en ander gehoord van onze ouders, opa’s en oma’s. Maar de werkelijke toedracht en de verschrikkingen van een oorlog hoefden wij gelukkig niet aan den lijve te ondervinden.

Oorlogsboeken

Ik ben een soort struisvogel en lees daarom niet graag boeken die over een oorlog gaan. Het doet me teveel zeer en ik ben te depressief bij het lezen wat een mens een ander mens aan kan doen. Toch heb ik dit boek graag gelezen. Omdat het zo af en toe best goed is stil te staan bij het leed van een ander en hoe het komt dat mensen zich geen mens meer weten. Aan de ene kant worden mensen slechter dan dieren behandeld aan de andere kant staan er mensen die dit soort gedrag blijkbaar goedkeuren en/of zelfs zelf kunnen uitvoeren.

Meesterwerk

Doordat Annejet van der Zijl veel onderzoek heeft verricht en toestemming heeft gekregen van de familie van Rika en Waldemar om hun verhaal te mogen vertellen, krijgen we een inzicht in hoe het er in de jaren 1935/1945 aan toe ging. Persoonlijk en empatisch, zonder vals sentiment heeft Annejet het weer voor elkaar gekregen een prachtig boek neer te zetten, dat voor generaties een ‘must’ is om te lezen. Zodat we met z’n allen ervoor waken dat dit ooit nog eens gebeurt.

Read More
No Comment

Boeken

Tolerant Nederland
14 November 2023

Tolerant Nederland

We denken nog steeds een tolerant Nederland te hebben. Zo staan we immers bekend over de hele wereld? Maar is dit nog zo? En wat is er veranderd? Ik heb zomaar wat gedachten hierover die ik graag met jullie wil delen. Zoals altijd zijn wij heel benieuwd naar jullie meningen en reacties. Dus schroom niet om ook jullie gedachten hierover te delen.

Gemakkelijk

Het is vrij gemakkelijk tolerant te zijn als alles in ons straatje past. Jarenlang ging het goed. We woonden met z’n allen in een prachtig klein landje aan de Noordzee. We kenden onze buren en al was er weleens iets, we hadden allemaal dezelfde huidskleur en we woonden vaak samen in een gemeenschap met hetzelfde geloof en dezelfde normen en waarden. Doe vooral niets wat een ander ook niet doet. Dan pas je in het profiel van een hardwerkende, sociaal voelende (maar niet teveel), oplettende Nederlandse burger.

Verschil

Pas toen er hier mensen kwamen wonen die er net iets anders uitzagen dan wij werd het lastiger. Ik kan me herinneren dat mijn vader boekhouder was bij een groot bedrijf waar ze de eerste gastarbeiders in dienst namen. De heren kwamen uit Marokko. Mijn vader kreeg bij zijn overplaatsing een prachtig handwerk bordje van koper van een van de Marokkaanse werknemers. Een heel aardige man die zich goed aanpaste aan ons systeem.

Teveel

Maar al gauw kwamen er meer en meer gastarbeiders en we werden bang. Want ze namen niet alleen hun hele gezin mee maar ook hun gewoonten en hun andere zienswijze. In plaats van dat wij dit omarmden en het als een kans zagen om van elkaar te leren wilden wij er niets mee te maken hebben. Zij komen hier dus moeten ze zich gedragen als Nederlander. We wilden nog best tolerant zijn als ze zich maar net zo gedroegen als wij en zich zo snel mogelijk aanpasten aan wat wij hier gewoon zijn.

Angst

Dit alles komt natuurlijk voort uit een angst voor het onbekende. En de angst dat ‘zij’ het overnemen van ‘ons’. En dat mag nooit, nee nooit, gebeuren. Wat als we onze identiteit zouden kwijtraken. Wie zijn wij dan nog? En hoe meer wij geconfronteerd worden met anderen, hoe enger het is. Ik heb jarenlang als vrijwilliger gewerkt bij een stichting die een bordje in de woonkamer had hangen. Daarop stond: ‘There are no strangers here, only friends we haven’t met yet.’ Ofwel ‘Wij kennen hier geen vreemden, alleen vrienden die we nog niet eerder mochten ontmoeten.’

