Collega’s
Collega’s
Toen ik voor mezelf begon, was dat aan de ene kant heel spannend en een droom die uitkwam. Aan de andere kant was ik bang dat ik mijn collega’s zou missen. Nu kan ik heel goed alleen zijn, maar er zijn bepaalde personen die je jaren aan je zijde hebt gehad en die je beter kennen dan wie ook: Je collega’s.
Contact houden met collega’s
En in het begin spreek je af dat je altijd contact zal blijven houden. Vaak, zo niet altijd, verwatert dit en na een paar jaar zie of spreek je elkaar nooit meer. Op een hele enkele uitzondering na. Het is nu bijna acht jaar geleden dat het reisbureau waar ik voor werkte failliet ging. Mijn naaste collega en ik beloofden elkaar ‘eeuwige trouw’.
Afspraak
Van de week hadden we weer een afspraakje samen. We zien elkaar niet iedere week, maar waken ervoor dat we elkaar uit het oog verliezen. We wonen niet in dezelfde stad, we hebben niet dezelfde vriendenkring, we zijn zelfs niet van dezelfde leeftijd. Maar toch. We hebben veel herinneringen samen en het leuke is dat er steeds weer herinneringen bijkomen.
Lachen
In de tijd dat we samenwerkten hebben we geregeld slap gelegen van het lachen. Maar ook konden we alles bij elkaar kwijt. Lachend zeiden we weleens tegen elkaar dat we elkaar beter kenden dan wie ook, inclusief onze partners. Daar was niet eens zo heel veel van gelogen. Je bent iedere dag minstens acht uur bij elkaar.
Belangrijk
Collega’s zijn dus erg belangrijk. Maar werk je niet meer samen, is er vaak niets meer wat je deelt. Nu is dat op een reisbureau anders. Je werk is je hobby. Dat kan niet anders. Je ontwikkel ook een soort eigen, geheime taal. Niet te volgen door ‘buitenstaanders’. Zo noemen wij alle steden van de wereld waar een luchthaven bij hoort bij de code van die luchthaven.
Heimwee naar collega’s
De stad Chicago is ORD, bijvoorbeeld. Onder een parasol in de zon, midden in de stad, zitten we aan de wijn en vliegen de reistermen ons om de oren. Heerlijk. Ik heb dit zo gemist. Een half woord is genoeg. We weten waar we het over hebben. Het is werk, maar we hebben allebei zoveel ervaring dat het bijna meer ontspannend is in reistaal te spreken dan in de gewone Nederlandse taal.
Reiswereld
Zij zit nog in de reiswereld, ik ben eruit. Later, weer thuis, bedacht ik me hoe jammer dat is. Daar zit ik nu met al mijn kennis. Door alle studies, door alle (vele) presentaties, door alle vakbladen en door alle ervaring heb ik zoveel geleerd en weet ik zoveel over deze wereld. En ik gebruik er niets meer van.
Toevallig
Ja, het komt nog weleens toevallig ter sprake als ik het met een vriendin of in een groepje kennissen over een bepaald gebied in de wereld heb. Af en toe hoor ik nog weleens de opmerking: ‘Oh ja, daar ben jij ook geweest he? Hoe was dit of dat en hoe kan ik dat het beste aanpakken?’ En daar blijft het bij. En dat is goed.
Bijhouden
Je kunt niet alles bijhouden. Ik heb de neiging te enthousiast over te veel dingen en richtingen te zijn. Daardoor raak ik de weg kwijt. De kennis hou ik altijd bij me. En dat is altijd heel handig als je het toevallig een keer nodig hebt. Maar over het algemeen moet ik nog leren me bij een vakgebied te houden. En niet teveel te willen (doen).
