• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

spiegel

IJdelheid
28 March 2023

IJdelheid

Het is zaterdagochtend en ik loop door de stad op weg naar de supermarkt. Ik heb er een beetje rekening mee gehouden dat ik weleens bekenden tegen kan komen, dus ijdelheid speelde een rol vanochtend. In mijn hoofd ben ik al bezig met de routeplanner. Eerst glas en papier in de daarvoor bestemde bakken gooien. Dan de vuilniszak, dan naar Appie en dan naar de Hema. Ook moet ik nog even naar de Bruna en Blokker. Wat is handig, waar kom ik eerst langs? Als ik nu eerst hierheen en dan daarheen dan kom ik ondertussen over de markt.

Bekenden

Ik ben zo druk bezig in mijn hoofd dat ik ze bijna voorbij loop. Bekenden. Ze zitten op het terras te genieten van de vroege lentezon en een kop cappuccino. ‘Hee, Ellen!’ Huh? Wat? Ooohhh, wat leuk! Het eerste wat ik denk is dat ik (misschien uit een soort voorgevoel) blij ben dat ik, voordat ik de deur uit rende nog even in de spiegel keek en terug ben gehold naar de badkamer. Het resulteerde in een uitroep van de bekenden dat ze me een tijd niet hadden gezien en ik steeds jonger lijk wanneer ze me weer eens tegenkomen.

Compliment

Kijk, die dure Estee Lauder producten hebben dus toch zin, denk ik blij. En mijn (veel te dure) suede jas met (nog duurdere) suede laarsjes in dezelfde kleur als de jas, ook. Dat ik nu zelfs de tijd nam om mijn ogen op te maken en mijn haar te krullen zal ook wel helpen. Helpen met wat eigenlijk? Dat bekenden mij een compliment geven over mijn uiterlijk? Altijd leuk maar ik geef hier lang zoveel niet meer om als toen ik jonger was. Toch was ik verrast met hoe goed het me deed. Ik liep even later vol zelfvertrouwen en een grote glimlach verder.

Grijs

Ik was al heel jong grijs. Ik heb vaak gehoord van mijn omgeving dat ik het gewoon uit moet laten groeien. Ik heb namelijk mooi wit/grijs haar. Een aantal jaren geleden vond ik het inderdaad teveel moeite om iedere maand mijn haar te laten verven. Drie jaar lang ben ik grijs geweest. En drie jaar lang heb ik mezelf niet herkend in de spiegel. Als ik onverwacht mijn spiegelbeeld zag in een ruit of waar ook, dacht ik: ‘Wie is dat?’ Het moet wennen, zei iedereen. En het staat je geweldig.

Lang en donker

Mijn haar is al weer enkele jaren lang en donker. Ik draag het vaak in een hoge staart of opgestoken. Ik ben blij dat ik mezelf weer terug heb. Dat ben ik daar in die spiegel. Is dat ijdelheid? Vast een beetje, maar vooral is het een herkenning van mijzelf. Want het is heel onrustig als je je spiegelbeeld kwijtraakt. Misschien dat ik daarom soms een momentje neem om mijzelf te bekijken in de spiegel. Dit ben ik. Zo zie ik eruit. Met een nieuw rimpeltje hier en daar. Ik zie er anders uit dan tien jaar geleden, toch ben ik dezelfde Ellen. Of reflecteert mijn spiegelbeeld mijn innerlijk? Ben ik ook daar veranderd? Zitten er ook een paar rimpeltjes meer van binnen?

Ouder

Ik bekijk foto’s van mezelf van 10, 20, 30 jaar geleden. Wat een jong koppie! Was ik toen mooier, knapper? Ik was zeker gladder, maar ik kan niet zeggen dat mijn uiterlijk van toen me meer aanstaat dan het uiterlijk van nu. Maar uiterlijk is toch helemaal niet belangrijk? Ja en nee. Natuurlijk is je innerlijk veel belangrijker. Maar je uiterlijk kan een hoop zeggen over hoe en wie je bent van binnen. Dus was ik blij dat ik die zaterdagochtend wat meer moeite had genomen. Zodat die bekenden zagen dat ik blij en gelukkig ben en vooral dat ik me daarvan bewust ben.

