ijsparaplu

Kleine dingen

Er was ooit een liedje dat als volgt ging: ‘Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen…’ Mijn moeder zong het vaak. Het was ook echt zo’n deuntje dat bleef hangen. Ik moest er vanochtend ook aan denken toen er een bus stopte om iemand uit te laten. Ik stond te wachten op de volgende bus en keek naar binnen naar de nog zittende passagiers.

Man

Een mooie man kijkt naar mij. Hij heeft lange dreadlocks en fel gekleurde kleding aan. Hij kijkt me met een stralende witte lach aan. Ik lach terug. Hij pakt iets van de stoel naast hem en houdt het om hoog. Het is een muziekinstrument dat iets weg heeft van een banjo maar duidelijk een origineel onbekend instrument is. Hij lacht en wijst er naar. Ik steek mijn duim op, hij geeft me een handkus en we zwaaien naar elkaar als de bus weer door rijdt.

Lach

De lach op mijn gezicht verdwijnt pas veel later. Wat een leuke ontmoeting, zo onverwachts. Het zijn de kleine dingen… Wanneer ik de bus uitstap loop ik langs een straatbibliotheek. Ik heb nog even tijd, dus ik bekijk de titels. Er staat een literaire thriller tussen die mijn aandacht trekt. Ik neem hem mee. De lach is terug. Even verder in een klinkerstraatje zie ik een hondendrol midden op straat.

Feest heuveltje

In het heuveltje steken twee vrolijk gekleurde papieren parapluutjes. Van die ijsparapluutjes. Mijn lach wordt breder en ik moet er een foto van maken. Het zijn de kleine dingen… Oh, ik weet dat iemand zich blijkbaar zo gestoord heeft aan die drol en vooral aan het baasje die het niet netjes heeft opgeruimd. Maar om dan de moeite te nemen naar huis (of de ijssalon) te gaan en er een kunststuk van te maken vind ik creatief. Daar hou ik van. Mijn dag kan niet meer stuk. Ik hoop nog heel veel kleine dingen tegen te komen vandaag. Soms lijkt het zich op te stapelen. Zou het komen omdat ik er de ene dag meer oog voor heb en de andere dag te druk in mijn hoofd ben met andere dingen dat ik ze niet opmerk?

Buiten

Of is het iets buiten mij om? En moet ik gewoon meer om me heen kijken? Ik denk aan de keer een paar weken geleden dat ik onderweg naar ons vakantie appartement liep, terwijl mij vrienden vlak langs mij heen liepen. Ze hadden van tevoren afgesproken dat ze me niet zouden begroeten om te kijken of ik ze zou opmerken. Ze liepen vlak langs me heen en ik merkte ze niet op. Pas toen ze me voorbij waren en iets riepen zag ik dat ik ze voorbij was gelopen zonder herkenning.

Mindful

Sinds die tijd probeer ik meer mindful te zijn. Meer de tijd te nemen om om me heen te kijken en te zien wat er om me heen gebeurt in plaats van me alleen te concentreren op wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt. Misschien komt het daardoor dat ik vandaag de kleine dingen zie en me zo gelukkig voel.