Aanpassing

Maar dat vergt ook een aanpassing van onze kant en dat gaat ons net iets te ver. Zij komen tenslotte hier wonen, dus zullen ze zich aan moeten passen naar onze maatstaven. Of die nu wel of niet zo goed zijn, het is het enige dat we kennen en dus zijn ze per definitie goed. ‘Daar gaat weer zo’n hoofddoek,’ hoor ik vaak. Niemand haalde het in zijn/haar hoofd dit te roepen toen mijn moeder een hoofddoek droeg in de jaren ’60/’70. Zij had wild haar, dat heb ik van haar geërfd, en wilde dit graag uit haar gezicht houden. Nu is het een standaard uitdrukking geworden voor moslima, die hun haar bedekken.

Opvallend

Zijn we in een andere stad valt het soms op of er wel of niet veel ‘hoofddoeken’ lopen. Zijn we nog steeds een tolerant Nederland? Welnee, allang niet meer. Zijn alle ‘buitenlanders’ slecht? Natuurlijk niet. Maar toch. Ze vallen op en voor ons, als Nederlander, is dit zo’n beetje het ergste dat je kunt doen. Wat je ook doet of wil, val nooit op! Kleed je je iets ander dan een ander, dan hoor je hier niet thuis. Spreek je een andere taal? Dan moet je toch vooral meteen Nederlands leren, anders hoor je er niet bij. Eet je geen hutspot, maar een curry dan stink je en hoeven we je niet.

Buitenland

Passen wij ons aan wanneer we in het buitenland zijn? Ben je weleens buiten Nederland geweest met vakantie en heb je een groepje Nederlanders in je hotel of op jouw strand meegemaakt? Staan wij goed bekend in het buitenland? Eerlijk gezegd hoop ik altijd dat ik geen Nederlanders tegenkom, want ik schaam me dood. Ik verberg me expres achter mijn Amerikaanse accent. Ik hoor hier niet bij. Doe ik dan hetzelfde als waarover ik het heb in dit verhaal? Ja natuurlijk. Ik discrimineer.

Wereldburger

Ik sta erop voor dat ik graag een wereldburger ben. De hele wereld is mijn thuis, iedereen is welkom en vrij om te wonen waar hij of zij wil. Geen grenzen, geen oorlogen om een eigen stukje land. Deze planeet is van ons allemaal. Iedereen dezelfde kansen, iedereen een eigen gekozen identiteit. Of die nu Indisch, Marokkaans, Engels, Nederlands of Australisch is. En laten we dan elkaars keuzes omarmen. Laten we alle frustraties van ergens niet bij mogen horen, aan de kant zetten. Laten we van elkaar leren. Is dit makkelijk? Nee, want ook ik schreeuw om het hardst als Nederland moet winnen.

Ander land

Ik ben heel dankbaar dat ik een tijd in het buitenland mocht wonen en heel veel van de wereld mocht zien. Dan voel je hoe ontzettend onbelangrijk het is om Nederlander, Belg, Oostenrijker, Rus, Amerikaan of Afrikaan te zijn. Hè? Maar dat lijkt toch het tegenover gestelde dan wat ik hiervoor heb verteld? Nee, want je afkomst is kleurrijk en kan worden gebruikt om van te leren. Laten we echter alsjeblieft onze verschillende afkomsten nooit gebruiken om tegenover elkaar te gaan staan, zelfs elkaar dood te schieten. Breng een tolerant Nederland terug.

Read More
4 Comments

leven

Identiteiten
10 August 2023

Identiteiten

Soms vind ik het wat lastig om alle verschillende identiteiten bij te houden. Ben ik zo ouderwets dat ik het soms niet meer weet? Kijk, dat mannen van mannen kunnen houden en vrouwen van vrouwen, daar kan ik me nog iets bij indenken. Hoewel ik het me voor mezelf niet voor kan stellen, mag iedereen uiteraard leven zoals hij/zij wil leven. En of je nou verliefd wordt op dezelfde ‘soort’, of niet, iedereen heeft recht op en behoefte aan liefde.