 

 

Read More
2 Comments

leven

Spiegelbeeld
26 July 2022

Spiegelbeeld

Mijn zus zei ooit: ‘Soms als ik in de spiegel kijk, krijg ik een beetje een raar gevoel. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven maar als ik wat langer naar mijn spiegelbeeld kijk, komen er dingen naar boven die ik niet goed kan plaatsen. Heb jij dat ook weleens?’ Ik ken dat en ik denk dat we dit allemaal wel (her)kennen.

Kijken

Ik kijk niet vaak in de spiegel. Natuurlijk heb ik een spiegel nodig om me op te maken, mijn tanden te poetsen, m’n haar te kammen. Of soms gewoon even om te kijken of ik er nog ‘mee door kan’. Voor de buitenwereld. Altijd voor anderen.

Kijk naar je zelf

Maar wanneer heb jij voor het laatst echt naar jezelf gekeken in een spiegel. Ik bedoel, echt naar jouw zelf? Want daar gaat het in deze vraag van mijn zus over. Ik ga voor de spiegel staan. Of ik pak een spiegel en zit op de bank. En ik kijk. Ik kijk naar mijn gezicht.

Rimpels

Mijn ogen vallen als eerste op. Maar die wil ik nog even laten voor wat ze zijn. Ik kijk naar de contouren. Mijn wangen, mijn kin. Nee, Ellen, niet verzanden in die onderkin – daar gaat het nu even niet over. Ook de rimpeltjes in mijn voorhoofd, rond mijn mond en ogen sla ik nu even over. Dat is voor een andere keer.

Gezicht

Hoe staat mijn gezicht? Is het een gezicht wat anderen aan zal staan? Oeps, daar ga ik weer. Ik laat het los, en verbeter mijzelf. Is het een gezicht dat mij aanstaat? Het past bij mij. Ik doe er al mijn hele leven mee. En ik heb het zien veranderen. Ben ik daar blij mee? Wat voel ik als ik kijk naar mijn gezicht?

Herkenning

Als eerste een herkenning. Ik ken mijn gezicht. Ken ik het goed genoeg? Wat kan ik eruit opmaken? Ik herinner me dat mijn ex-man het leuk vond dat, wanneer ik lach, mijn neus een beetje omhoog wipt. Ik wist dit niet en heb het eens in de spiegel bekeken. Verroest, ja, nooit eerder opgemerkt. Misschien ken ik mijn gezicht dus niet zo goed als anderen het kennen.

Glimp

Dat komt omdat ik meestal een glimp opvang. In een spiegel, of in een winkelruit. Niet meer dan dat. En dan weet ik, onbewust, daar ga ik. Daar gaat mijn gezicht. In de (korte) tijd dat ik mijn haar had laten uitgroeien naar het natuurlijke grijs/wit, herkende ik mezelf niet meer. Het was alsof ik mijn identiteit was verloren. Ik moest mezelf voorhouden dat IK dat was die voorbij die spiegel liep. Ik voelde me pas weer mezelf toen ik mijn haar weer begon te kleuren.

IJdel

Ik heb het niet over ijdel zijn. Dat is ook een ander verhaal. Ik pak mijn spiegel en kijk. Langdurig kijk ik in mijn ogen. Wat gebeurt daar? En vooral wat gebeurt daar achter mijn ogen? ‘De ogen zijn een spiegel van je ziel‘, zegt men. Ik weet niet wie ‘men’ is in dit geval. Maar ik kan me er wel een voorstelling van maken wat ermee bedoeld wordt.

Kennen

Ken ik mijn zelf? Ik herken mijn spiegelbeeld. Maar ‘ken’ ik die ook? Weet ik wie ik ben? Wat steekt er achter mijn lach, mijn ogen, mijn ik? En kan, of mag, ik mijn ik vergelijken met de ik van anderen? Doe ik dat niet al automatisch? Wat betekent dat eigenlijk; een eigen identiteit? Jouw unieke zelf?

