Kast met schuifdeuren
Kast met schuifdeuren
Zoals ik al eerder heb geschreven heb ik een heerlijk, maar klein, appartement. Ik ben er nog steeds erg blij mee. Maar ik zoek constant naar meer ruimte. Ook al omdat ik graag veel spulletjes bewaar. Nu heeft mijn buurvrouw een kast met schuifdeuren op haar slaapkamer. En dat scheelt heel veel in ruimte.
Vriendinnen en familie
Ook vriendinnen en familie hebben bijna allemaal schuifdeuren in de linnenkast. Behalve mijn vriendin, die aan het verbouwen is, die heeft nog net als ik gewone kasten waarvan je de deuren openzet. Daardoor nemen ze een hoop ruimte in. Maar nu zei ze van de week dat ze ook die kasten wil gaan vervangen door schuifdeurkasten.
Handige zoon
Nu heeft zij een zoon die (bijna) alles kan. Hij is timmerman en maakt voor haar de allermooiste kasten met of zonder deuren. Ik moet echter even gaan googelen als ik ook zo’n kast wil. Ik kom al gauw op de site van haco.nu. Ook hier word ik weer zeer hebberig van. Prachtige, ruime kasten die van ze lang zal ze leven niet bij mij in mijn slaapkamer passen, schieten voorbij. Maar gelukkig hebben ze ook iets kleinere modellen.
Spiegel eruit
Ik zie ook al dat mijn grote passpiegel eruit kan. De kasten zijn namelijk allemaal al voorzien van grote, mooie spiegels op de deuren. Dat is handig. Aan de andere kant heb ik een echte antieke spiegel, met een prachtig bewerkte lijst. Om die nu zomaar weg te doen. Loslaten blijft een moeilijk ding, he?
Een mooie zwarte
Maar zo’n mooie zwarte, zonder spiegels, is ook wel heel chique. En als je het bestelt dan kost het helemaal niet zoveel als ik dacht. ‘Ja, El’, hoor ik in mijn hoofd. ‘En hoe denk jij die in elkaar te gaan zetten in je uppie?’ Ik moet er van schrik van gaan zitten, want ik herinner me een aantal maanden geleden toen ik een nieuwe kledingkast kocht. Met deuren.
Bloed, zweet en tranen
Ik zou hem zelf wel even in elkaar zetten. Dat kostte me letterlijk bloed, zweet en tranen. En die moet je altijd delen. Alleen is het niet leuk. Dus mijn vriendin en haar vriend kwamen helpen. En die geven nooit op. Heel lief deelden ze mijn bloed, zweet en tranen. Wat een gedoe, zeg! Er zat een tekening bij waar niemand wijzer van werd.
Uiteindelijk gelukt
Uiteindelijk is het gelukt. Maar vraag niet hoe en hoelang we bezig zijn geweest met z’n drieën. Ik heb voor mezelf besloten dat ik dit nooit meer doe. Bij een eventuele volgende kast laat ik het ding in elkaar zetten door iemand die weet hoe dat moet. Daar keek ik dus nu ook het eerst naar. En ja, gelukkig, bij haco weten ze hoe dat moet. Je betaalt iets extra’s, logisch, maar dan spaar ik liever nog een paar maanden verder. Nooit, nee nooit meer, zet ik ooit zelf nog een kast in elkaar. Met of zonder schuifdeuren.