Gender

Ook mag je wat mij betreft veranderen van gender als je dat graag wil. Ben jij als jongen geboren en wil je een meisje zijn? Prima. Dit is meer een beetje een ‘ver van mijn bed’ situatie, want ik ken niemand persoonlijk die besloten heeft zichzelf zo te veranderen dat ze andere identiteiten aannemen. Voor de buitenwereld, wel te verstaan, want ze hebben zich hun hele leven al anders gevoeld.

Lekker in je vel

Wederom: Iedereen heeft recht op geluk en om je lekker in je vel te voelen. Ik zie weleens een programma op tv en dan beken ik heel eerlijk dat ik vreselijk blij ben dat ik niet de moeder of echtgenote ben van een man die vrouw wil zijn en daar alles aan doet. Maar ieder zijn/haar keuze. Vrijheid, blijheid. Toch lijk ik steeds vaker te horen dat iemand een ingrijpende operatie heeft ondergaan als tiener en later weer terug getransformeerd wenst te worden. Om het maar even zo uit te drukken.

Normaal

‘Wij zijn hier om aan te geven dat wij net zo normaal zijn als iedereen,’ zei een mevrouw die eigenlijk een meneer was op tv tijdens de Amsterdam Pride. Dat is allemaal prima, maar onzin natuurlijk. Als jij je net zo normaal voelt als iedereen heb je niet de behoefte daar in een roze minijurk te verkondigen dat jij normaal bent. Dan hoef je dat niet meer te zeggen. Dan spreekt dat voor zich.

Provocatie

Het is juist die provocatie die mij tegenstaat. Ik ga ook niet in mijn blote kont over straat lopen roepen dat ik hetero ben en dus ‘normaal’. Wat is ‘normaal’ eigenlijk en als je je juist zo extreem op de voorgrond wil plaatsen door te ‘protesteren’ dat je net zo normaal bent als een ander, zet je jezelf dan niet juist in een ander daglicht? Dan wil je toch juist anders zijn. En zeg me niet dat dat niet de bedoeling is. Daar ligt de spanning en daar gaat het om!

Begrip

Ik zal het waarschijnlijk niet begrijpen, zoals werd verkondigd in diezelfde uitzending. Iedereen heeft het recht identiteiten om te wisselen. Maar is dat niet heel verwarrend juist? De letters die ze tegenwoordig gebruiken om anders te mogen zijn snap ik ook niet. GLHBCDEFQRXYZ enzovoorts. Sorry, ik wil best begrip hebben voor iedereen en ik gun iedereen liefde en geluk uit de grond van mijn hart, maar zeg mij niet dat je niet wil opvallen en een anoniem leven wil leven wanneer je helemaal uit je bol gaat tijdens Amsterdam Pride. Daar ga je heen om gezien te worden. Punt.

Meeleven

Ik probeer uit alle macht mee te leven en alles net zo normaal te vinden als jij wenst. Toch zag ik net een artikel voorbij komen dat een man in Japan zich heeft veranderd in een hond. Nu is de wetenschap nog niet zo ver dat hij daadwerkelijk een operatie heeft ondergaan en nu als echte hond mag leven. Helaas voor hem, anders had hij niet getwijfeld.

Hond

Hij heeft een grote som geld neergeteld voor een zo echt mogelijk lijkend hondenkostuum. Hij trekt dit kostuum niet meer uit en leeft vanaf nu als hond. Hij eet hondenvoer, slaapt in een mand en wordt 4 keer per dag uitgelaten door een mevrouw die hem ook als hond behandeld. Hij speelt met andere honden, hij snuffelt aan andere honden, hij poept en plast als een hond. Zijn reden voor dit alles is dat hij vanaf heel jonge leeftijd altijd graag een hond had willen zijn.