Identiteit

Ik ben nieuwsgierig en lees graag over dit soort filosofische dingen. In de Dominicaanse Republiek geloven ze dat je gezicht pas af is als je dood gaat. Dan pas wordt je identiteit onthult. Want dan pas heb je alle ervaringen van het leven opgetekend in je ogen, in je ziel, in je gezicht. Prachtig, vind ik dat. Het klinkt voor mij als waarheid.

Spiegelbeeld

En in de tussentijd kijk ik zo af en toe eens een paar minuten in de spiegel. Leer ik mijzelf kennen, door dieper te kijken dan wat ik in die spiegel kan zien. Ik nodig je uit dit ook eens te proberen. En laat eens weten hoe jij hierover denkt? Herken je jezelf in dit verhaal, of is het iets van mijn zus en mij?

 

Read More
No Comment

spiritualiteit

Kast met schuifdeuren
16 December 2020

Kast met schuifdeuren

Zoals ik al eerder heb geschreven heb ik een heerlijk, maar klein, appartement. Ik ben er nog steeds erg blij mee. Maar ik zoek constant naar meer ruimte. Ook al omdat ik graag veel spulletjes bewaar. Nu heeft mijn buurvrouw een kast met schuifdeuren op haar slaapkamer. En dat scheelt heel veel in ruimte.

Vriendinnen en familie

Ook vriendinnen en familie hebben bijna allemaal schuifdeuren in de linnenkast. Behalve mijn vriendin, die aan het verbouwen is, die heeft nog net als ik gewone kasten waarvan je de deuren openzet. Daardoor nemen ze een hoop ruimte in. Maar nu zei ze van de week dat ze ook die kasten wil gaan vervangen door schuifdeurkasten.

Handige zoon

Nu heeft zij een zoon die (bijna) alles kan. Hij is timmerman en maakt voor haar de allermooiste kasten met of zonder deuren. Ik moet echter even gaan googelen als ik ook zo’n kast wil. Ik kom al gauw op de site van haco.nu. Ook hier word ik weer zeer hebberig van. Prachtige, ruime kasten die van ze lang zal ze leven niet bij mij in mijn slaapkamer passen, schieten voorbij. Maar gelukkig hebben ze ook iets kleinere modellen.

Spiegel eruit

Ik zie ook al dat mijn grote passpiegel eruit kan. De kasten zijn namelijk allemaal al voorzien van grote, mooie spiegels op de deuren. Dat is handig. Aan de andere kant heb ik een echte antieke spiegel, met een prachtig bewerkte lijst. Om die nu zomaar weg te doen. Loslaten blijft een moeilijk ding, he?

Een mooie zwarte

Maar zo’n mooie zwarte, zonder spiegels, is ook wel heel chique. En als je het bestelt dan kost het helemaal niet zoveel als ik dacht. ‘Ja, El’, hoor ik in mijn hoofd. ‘En hoe denk jij die in elkaar te gaan zetten in je uppie?’ Ik moet er van schrik van gaan zitten, want ik herinner me een aantal maanden geleden toen ik een nieuwe kledingkast kocht. Met deuren.

Bloed, zweet en tranen

Ik zou hem zelf wel even in elkaar zetten. Dat kostte me letterlijk bloed, zweet en tranen. En die moet je altijd delen. Alleen is het niet leuk. Dus mijn vriendin en haar vriend kwamen helpen. En die geven nooit op. Heel lief deelden ze mijn bloed, zweet en tranen. Wat een gedoe, zeg! Er zat een tekening bij waar niemand wijzer van werd.

Uiteindelijk gelukt

Uiteindelijk is het gelukt. Maar vraag niet hoe en hoelang we bezig zijn geweest met z’n drieën. Ik heb voor mezelf besloten dat ik dit nooit meer doe. Bij een eventuele volgende kast laat ik het ding in elkaar zetten door iemand die weet hoe dat moet. Daar keek ik dus nu ook het eerst naar. En ja, gelukkig, bij haco weten ze hoe dat moet. Je betaalt iets extra’s, logisch, maar dan spaar ik liever nog een paar maanden verder. Nooit, nee nooit meer, zet ik ooit zelf nog een kast in elkaar. Met of zonder schuifdeuren.

