Vakantie
Vakantie
Ik heb een vakantie geboekt, een week wandelen in Zuid-Engeland. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik de reis online tegenkwam. Wauw, wat heerlijk lijkt me dit!
Een week zonder zorgen
Ik bel Alex, om te overleggen. ‘Natuurlijk kunnen de jongens bij mij komen,’ zegt hij direct. Ik ben blij. De week valt precies in een schoolvakantie, voor de jongens wel zo handig. Even een week geen geredder met boterhammen en pillen, Martijn aansporen om overeind te komen, het hele zorgpakket leg ik een weekje bij zijn vader neer. Ergens met angst en beven, maar het moet. Ik ben op.
Positieve berichten
De reis is heerlijk. Mooi weer, een leuke groep, wat wil je nog meer. Als ik met thuis app, krijg ik positieve berichten: ‘Gaat goed hoor, mam’. ‘Geniet lekker van je vakantie!’
Allemaal blij
Weer thuis word ik bijna omvergeknuffeld door drie knullen en een hond. Wat fijn om ze allemaal te zien! Ik schrik van Martijn, hoe hij eruit ziet. Moe en met donkere kringen om zijn ogen. Hij verdwijnt gelijk naar zijn kamer, Joris gaat zijn spullen weer installeren en Dirk ploft met Doddie naast me op de bank. Hij vraagt belangstellend naar mijn vakantie, we praten over zijn examens die eraan zitten te komen.
Of toch niet allemaal?
Hij vertelt dat het met Martijn niet goed ging bij Alex. Die laatste had me ook al geappt nadat ik thuis was, hij maakt zich grote zorgen. Aan de telefoon vertelt Alex dat Martijn zich helemaal had teruggetrokken, toen hij daar was. Hele dagen in zijn bed, bijna niet gegeten, een grote mond tegen zijn vader. Ik ben verbaasd en verdrietig. Alex ook. Wat hij ook deed of zei, Martijn gaf niet thuis. Ik beloof dat ik met Martijn zal praten, want dit is niet de bedoeling.
Geen contact meer
Martijn zucht diep. ‘Ik wil geen contact meer met papa. Hij heeft het er helemaal zelf naar gemaakt, ik heb het gehad.’ Hij zegt dat hij zich totaal niet welkom voelde. Alex is geen tovenaar in de keuken, het eten dat hij had gemaakt was smakeloos, Martijn kreeg overal commentaar op en gaf dus commentaar terug. Dat is althans zijn versie.
Communicatiestoring
‘Het lijkt me heel wijs als we eens met z’n allen om de tafel gaan zitten, desnoods met je psychologe erbij,’ zeg ik. ‘Volgens mij is er gewoon sprake van een flinke communicatiestoring. Papa had juist wel zijn best gedaan, maar jij vat het anders op. Dat kan, en dat kunnen we rechttrekken’. Maar Martijn is heel resoluut: hij wil absoluut geen contact.
Ik zal mijn best doen
Ik bel Alex op en vertel dat er geen beweging in zijn zoon te krijgen is. Dat ik mijn best zal doen om het contact open te houden, maar dat het voor nu beter is om elkaar met rust te laten. Alex vindt het heel moeilijk om te horen, maar belooft dat te doen. ‘Maar als hij nu nog ergens geld voor nodig heeft, hoeft hij niet bij mij aan te kloppen,’ zegt hij. Ik zucht. Dit wordt nog een héél langdurig verhaal, vrees ik.
