Eten
Eten
Ik ben gek op lekker eten. Ik vind het vaak te duur om uit eten te gaan, dus probeer ik er thuis iets lekkers van te maken. Maar zo af en toe krijg ik een uitnodiging of heb ik zelf gespaard om er een gezellige avond van te maken en met vrienden ergens te gaan dineren.
Gisterenavond
Zo ook gisterenavond. We gingen naar een wokrestaurant, waar je naast wokken ook sushi en tempanyaki en heerlijke toetjes hebt. Voor iedereen iets lekkers dus. Ik kan er echt van genieten. In tegenstelling tot verschillende vergelijkbare restaurants is dit ook een gezellig ding. Geen ‘vreetschuur’, maar hoekjes met leuke tafels en veel privacy. Echt de moeite waard.
Eigen zin
Ik kijk graag om me heen. Iedereen mag zijn/haar eigen zin doen, ik zal niet gauw oordelen. Maar, vooral als ik met een vriendin ben, hebben wij nog weleens de neiging een beetje de slappe lach te krijgen als er iets ‘onverwachts’ gebeurt. Aan de andere kant zit een stel aan tafel van onze leeftijd. Nog net niet bejaard, maar ook niet meer ‘piep’ zal ik maar zeggen.
Thuis
Meneer zat bijna de hele tijd op zijn telefoon te kijken en een spelletje te doen, terwijl zij maar wat voor zich uit zat te staren. Op een gegeven moment verveelde zij zich blijkbaar zo dat ze een mapje uit haar tas pakte, daar wat in ging zitten rommelen en toen uitgebreid aan tafel haar nagels ging zitten verzorgen.
Prima
Prima, niets mis mee. Maar toen ze een nagelknippertje en een vijl tevoorschijn haalde zag ik, in mijn soms nogal hinderlijk grote verbeelding, de afgeknipte nagels al over onze tafel schieten. Niet dat we zo dicht bij elkaar zaten, maar toch. Ik kijk mijn vriendin met grote ogen aan. Die schiet gelijk in een soort lachstuip.
Geen oordeel
Nogmaals, iedereen mag van mij doen wat ze willen doen, ook aan tafel. Maar de laatste tijd (afgelopen jaar) valt het me op dat mensen zich steeds meer thuis lijken te voelen in een restaurant. Ik was met een vriendin nog niet zo lang geleden in een restaurant in Den Haag. Schuin tegenover zat een jonge man en naast mij een jonge vrouw, aan een tafel naast ons.
Genant
Ik ben niet preuts maar ik vind wel dat er een plaats en een tijd is voor bepaalde dingen. Tijdens het eten bogen ze zich constant naar voren om elkaar te zoenen. Prima, leuk. Maar toen zij op zijn schoot ging zitten, na het hoofdgerecht, en hem in zijn kruis ging zitten wrijven terwijl hij haar borsten streelde, had ik toch een beetje het gevoel dat ik de andere kant op moest kijken. Dat ging een beetje lastig want daar stonden de tafels wel te dichtbij elkaar om het totaal te negeren.
Kortom
Met andere woorden, je maakt nog weleens iets mee als je naar een restaurant gaat. Soms leuke, soms iets minder leuk dingen. Maar het is altijd een leuk onderwerp om over te schijven. En het eten was voortreffelijk!