Read More
No Comment

Wonen

Spiegeltje, spiegeltje, ….
22 October 2020

Spiegeltje, spiegeltje, …

Eline de Moor (51) is nu ruim een jaar single. Volgens Pia maakt Eline zichzelf de verkeerde dingen wijs. Maar hoe draai je zoiets om? 

Intens trots

Hoe is het zover gekomen dat ik van ‘ik ben een leuke vrouw met een leuk leven’ naar ‘ik ben niet leuk genoeg’ ging? Nog niet zo lang geleden keek ik mijn gezinnetje eens aan en voelde hoe intens trots ik op ze was. Mijn twee kanjers die hun eigen weg zoeken en vinden in het leven, weer redelijk soepel door de dagen rollen met hun puber ups en downs, maar toch gestaag hun schouders eronder blijven zetten. En ik dacht: het is wel mooi zo. We hebben het fijn samen. Ik heb geen man nodig.

Zo’n leuke man

Maar als ik Pia’s woorden goed begrijp, is de aanleiding voor die gedachte niet de juiste. Mick die me aan de kant schoof voor een dame die gewilliger was dan ik, het deed ontzettend pijn. Want in gedachten zag ik mezelf al helemaal naast hem. Het was ook zo’n leuke man, wat was ik er trots op dat ie me leuk vond. 

Waarom is het zo belangrijk

En ineens gaat er een lichtje branden. Waarom was ik daar zo trots op? Omdat ik aan iedereen kon laten zien wat voor leuke, knappe man ik aan de haak had geslagen. Ja, dat is zeker leuk, maar ik begrijp ineens wat Pia bedoelt. Waarom is het zo belangrijk voor me wat anderen van me vinden? Waarom is het niet genoeg dat ik tevreden ben met mezelf? 

Het gaat erom wat ik over mezelf denk

‘Ik heb geen man nodig’, ik weet nog hoe het voelde toen ik dat dacht. Een beetje ‘lekker puh’ naar de hele wereld. Ik zou ze wel eens laten zien dat ik het best kan in mijn eentje. Maar ik snap nu dat ik dat zou moeten willen voor mezelf. Dat het er niet om gaat wat anderen van me denken, maar wat ik over mezelf denk. Al die uitspraken die ik deed: Ik ben niet leuk genoeg, het gaat me toch niet lukken, die helpen me niet in mijn zoektocht.

Kolommen

‘Zet er iets positiefs tegenover,’ had Pia gezegd. Oké, dat moet te doen zijn. Ik pak mijn laptop en maak twee kolommen. Links zet ik de negatieve uitspraken. Het zijn er al snel best veel, daar schrik ik wel een beetje van. ‘Ik ben niet leuk genoeg, het gaat me toch niet lukken, ik ben niet knap, ik ben te dik, ik werk teveel’. Daar houd ik maar op, dat zijn wel de belangrijkste.

Ik ben prima zoals ik ben

In de kolom ernaast probeer ik de positieve versie neer te zetten. Ik moet over sommige langer nadenken dan over andere, maar uiteindelijk lukt het. Ik lees ze eens hardop aan mezelf voor. ‘Ik ben een leuke vrouw, mijn man wacht op me, ik ben prima zoals ik ben, ik zit lekker in mijn vel, ik zorg goed voor mezelf en neem voldoende rust.’ 

Een positieve spiegel

Dat klinkt als één lange leugen. Maar als ik Pia mag geloven, zou het moeten werken. ‘We noemen het een actieplan,’ zeg ik tegen mijn spiegelbeeld als ik die avond mijn tanden ga poetsen. En ik krijg een idee. Ik pak een blokje plakgeeltjes en zet op elk briefje een positieve gedachte. Die plak ik op de rand van de spiegel, zodat ik ze elke dag zie en hardop kan zeggen. Zonder mezelf keihard uit te lachen.

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Ook al voelt het heel raar om zulke dingen tegen jezelf te zeggen, het helpt je echt anders naar jezelf te kijken als je ze maar vaak genoeg herhaalt. Probeer je eigen affirmatie te schrijven die je dagelijks herhaalt.

Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde schreef het praktische boek Vind je eindman.

Wil je graag eerst een gratis hoofdstuk lezen? Dat kan, klik hier.

