voorrecht

Stemmen

Nederland heeft weer gestemd. Op dit moment weet ik nog geen uitslag, want ik schrijf dit op woensdag. Ik hoop wel dat iedereen heeft gestemd. Als dat kon. Hoezo zou het niet kunnen? Nou, ik hoorde op het nieuws dat het stemmen per post nogal verwarrend was geweest en hierdoor is een groot deel van de stemmen in de prullenmand verdwenen.

Zij moet ook kunnen stemmen

Ik wil niet pessimistisch doen, maar ik had dat een klein beetje aan zien komen. Daarom had ik al een paar weken van te voren alles in orde gemaakt voor mijn moeder. Zodat zij ook haar stem kon uitbrengen. Zij is slecht ter been en woont in een gemeente waarbij je in het volgende dorp moet stemmen. Niet echt handig dus.

Machtiging om voor haar te stemmen

Maar niet getreurd. Zij tekende haar stembiljet en machtigde mij hierbij om voor haar te stemmen.  Ze stemt op een andere partij dan ik, maar ze heeft het volste vertrouwen dat ik niet stiekem haar stem voor ‘mijn’ partij gebruik. Nee, ik zou het heel eerlijk doen.

Voorbereiding

Voordat ik met haar en mijn stembiljet de deur uit ging keek ik nog even of ik alles bij me had. Ja, er stond inderdaad op het formulier dat ik voor haar mocht stemmen door haar volmacht mee te nemen naar mijn eigen stembureau. Als ik dan ook maar een kopie van haar identiteitsbewijs bij me had.

Oeps

Ik wist heel zeker dat ik die in mijn computer had staan. Maar waar? Na anderhalf uur zoeken had ik het ding nog niet gevonden. Ineens schiet het me te binnen dat ik het ooit wel eens gescand zou kunnen hebben. Dus zoeken in alle scans en ja. Eindelijk gevonden.

Kopie

Vlug even een kopietje en dan kon ik eindelijk op weg. Geen inkt in mijn printer. Heel lastig, want dit gebeurt altijd als je het juist nu nodig hebt. En ik had geen tijd om een afspraak te maken met een winkel die inkt verkoopt. Dus met de moed der wanhoop dan maar de kopieën doorsturen naar mijn email. iPad en iPhone mee en gaan.

Stembureau

De medewerkers op het stembureau waren uiterst vriendelijk. Na mijn uitleg dat de inkt op was, zei de meneer dat ik ook eventueel een kopie van haar lidkaart digitaal mocht laten zien. Gelukkig. Ik vond mezelf al heel slim. Alles werd nagekeken. Handtekeningen gecontroleerd, of ik ook nog even het papiertje wilde ondertekenen en er kon gestemd worden.

Dacht ik…

‘Oh mevrouw, maar uw moeder woont niet in deze gemeente!’ Nee, zij woont een dorp verderop. Wij doen heel veel samen, ook de instanties werken graag samen. Maar in dit geval ging het hele feestje niet door. Nee, stemmen moest toch echt in haar eigen gemeente een aantal dorpen verderop.

Verloren stem

Ik snapte het verhaal helemaal. Ik kan me voorstellen dat er regels aan verbonden zijn. Die ook streng gehandhaaft moeten worden. Stemmen is een voorrecht. Daar moet ook met zeer veel respect en aandacht mee omgegaan worden. Iedere stem telt. Behalve nu die van mijn moeder.

Jammer

‘Ach,’ zegt mijn moeder. ‘Ik wist het toch niet zo zeker op wie ik nu moest stemmen. Dus zo erg is het niet.’ Ik moet me erbij neerleggen, maar ik heb er meer moeite mee.  Wij mogen stemmen. Laten we dat dan ook doen. Dat is het voorrecht van in een vrij land wonen. Dit keer ging haar stem verloren. Volgende keer zeker niet.