Droom

Zijn droom en grootste wens is nu uitgekomen. Ik zou erom kunnen lachen als ik het niet zo in- en intriest vind. Ben ik aan het discrimineren? Gun ik deze meneer geen geluk? Nee en ja, maar soms weet ik dat niet meer zeker en ga ik twijfelen. Waar houdt het op? En moet het ophouden of moet ik me zo aanpassen dat ik alles normaal vind, zelfs als anderen zo gek mogelijk doen om mij ervan te overtuigen dat zij zich normaal gedragen?

Wat vind jij?

 

Read More
No Comment

Liefde

Boekrecensie Het diepe zuiden – Paul Theroux
7 May 2023

Boekrecensie Het diepe zuiden – Paul Theroux

Bijna alle boeken van Paul Theroux heb ik gelezen en ze blijven boeien. Vaak schrijft hij over verre streken. Dit keer bleef hij iets dichter bij huis. ‘Het diepe zuiden’ is dan niet zo heel ver van zijn thuis, het is toch een heel andere wereld dan hij gewend is. Als ‘buitenstaander’ raak je nooit helemaal bekend met het mysterie van het zuiden van de USA. Misschien daarom blijft het altijd trekken.

Armoede

De zuidelijke staten van Amerika zijn de meest armoedige staten van het land. Veel mensen leven onder de armoedegrens. Het lijkt onvoorstelbaar voor zo’n rijk land, dat zoveel geld uitgeeft aan ontwikkelingshulp buiten de grenzen. De ‘vergeten’ staten wordt het zuiden ook wel genoemd. Het heeft een rijke geschiedenis. Maar ook een geschiedenis die de Amerikanen het liefst vergeten.

Civil war

De burgeroorlog is al enige tijd geleden uitgevochten. Toch zijn er nog vaak re-enactmentshows. Men herdenkt het liefste deze oorlog door de gebeurtenissen na te spelen. Vooral in het noorden van het land, want zij hebben tenslotte de strijd gewonnen. Daarbij wonen de meeste zwarte mensen in het zuiden. En ook dit lijkt onvoorstelbaar, maar de rassendiscriminatie is nog een dagelijks voorval. De Klu Klux Clan heeft veel aanhangers. Ze lopen niet meer in witte lakens, wat het vaak extra gevaarlijk maakt. Wie hoort erbij en wie wil erbij horen?

Strijd

Zo blijft er altijd een strijd bestaan, tussen wit en zwart, arm en rijk. En dit is nog heel herkenbaar, zelfs in 2023. Paul Theroux kan dan ook niet anders dan hierover schrijven in dit boek. Omdat het nog zo duidelijk aanwezig is. Overal en iedere keer. En ondanks dat er een aantal mensen heel ijverig bezig is veranderingen door te voeren lijkt er vaak ook een soort gelatenheid te zijn. Als je je hele leven in armoede hebt geleefd weet je niet beter. Als je je hele leven bent achtergesteld zal het wel nooit anders worden. Waarom zou je je dan zo druk maken in de (meestal) drukkende hitte van deze streek.

Economie

Het zuiden leefde van katoen en de vangst van ‘catfish’ (meerval), maar inmiddels zijn de visvangst en de katoenhandel een heel stuk achteruit gegaan. In verre landen is het voordeliger, dus worden de fabrieken gesloten. Paul komt dus ook vaak, bijna, verlaten dorpjes tegen. In de zinderende zon staat hier en daar een nederzetting van vervallen caravans en houten hutjes. Een vervallen boerderij en winkels die meestal gesloten zijn.

En toch

En toch, ik zie de aantrekkingskracht van dit bijzondere gebied. Om er met de auto dwars doorheen te rijden en af en toe uit te stappen. Langs de dorre kant van de weg de geuren op te snuiven van asfalt, bomen, barbecue en die specifieke geur van het zuiden. De mensen zijn allen reuze aardig. Als ze merken dat je een vreemdeling bent komen ze graag gelijk een praatje met je maken. En bijna iedereen is vreemd. Om hier te wonen moet je er geboren zijn. En ook dan verhuizen jonge mensen vaak naar het noorden, waar er werk is.

