Hup Holland Hup
Hup Holland Hup
Hup Holland Hup, laat de leeuw niet in z’n hempie staan. Van links…naar rechts…We zaten er klaar voor gisterenavond. Even is Holland een. Oh nee, Holland mag je niet meer zeggen. Het is nu officieel Nederland. Maar het gevoel blijft. Hoe we onszelf ook noemen.
Eenheid
We zijn even allemaal hetzelfde. We zijn allemaal blij met Nederland. Alle zorgen aan de kant, alle klachten even uit het hoofd en uit het hart. Nu is er alleen hart voor oranje. Kunnen we dat even vasthouden, ook als er geen voetbalwedstrijd is?
Buren
De buren hadden een feestje. Met z’n allen op het dakterras. De televisie stond tussen de openslaande deuren. De feestvierders hadden al het nodige op en lieten luidkeels hun geluk horen bij ieder doelpunt. Scheelt dat het Europees voetbal betrof en geen Amerikaans voetbal waar ze bijna iedere minuut scoren.
Gezellig
Het was een gezellige boel. Wat trouwens al aan het begin van vorige week begon. De stad is oranje gekleurd. Ook de gemeente heeft z’n best gedaan. Er zijn wedstrijden met leuke prijzen, de supermarkten liggen vol met oranjegebak en oranje bitterballen. Niet alleen kinderen lopen in oranje, ook volwassenen doen vrolijk mee.
Oranje
Wij houden van oranje. Ik ben blij dat wij als volkskleur oranje hebben. Het staat vrolijk en zonnig. Je zal maar de kleur bruin hebben als volkskleur. Ik bedoel maar. Nederlanders staan bekend om hun ‘gezelligheid’ en hun feestjes waarbij iedereen zo gek doet als je kan. Carnaval is er niets bij, want nu doet heel het land mee.
Sport
Zelf heb ik helemaal niets met de voetbalsport. Sorry, ik durf het in deze tijd niet eens te zeggen. Ik kan me er niet toe zetten om anderhalf uur naar voetballen te kijken. Zelfs niet als oranje speelt. Ik hoor via de buren of ze scoren en dat is me genoeg.
Feestje
Ik ben daarentegen wel groot voorstander van een feestje op z’n tijd. Ik hos mee en kan een aardige polonaise leiden. Ik hou van alle soorten alcohol. Ik dans en schreeuw en zing. Ik wil me zelfs wel even verkleden in alle kleuren oranje. Ik vind het ook leuk als Nederland wint. Natuurlijk. Ik ben best patriottistisch. Hoewel ik het altijd zielig vindt voor de partij die verliest.
Verliezers
En dan kom ik gelijk bij mijn stokpaardje. Ik hou niet van verliezen en ik hou niet van verliezers. In mijn beleving is iedereen een winnaar. Ik kan gerust meehuilen met een team dat zijn stinkende best heeft gedaan een heel seizoen (of een aantal seizoenen) en dan toch iedere keer verliest. Dat lijkt zo oneerlijk.
De traan
Wij, Nederlanders, kennen ‘de traan’ als de koninginnetraan van de bruiloft. Ik heb de bruiloft niet ‘live’ meegemaakt, omdat ik toen nog in Amerika woonde. Misschien dat ik daarom een iets andere associatie heb als ik de term ‘de traan’ hoor of lees. Voor mij betekent dit de traan van John Elway. Nummer 7 van de Denver Broncos, het Amerikaanse voetbalteam uit Colorado.
Carrière
In zijn hele voetbalcarrière had de aanvoerder, John Elway, al meerdere keren in de finale gestaan. Om altijd op het laatste nippertje te verliezen van de tegenstanders. Wie de tegenstanders ook waren, de Broncos konden de druk niet aan van zo’n finale. Toch bleef John zijn team trouw. In zijn laatste seizoen was het dan zover. Na deze finale zou hij stoppen met voetballen.
Overwinning
Na de overwinning van zijn team, hesen zijn teamgenoten John op hun schouders en droegen hem het hele stadion door. De camera zoemde in op zijn gezicht waar een enkele traan over z’n wang biggelde. Niemand in Amerika hield het droog. Of je nu voor of tegen de winnende club was, dit was echte emotie.
Hup Holland Hup
Dus laten we met z’n allen die emotie tonen. Hup Holland Hup! Wij zijn VOOR Nederland maar niet tegen een ander. Want zonder een ander team is spelen niet leuk. Dan is er sowieso geen spel. We kunnen niets zonder de ander. Niet in de sport maar ook niet in ons leven. Juich als je wint, maar juich ook als je verliest. Het leven is maar een spelletje.
