kunstjes

Recensie Stemmen in de oceaan – Susan Casey

Dolfijnen. Wie houdt niet van die prachtige beesten? Ze spelen graag en lijken van mensen te houden. Ze zijn behulpzaam en vrolijk. En ze blijken over een hele hoge intelligentie te beschikken.

Wilde dieren

Zo vergeten we gauw dat het, ondanks al die eigenschappen, wilde dieren blijven en moeten blijven. En om dat laatste gaat het vooral in dit boek. Je leert dolfijnen kennen, maar meer leer je de commerciële, en vaak wrede, kant van de mensheid kennen.

Oordeel

Ook bij het lezen van dit boek had ik moeite mijn oordeel uit te stellen. Ik werd vaak boos, soms woest, om wat wij mensen die prachtige dieren aandoen. Alles voor een euro, een dollar of gewoon omdat we denken de macht te hebben over alles dat leeft. Toch lijkt het zo gemakkelijk om te zeggen dat het vreselijk is dat deze beesten massaal afgeslacht worden. En dat is natuurlijk ook vreselijk, maar er steekt vaak nog meer achter.

Zeeparken

Ik mocht op de Dominicaanse Republiek in een zeepark met dolfijnen zwemmen. Dat was een geweldige ervaring. Het gebeurde ver voordat ik dit boek had gelezen, anders had ik er zeer waarschijnlijk voor bedankt. Het leven van een dolfijn in een zwembad is niet de fijnste plek voor het dier. Ze horen bij hun familie, in een sociale omgeving en vooral in vrijheid.

Toeristen

Maar zolang toeristen het geweldig vinden om met dolfijnen samen te zijn, zal een ‘zee-aquarium met attracties’ blijven bestaan. En eerlijk gezegd kan ik het de mensen die er werken niet eens zo kwalijk nemen. Op plaatsen als de Dominicaanse Republiek, waar het volk zo ontzettend arm is en waar iedere dollar meer dan welkom is om je kinderen te eten te geven, is dit een goudmijn.

Dolfinarium

Ik weet niet voldoende over het Dolfinarium in Harderwijk. Maar het feit dat ook hier de wilde dieren kunstjes moeten doen om het publiek te vermaken maakt me, na het lezen van dit boek, letterlijk misselijk. Ze kunnen nog zo vriendelijk en lief met de dieren omgaan, dolfijnen en orka’s horen niet thuis in een zwembad. Ze voelen zich het meest op hun gemak in hun natuurlijke omgeving. Daar hebben ze recht op.

Dingle

Ik ben ooit in Ierland naar Dingle geweest, een schiereiland met een ‘eigen’ dolfijn, Fungie genaamd. Deze dolfijn leeft in vrijheid maar heeft er voor gekozen regelmatig de wateren rond het schiereiland Dingle te bezoeken. Dat er iedere dag een boot uitvaart om kennis te maken met de dolfijn, is leuk. Ook wij mochten hem ontmoeten.

Fungie

Fungie lijkt alleen te leven. Hoe en waarom is niet duidelijk, want een dolfijn zal dit nooit zelf kiezen. Sociaal als ze zijn willen ze een ‘familie’ om zich heen hebben. Fungie heeft op een gegeven moment zelf gekozen zijn familie op Dingle te zoeken. Hij is bevriend met vissers en met toeristen. Fungie vindt het heerlijk om te spelen in de golven van de boten. Hij verzint zijn eigen kunstjes, als hij blij is.

Stemmen in de oceaan

Het boek ‘Stemmen in de oceaan’ is een hulpkreet. Laten we zoveel mogelijk wilde dieren laten waar ze zich vrij en prettig voelen, in het wild. En zullen we proberen de dolfijnenjagers op een andere manier hun inkomsten te laten verdienen? Hoe? Geen idee. Maar hoe meer mensen zich bewust worden van wat er precies gebeurt met deze prachtige dieren, hoe meer protesten, hoe meer druk om deze krachtige dieren met rust te laten.

Susan Casey

Susan Casey was hoofdredacteur van O, Oprah Magazine. Zij heeft zich het lot van de dolfijnen aangetrokken en mocht zich bij verschillende mensen en groepen aansluiten die zich bezighouden met het lot van de dolfijnen. Haar verhaal is ingrijpend maar ook magisch. Ze laat zien wat wij nog kunnen leren van deze prachtige dieren: levensvreugde, lichaamsbeheersing, gebruik van intuïtie en beïnvloeden van welzijn. En nog veel en veel meer, als we ze de kans willen geven.