juichen

Kroning van een koning

Iedereen heeft er wel een (klein) stukje van gezien, vorige week. De kroning van een koning. En zoals we het gewend zijn van de Britten was dit ook weer tot in de kleinste details perfect uitgevoerd. Misschien zonder veel emoties, maar ook dat kennen we. Dat is allemaal schijn. Want reken erop dat koning Charles zenuwachtig was.

Volk

Niet zozeer of alles wel perfect zou verlopen, dat geloof ik niet. Maar vooral over de reactie van het volk. Hij heeft natuurlijk door de jaren heen heel wat voor zijn kiezen gehad. Ooit zag ik een interview met hem wat me altijd is bijgebleven. Tot die uitzending vond ik hem altijd maar een ‘watje’. Een moederskindje die deed wat zijn moeder hem opdroeg. Zoals het trouwen met een (veel jonger) kind omdat er toch troonopvolgers moesten komen.

Verliefd

We weten allemaal wat daar voor drama’s zich hebben afgespeeld. Maar het meest trieste vond ik altijd dat Charles nooit verliefd is geweest op Diana, wat mensen ook wilden geloven. Hij had zijn hart al jaren geleden aan Camilla gegeven. Camilla, op haar beurt, was het wachten en onzekere van Charles meer dan zat en trouwde een ander, terwijl Charles in het buitenland verbleef. Ongetwijfeld heeft Charles daar veel verdriet van gehad.

Interview

Terugkomend op het interview, voor het eerst sprak de prins zich vrijelijk uit. Hoe hij gepest werd op school in zijn jeugd en hoe hij zo heel graag een ‘gewone’ vader en moeder had gehad, in plaats van kindermeisjes. Terwijl hij sprak met de verslaggever werkte hij in zijn ecologisch/biologische tuin. Niets
liet hij over aan anderen. Dit was zijn domein en hij maakte graag zijn handen vuil aan aarde. Vol liefde plantte hij zijn (moestuin) planten en bloemen. Alles op natuurlijke wijze.

Natuur

Hij sprak over de natuur en over het belang van klimaatverandering. Hij kwam heel intelligent en zelfverzekerd over. Het was duidelijk dat hij wist waar hij het over had. En het was nog duidelijker waar zijn passie lag. Ik kreeg respect voor deze man. Alle negatieve pers en al zijn minder fijne ervaringen in het leven droeg hij met de befaamde ‘stiff upper lip’. Maar hier, in zijn tuin, kon hij zijn wie hij was. Er kwamen, voor het eerst in zijn leven waarschijnlijk, geen tuinmannen of -vrouwen aan te pas. Dat stukje aarde omspitten kon hij zelf wel. Tot aan zijn ellebogen groef hij zich een weg door aarde en modder.

Geluk

Het geluk was van zijn gezicht te lezen. Wat nou, geen emoties? Ik moest hier even aan denken toen de verslaggever iets zei tijdens de kroning over dat de koning minder tijd zou hebben voor zijn grootste hobby, tuinieren. Dat hij vanaf nu ook zou moeten minderen in zijn vaste overtuiging dat we met z’n allen iets aan het klimaat moeten doen. Ik hoop dat hij, met de jaren, zich niet meer alles laat zeggen. Dat deze kant van hem toch de boventoon zal voeren. Wij hebben een koning nodig in deze wereld, die betrokken is bij natuur en klimaat.

Juichen

Ook tijdens deze bijzondere dag was er een mooi moment. Natuurlijk waren er meerdere, maar wat mij meest opviel was het moment dat de koningin en koning weer naar binnen moesten na de balkon scène. De familie was al binnen en zat bij wijze van spreken al aan de koffie. Camilla trok hem half mee naar binnen. Maar hij stond daar nog even. Heel even alleen terwijl zijn volk hem toejuichte. Verbaasd maar blij keek hij nog even om. Alsof hij deze bijval niet had verwacht en zeker wilde weten dat het gejuich voor hem was. Met een stralend gezicht en een verwonderd glimlachje ging ook hij naar binnen. God save the King.