Boekrecensie Knielen op een bed violen – Jan Siebelink
Mijn vader had hem in de kast staan, de beste vriend van mijn vader had hem in de kast staan. Overal waar ze me vroeger mee naartoe namen (dit waren meestal schrijvers) stond ‘Knielen op een bed violen’ in de boekenkast. Mijn vader is inmiddels overleden, zijn beste vrienden ook. Zo kwam ik ineens in het bezit van twee exemplaren. Een bijzondere, met een hele mooie kaft en allerlei extra’s en een ‘gewone’. De bijzondere staat in mijn boekenkast. De gewone geef ik door.
Andere tijd
Hoewel ik me afvraag of er in deze tijd nog belangstelling voor bestaat. Misschien dat ik er een literatuurliefhebber nog enig plezier mee kan doen. Ik had hoge verwachtingen en daar ligt het misschien ook aan, dat het boek me tegenviel. Oh de schrijfstijl is zonder meer geweldig. En het verhaal is ook de moeite waard. Wat me tegenviel? Het langzame, het trage van de gebeurtenissen. En het is wel heel erg religieus.
Geloof
Ik geloof, maar ik ben niet religieus, zeg ik altijd. Alle regeltjes en wetten, door de mens erbij verzonnen of uitgelegd, daar heb ik niets mee. De hoofdpersoon in dit boek ook niet. In tegendeel, hij sluit zich aan bij een calvinistische sekte. Deze groep mensen laten hem niet los. Het deed me denken aan de groepen in Amerika, Mennonites en Amish bijvoorbeeld. Een heleboel mag niet, want dan kom je in de hel. En een paar dingen mogen wel, waar ik mijn vraagtekens bij zet.
Hans
De hoofdpersoon, Hans, trouwt met zijn Margje en zij krijgen twee kinderen. Hoe meer Hans in de geloofsgroep verdwijnt, hoe meer afstand er ontstaat tussen hem en zijn gezin. Hij moet tenslotte alle ongelovigen uit zijn leven bannen. En hoeveel hij ook van Margje houdt, als hij zich teveel met haar bezig houdt zal ook hij in de hel belanden. Intussen gaat al het zuurverdiende geld van zijn kwekerij op aan de sekte en moet Margje het huishouden runnen zonder een cent.
Problemen
Problemen te over dus. Doorspekt met zware bijbelteksten en de uitleg hiervan (volgens de sekte) deed mij vaak verlangen naar het einde van dit boek. Ik wilde het niet zomaar wegleggen. Uit eerbied voor mijn leermeesters in het verleden. En ik snap het. Ik begrijp dat dit boek niet zomaar een flodderverhaaltje is. Ik zie de aantrekking, maar als ik dan een boek uit het verleden wil lezen dan wordt het of eentje uit de 19e eeuw of het wordt een boek van de Pool Myslowski.
.Jan Siebelink
De 85-jarige schrijver werd in Velp geboren. Zijn vader had een kwekerij, waar hij ongetwijfeld veel materiaal voor zijn boek heeft verzameld. Naast dit boek heeft hij nog heel veel meer geschreven, allemaal de moeite waard. Janneke Siebelink, ook een gevierd auteur, is zijn dochter.
