Kansen
Kansen
Vandaag, op 5 december, geef ik je een cadeautje. Een heel mooi cadeau: kansen. Natuurlijk komt het niet direct van mij, ik heb het ook maar doorgekregen. En dat maakt het cadeau ook gelijk bijzonder. Ook jij kan het aan iedereen doorgeven. Het is een cadeau dat nooit opraakt. Je hebt er de rest van je leven plezier van.
Iedere dag
Kansen krijg je iedere dag. Grijp jij ze of laat je ze aan je voorbij gaan? Allebei is prima. Er is geen goed of fout bij kansen pakken. Soms ben je er nog niet klaar voor en dat is goed. Vaker herkennen we onze kansen niet en dat is niet fout maar wel jammer. Dan krijg je achteraf zo’n gevoel van: ‘Had ik toen maar..’ Ook die gedachte is jammer want een kans blijft vaak heel lang bestaan.
Opgeven
We geven op, wanneer onze kans ‘verkeken’ is. ‘We hebben een kans gehad, maar nu kan het niet meer.’ Wie zegt dat het definitief over is? We maken excuses. ‘Ik ben er nu te oud voor’ is een hele sterke. ‘Ik heb nu geen geld.’ ‘Ik ben te druk.’ ‘Misschien later als ik met pensioen ben.’ Daarna gaat je kans een eigen leven leiden. ‘Als ik ooit genoeg tijd krijg, genoeg geld, niet zo moe ben, de kinderen het huis uit zijn, een tuin heb, een promotie, enz.’
Geduldig
Kansen blijven geduldig wachten tot al je excuses op zijn. Dan heb je de keuze om toch, ondanks dat het er nu totaal de tijd niet voor is, de kans een kans te geven. Of, en dit is het meest gebruikelijke, je ziet er helemaal van af. Je geeft het op. ‘Het is toch niets voor mij, ik had het toch niet gekund,’ tot erger: ‘ik ben er te dom, te lui, te dik, te dun, te onhandig… voor.’
Lukt het prima, lukt het niet ook prima
Ik had het hier gisteren over op een verjaardag. Ik heb een jarenlange droom waarvan ik alle kansen heb laten liggen. Met de bovengenoemde excuses. Allemaal, en nog een handjevol andere. Tot ik op een gewone dag, in een gewone seconde de beslissing nam om alle excuses naast me neer te leggen en het gewoon te doen. Nee, niet te proberen, ik ging het doen.
Begin
Vanaf dat begin kwamen ze allemaal aangesneld: al die kansen die ik had laten liggen. Ze waren terug, en ze hadden vriendjes meegenomen. Nee, het ging niet allemaal van een leien dakje. Dat zou te makkelijk zijn. Want kansen zijn er ook om van te leren en te begrijpen dat je soms geduld moet hebben. Dat er frustratie bij komt kijken. Dat er tegenslagen zijn. Wij zien tegenslagen negatief. Maar het is een ander woord voor kans.
Verstoppen
Kansen verstoppen zich graag achter moeilijkheden en zorgen. Ik beloof je dat je, als je iets meer dan wat ook, echt wil dan zal het gebeuren. Ja, je lijkt er in het begin sommige dingen voor op te moeten geven. Moeilijk? Welnee, een andere verstopte kans.
Concreet
Concrete voorbeelden? vraag je. Ok, komt -ie: Nederland heeft gestemd. Niet op wie ik had verwacht, maar daar gaat het in dit verhaal niet zozeer over. Wij leven gelukkig (nog) in een democratie en iedereen mag zijn/haar stem uitbrengen. De eerste uren was ik verslagen, geschokt, verdrietig en bang. Tot er een stemmetje diep binnenin mij riep: Hee, Ellen, kan het zijn dat dit een kans is? Maar natuurlijk. Een uitdaging, maar zeker een kans. We kunnen het omdraaien van iets negatiefs in iets positiefs.
Schrijver
Samen ertegenaan. Ook kan ik er, als schrijver, een stukje over maken. Een ‘verloren’ kans nog een kans geven. We kunnen met z’n allen naast elkaar zorgen voor een betere toekomst. Voor iedereen. En juist als we het niet met elkaar eens zijn leren we hoe we met elkaar om kunnen gaan door compromissen te sluiten. Door naar elkaar te luisteren, door elkaar te leren begrijpen. Zonder je eigen mening te verloochenen.
Toekomst
Ik zie vele kansen in de toekomst. Gaan we die grijpen met z’n allen? Of laten we ze liggen? Bedenk dat er geen goed of fout is. Je mag helemaal zelf beslissen welke kans je nu of later neemt. Maar denk er in ieder geval even over na. Zodat je na 10/20/30/60 jaar niet teleurgesteld bent dat je jouw kansen hebt laten liggen en hebt opgegeven.
