Slapen
Slapen
Allereerst mijn verontschuldigingen als je vergeefs naar mijn verhaal hebt gezocht. Ik ben niet alleen nog nooit zo druk geweest in mijn leven, ik kan ook de laatste tijd heel moeilijk slapen. Er zijn uiteraard veel lastiger en vervelende kwaaltjes in de wereld, maar ik kan je vertellen dat niet slapen ook heel naar kan zijn. Het heeft met hormonen te maken, zegt mijn huisarts. Samen met zweetbuien, alsof ik net de douche uitkom, schijnt dit te horen bij de overgang.
Medicijn?
Is er niets aan te doen dan? Nou jawel, maar ze raadt het me ten sterkste af. Die enige remedie is het slikken van hormonen, waardoor je hele hormoon huishouding in de war raakt en je de meest vreselijke bijwerkingen kan krijgen. Ik hoefde niet lang na te denken om hier ver vandaan te blijven. Laat mijn hormonen het zelf maar uitzoeken met mijn lichaam.
Hormonen
Maar, als je vrouw bent, weet je dat hormonen rare beestjes zijn. Ze doen geheel hun eigen zin. Wat jij ze ook vertelt of in welke richting jij ze ook wil sturen. Het lijkt of ze ons willen pesten. Hebben we eerst iedere maand moeten bloeden, letterlijk, voor onze menstruaties, en ja, bij mij kwamen er ook wel eens tranen bij want ik heb weleens dubbel gelegen van de pijn. Nu is het zweten aan de beurt. Dus Hazes, ‘bloed, zweet en tranen,’ heb jij vast van je vrouw overgenomen.
Excuus
Kortom, er bestaat geen excuus dat wij vrouwen het zo zwaar te verduren hebben, vergeleken met de mannelijke helft van de bevolking. Ik heb ooit eens van een zwaar gelovig iemand gehoord dat het een ‘straf’ van God zou zijn omdat Eva haar Adam verleidde. Ik geloof er geen barst van. Mijn God is liefdevol en straft niet. Dat doen we onszelf en elkaar al genoeg aan. Het hoort blijkbaar bij het ‘vrouw zijn’, hoe oneerlijk het soms lijkt.
Meevallen
Wanneer ik spreek met mijn vriendinnen valt het allemaal bij mij nog wel een beetje mee. Ik zweet alleen overmatig in de zomer, in de winter heb ik er veel minder last van. Ik loop in de zomer met een handdoekje in de tas. Om te deppen. ‘s Avonds is het doekje doorweekt, gelukkig heb ik een hele stapel. Maar slapen is een ander dingetje. Ik ben nooit een vroege vogel geweest. Dat betekent dat ik graag laat naar bed ga.
Ritme
Maar omdat de wereld om mij heen niet zo werkt, probeer ik mijn ritme aan te passen. Om 10 uur gaan tv’s, iPads, iPhones, computers uit. Ik mag een boek lezen en voor ik mijn bed in kruip doe ik een meditatie om rustig te worden in mijn hoofd. Helpt dat? Nou, voor geen centimeter. Ja, ik word een beetje soezerig, mijn ogen vallen dicht. Ik heb al na het avondeten mijn tanden gepoetst om maar zo min mogelijk te hoeven doen voor ik mijn bed in rol. Gapend kan ik niet wachten om in een diepe slaap te vallen.
Omdraaien
Ik draai me om, mijn ogen vallen dicht. Ergens in mijn hersenen opent zich een deur. Ik doe mijn ogen open en ben hartstikke klaar wakker. Ik ben van mijn leven niet zo wakker geweest. Wat nu? Er toch maar weer uit gaan? Achter mijn bureau gaan zitten? De kamer opruimen? Nee, dan wen ik nooit aan mijn nieuwe ritme. Ik blijf liggen en draai me nog maar eens tientallen keren om. Alles begint te kriebelen. Niet aan denken. Ik wil niet kijken hoe laat het is. Maar aan de andere kant laat het me niet meer los. Ik kijk op mijn telefoon. Het is half 5 in de ochtend.
Wekker
Om half 8 gaat mijn wekker. Dat is al over 3 uur. Dat gaat nooit werken. Ik zet hem een uurtje verder. Ik slaap in tot een uur of 6 wanneer de vogels buiten wakker worden en de zon voorzichtig om een hoekje gluurt. Om half 9 loopt mijn wekker af. Ik snooze nog even en kan niet langer dan tot half 10 blijven liggen. Ik heb tenslotte afspraken. Ik sleep mezelf uit bed en drink twee koppen koffie. Het gaat weer even. Tot de avond wanneer ik eindelijk weer naar bed mag. Ik val om van de slaap. Om na een paar minuten weer klaarwakker te liggen.
Weken
Dit gaat nu al een aantal weken achter elkaar zo. Ik weet dat ik slaap tekort kom. Ik leef maar half overdag. Koffie kan me redden, maar niet voor lang. Uiteraard is mijn immuunsysteem laag want ik word vanochtend wakker van de koorts en verkoudheid. Alles doet zeer. Wacht eens, ik heb nog een paar Covid testen liggen, maar dat zal toch niet? Ik wist het al na een minuut ipv de voorgeschreven 15 minuten. Twee dikke strepen zeiden mij dat ik corona heb opgelopen. Alweer. Ik neem een paar paracetamollen in en mag weer even slapen. Nu lukt het wel. Misschien moet ik gewoon een beetje ziek zijn om mijn ritme te pakken te krijgen?