Bloed

Maar ben je er ooit eens doorheen gereden en heb je kennis gemaakt met deze streek dan laat het je niet meer los. Dan wil je terug, al is het maar voor heel even. Het kruipt in je bloed. Troosteloos? Zeker. Zonder toekomst? Wie zal het zeggen, er zijn mensen die zich voor 100% inzetten om een bestaan op te bouwen en dit te delen met andere bewoners. En ook al hebben vele mensen het vrijwel opgegeven dat het nog steeds van groot belang is welke kleur je huid heeft, ook dit zal misschien ooit veranderen. Als we nog een aantal generaties verder zijn.

Paul Theroux

Paul Theroux is in 1941 geboren, in Massachusetts, USA. Hij is schrijver en reiziger en combineert deze twee passies graag. Zijn bekendste boeken zijn de boeken over zijn treinreizen over de hele wereld. Blijkbaar maakt hij heel makkelijk contact waar hij ook heen gaat. Zijn boeken zijn authentiek en hij laat een ieder in zijn/haar waarde. Door zijn altijd boeiende vertellingen krijg je als lezer het idee dat je ook even in een uithoek van de wereld mag kennismaken met de mensen die daar wonen en leven.

Read More
No Comment

Boeken

Voordat alles beter werd – Rosemarijn Milo
24 April 2022

Voordat alles beter werd

Kort na de verschijning van de vermakelijke en gevarieerde bundel ‘Hopeloos verliefd op Frankrijk!’ verscheen op 12 april jl. nóg een boek van de hand van auteur Rosemarijn Milo. ‘Voordat alles beter werd’ is een rakende tragikomedie tegen de achtergrond van het Amsterdam van de negentiger jaren, toen de aidsepidemie voorpaginanieuws was.

Vier jonge mensen

‘Voordat alles beter werd’ verhaalt over vier jonge mensen die gezamenlijk trachten te ontsnappen aan discriminatie en aids. Zij denken daarvoor een ongebruikelijke oplossing te hebben gevonden. Misschien zijn ze daarin wel geslaagd, maar er is geen ontsnappen aan alle andere problemen die zij op hun pad vinden. Iedere oplossing brengt een nieuw probleem aan het licht en laagje voor laagje worden de conflicten en trauma’s uit het verleden blootgelegd.

Ander pad

Na de historische romans over haar voorouders, sloeg Rosemarijn Milo met ‘Hopeloos verliefd op Frankrijk!’ al een geheel andere schrijfweg in en ook met ‘Voordat alles beter werd’ bewandelt Milo weer een ander pad. Dit nieuwste boek bevat weliswaar (auto)biografische elementen, maar is volledig gefingeerd. Dat (auto)biografische is met name terug te vinden in een van de personages, een japanoloog. Dit personage is enigszins gemodelleerd naar de in 1991 overleden broer van de auteur. Erik Milo, de tekenaar, zanger en tekstschrijver die als middelbare scholier zo graag japanoloog had willen worden.

Een collage

Rosemarijn Milo bewijst met haar nieuwe boek van vele markten thuis te zijn. Haar historische romans, gebaseerd op haar eigen familiegeschiedenis, zijn geschreven in een beeldende en onderhoudende schrijfstijl die naadloos aansluit bij de te vertellen geschiedenis. Vervolgens presenteert Milo in de bundel ‘Hopeloos verliefd op Frankrijk!’ een geheel andere stijl: een combinatie van een vleugje cynisme, een kritische blik én fijne, subtiele humor. Nu is er ‘Voordat alles beter werd’, en in deze roman laat de auteur opnieuw een andere kant van haar talent zien. Dit verhaal is geschreven als een soort collage van dialogen, brieven, dagboekfragmenten, telefoongesprekken en korte verbindende stukjes, en ook dát beheerst Rosemarijn Milo uitstekend.