Read More
No Comment

Liefde

Spiegel
2 July 2020

Eline de Moor (51) is nu ruim een jaar single. Haar datingpad gaat niet bepaald over rozen, en soms komt ze zichzelf genadeloos tegen. Na een gesprek met Pia vraagt ze zich af of ze wel leuk genoeg is voor een potentiële eindman.

Spiegel

‘Je bent een leuke vrouw met een leuk leven,’ zei Pia. ‘Je wil niet overkomen als iemand die de hele dag niets te doen heeft dan op haar telefoon kijken.’ Auw. Kom ik echt zo over? ‘Welnee,’ zegt ze sussend, als ik het haar vraag. ‘Niet op mij hoor, ik vind je echt een leuk mens. En het is toch fijn, dat je een stabiel leven hebt, met werk, kinderen, zorgtaken en alles wat erbij hoort?’ 

Ben ik wel zo’n leuk mens?

Hm ja, maar wat is dan ‘alles wat erbij hoort?’ Hobby’s heb ik wel, maar sinds de scheiding heb ik er eigenlijk nauwelijks tijd voor. Of neem ik er geen tijd voor? Ben ik wel het leuke mens dat ik zo vrolijk heb omschreven in mijn eigen profieltekst? Het is een vraag die me flink bezighoudt. 

Bezorgde barista

Ik zit in mijn vaste koffietentje wat mistroostig met mijn rietje in een glas vruchtensap te roeren. Het is warm vandaag, de airco binnen is net even wat prettiger dan de zon buiten. Yan, de barista ziet kennelijk dat ik wat sippig ben, en vraagt: ‘Alles in orde?’ Ik kan alleen maar zuchten. ‘O jee,’ zegt hij, en gaat zitten op de stoel tegenover me. ‘Vertel eens tegen ome Yan. Luddevudduh?’ 

Hoe kom ik over?

Ik glimlach en zeg: ‘Geen idee eigenlijk. Nou ja, ergens wel en ergens niet.’ Ik zucht nog maar eens keer, en denk dan: wat zou het ook. En ik vertel waar ik mee zit. Want ook al is het fijn praten met Pia, ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe een man er tegenaan kijkt. Hoe kom ik over? 

Een vrouw die weet wat ze wil

‘Interessante vraag,’ zegt Yan, als ik klaar ben met mijn relaas. ‘Wil je het van mij horen? Niet dat ik je nu heel goed ken, maar je bent hier al een paar jaar vaste klant.’ Ik zet me een beetje schrap en knik. ‘Brand los.’ Yan gaat er even goed voor zitten. ‘Als je hier binnenkomt, dan denk ik: die vrouw weet wat ze wil. Je laat je niets vertellen, hebt een houding van ‘ik ben ik en daar heb je het mee te doen’. 

Je houdt afstand

Je scant de zaak soms, dan gaat je blik over de mensen die hier zitten. Ik vermoedde daarom al dat je aan het daten bent. Want je komt hier nooit met een man, alleen met vriendinnen. En door die houding van je houd je ook afstand. Iets in je blik blijft onaanraakbaar. Je laat niet in je ziel kijken.’ 

Je mag er zijn

Zo dan. Ik weet even niks te zeggen. Ik neem een slokje van mijn sap, maar krijg er nog steeds geen woord uit. Yan glimlacht naar me. ‘En tegelijkertijd vind ik je een leuk mens,’  voegt hij eraan toe. ‘Je hebt een leuke lach, je mag er zijn.’ Hij staat weer op, er is een klant naar de balie gelopen om af te rekenen. ‘Sapje is van het huis,’ zegt hij met een knipoog.

Tip van liefdesexpert Carla Ketelaar: Als je het aandurft, is het heel interessant om eens aan mannen in je omgeving te vragen welke indruk ze van je hebben. Zo’n spiegel kan pijnlijk zijn, maar ook erg verhelderend.

Wil je ook jouw eindman vinden? Carla Ketelaar van Laatste Liefde schreef het praktische boek Vind je eindman.

Wil je graag eerst een gratis hoofdstuk lezen? Dat kan via deze link.

Read More
No Comment

Liefde