Over de auteur

Na haar muziek- en rechtenstudie is Rosemarijn Milo (Amsterdam, 1945) advocaat en rechter geworden. Tegen het einde van haar juridische loopbaan is zij in Frankrijk gaan wonen waar zij nog een tiental jaren als juridisch vertaalster heeft gewerkt. Eerder publiceerde zij ‘Brieven uit La Dominance’, in 2012, ‘Een vervlogen droom’ in 2019, ‘Het hoge woord’ in 2020, ‘Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S’ in 2021 en ‘Hopeloos verliefd op Frankrijk!’ eerder dit jaar.

‘Voordat alles beter werd’ wordt, als paperback, uitgegeven door U2pi B.V. onder ISBN 9789493240940.

Read More
No Comment

Boeken

Begrip en respect voor elkaar
23 January 2020

Begrip en respect voor elkaar

Het is zo simpel. Wij mensen zijn allemaal van nature goed. Ondanks dat niet iedereen het met deze stelling eens is, weiger ik anders te geloven. Waarom dan toch al die onrust en ruzie in de wereld? Met een beetje begrip en respect voor elkaar moet het toch een keertje lukken?

Angst voor gevaar

Het heeft vooral te maken met angst. Angst voor dat wat we niet kennen. Het anders zijn dan wij gewend zijn. En dat is eng. Misschien is het zelfs gevaarlijk. Dus gebruiken we alle middelen die we kennen om ons hier tegen te beschermen.

Onbegrip

Een aantal jaren geleden hoorde ik het volgende verhaal: Een moeder met haar vier-jarige zoontje loopt bij de winkel Xenos naar binnen. Het jochie roept luidkeels: ‘Mama, het stinkt hier naar Marokkanen!’ Waarop de kassamevrouw (van Marokkaanse afkomst) kwaad reageert naar de moeder met de woorden: ‘Mevrouw, u mag uw zoontje wel eens beter opvoeden.’ Moeder grijpt haar zoontje en loopt snel met een vuurrood hoofd de winkel uit.

Gemiste kans voor begrip en respect

Ik snap de reactie van beiden. Maar wat een gemiste kans om elkaar te begrijpen. Want had die moeder het moment maar aangegrepen om uit te leggen waarom haar zoontje zo reageerde. Als ze daar de kans voor had gekregen bij de winkeldame, dan was er wederzijds begrip ontstaan en wellicht ook respect naar elkaar.

Anders is leuk

Het jochie had een beste vriend, die met zijn familie uit Marokko naar Nederland was verhuisd. Hij kwam daar graag spelen, want de familie was ‘anders’ dan bij hem thuis. Kinderen staan open voor ‘anders’. De mama van zijn vriendje is heel lief en geeft hem snoepjes die hij lekker vindt en thuis niet krijgt. Hij heeft altijd reuze lol met zijn vriendje.

Stinken of ruiken

Dat hij het verschil nog niet goed kent tussen de werkwoorden stinken en ruiken zou vanzelf wel een keertje goedkomen als hij op de ‘grote’ school zat. Maar nu vond hij alles nog lekker ‘stinken’. Hij stapt op een dag met zijn mama een winkel binnen waar het exotisch ruikt. Naar kruiden die zij niet gebruikt.

Begrip en respect voor elkaar

Het doet hem een beetje denken aan het huis van zijn vriendje. Hij herkent de gezelligheid van zijn vriendje thuis en roept enthousiast dat de winkel ‘naar Marokkanen stinkt’. Zou de winkelmevrouw hetzelfde hebben gereageerd als ze de achtergrond geweten zou hebben?

Discriminatie

Een ander verhaal heb ik zelf mee mogen maken. Het was in de sinterklaastijd en er was veel te doen over discriminatie. De hele zwartepietendiscussie was volop aan de gang en iedereen voelde zich aangevallen. Op de markt in onze stad liep een sinterklaas met een aantal pieten. Deze sinterklaas gaf iedereen een hand, luidkeels verkondigend dat hij geen onderscheid maakte tussen wit of zwart of paars of geel.

Sint op de markt

Zijn oog valt op een viskraam waar een aantal jonge verkopers druk bezig zijn vis te verkopen. Er staat een jongen van Aziatische afkomst tussen. Ik zie de blik boven de baard verschijnen en denk: ‘oh jee’. En ja hoor, onze sint loopt met flinke passen naar de kraam. Iedereen ontwijkend hengelt hij naar de hand van de niets vermoedende Aziatische man.

De goedbedoelende goedheiligman

‘Zoals deze meneer,’ roept hij. ‘Geef ik hem geen hand omdat hij een Chinees is? Natuurlijk niet. Hij hoort er net zo goed bij!’ Ik krimp ineen van plaatsvervangende schaamte. De goedheiligman bedoelt het zo goed. De arme visverkoper snapt er niets van. Hij heeft alle vurige betogen van deze sint niet gehoord en meegekregen. Hij was druk bezig vis te verkopen. Zeer waarschijnlijk is hij in Nederland geboren en komen zijn vroege voorouders uit Korea of Thailand.

Goed voorbeeld van hoe het niet moet

De man is veel te beleefd om tegen de sint in te gaan. Hij snapt er duidelijk niets van. Maar degene die het echt niet door heeft is de sint zelf. Door zijn gedrag deed hij precies wat hij verkondigde zo te haten. Zijn woorden waren ongelukkig gekozen, maar het ergste was dat hij de collega’s van de verkoper totaal negeerde en geen hand gaf. Hij koos juist deze meneer uit vanwege zijn uiterlijk. Onbewust en zeker onbedoeld werd hij het voorbeeld van discriminatie.

We zijn best lief

Vaak is het namelijk totaal niet onze bedoeling te discrimineren. Wij willen geen andere mensen kwetsen. In tegendeel. We zijn best aardig en lief met z’n allen. Maar soms is het lastig wat je wel en wat je niet mag zeggen. Ik hoor oudere mensen nog ‘neger’ zeggen, als ze iemand aan willen duiden met een donkere huidskleur. Dat dit in deze tijd niet meer mag snappen ze niet. Ze bedoelen er niets negatiefs mee.

Mag ik af en toe een beetje zwart zijn?

Ik woonde een tijd in Amerika toen Denzel Washington als knapste man van de wereld werd uitgeroepen door een voornaam weekblad. Hij stond op de voorkant van het tijdschrift. Er waren twee jonge Afrikaans-Amerikaanse meiden in mijn winkel die het hier duidelijk helemaal mee eens waren. Ik was het ook met ze eens dus ik deed een beetje mee. Ik vond (en vind) hem, buiten een geweldige acteur, erg leuk om te zien. Zodra ik me er echter mee ging bemoeien merkte ik direct een kilte. Hij was ‘van hun’ en het was ongepast voor een blanke meid als ik dat ik hem net zo leuk vond als zij.

Een beetje meer begrip en respect voor elkaar

Ik kan er een heel boek over schrijven. Discriminatie, onbegrip en angst zijn onderwerpen die nog lang de wereld niet uit zijn en waarschijnlijk altijd zullen blijven. Toch weet ik dat we een heel stuk dichter bij elkaar komen als we proberen de ander een beetje te begrijpen. En raken we dan nog niet alle angst voor het onbekende kwijt, laten we elkaar dan in ieder geval respecteren. Laat de ander in zijn/haar waarde. De wereld wordt er een heel stuk vrolijker door.

Hebben jullie wel eens iets ‘discriminerends’ meegemaakt? Bestaat er nog discriminatie in Nederland? Reacties zijn welkom!

Read More
No Comment

Lifestyle

De maatschappij. Dat ben jij!
23 March 2018

Verleden jaar zomer op een winderige namiddag was er in het winkelcentrum bij de boekhandel een kaartenstandaard omgevallen en de kaarten dwarrelden over de straat. Ik liep ijzerenheinig voorbij en zag de filiaalhouder en zijn verkoopsters verwoed om zich heen graaien. Ik hielp niet mee de weggewaaide kaarten op te rapen. Dat ik moe was en een pestbui had die dag mag geen excuus zijn.

(more…)

Read More
No Comment

Lifestyle