Een team van negen secretaresses heeft het de laatste jaren behoorlijk voor de kiezen gehad. Het begon met een vreselijke manager, die nooit een leidinggevende functie had mogen krijgen. Hij gedroeg zich als een vrouwenhater en bleef maar bevelen roepen, terwijl hij helemaal niet doorhad wat het werk echt inhield. Hij verdween gelukkig snel en werd vervangen door een interim manager. Een heel aardige vrouw die eigenlijk teamcoach was. Die bleek ook geen kaas te hebben gegeten van leidinggeven. Ze was wel erg vriendelijk naar hen, maar ze was absoluut niet resultaatgericht en nam al het werk aan dat door andere teams en afdelingen over de schutting gegooid werd. Na een jaar vertrok ze, zonder dat er een vervanging kwam. Het team was volledig in verwarring.

Zelfsturend team

Het afgelopen jaar hebben ze gefunctioneerd als een zelfsturend team en dat ging eigenlijk best wel goed. Alleen werd bij collega 1 een heel agressieve vorm van kanker geconstateerd, waaraan ze vier maanden geleden overleed. Collega 2 raakte in scheiding en moest weer intrekken bij haar ouders in een stad aan de andere kant van het land. Collega 3 startte met haar man een bed and breakfast in Frankrijk en collega 4 kreeg intern een veel betere functie aangeboden, die ze aannam. Iedereen gunde haar dat van harte, maar ze was wel de zoveelste. Er kwamen drie nieuwe collega’s bij, de vierde werd niet vervangen, omdat er ook bezuinigd moest worden. De resultaten werden minder. Ze hadden al geruime tijd een leidinggevende en vier collega’s moeten vervangen, nu moesten ze ook tijd vrijmaken om de nieuwe collega’s wegwijs te maken. De rek ging er uit en niemand wist het tij te keren.

Er komt een nieuwe leidinggevende, Sandra. Die ziet direct hoeveel achterstallig onderhoud er is in dit team. Er is onverwerkte rouw om het overlijden van die ene collega. Er is ook verdriet om het vertrek van de andere collega’s. Maar bovenal zijn ze de weg kwijt. Er is geen verbinding meer en er is nog geen eenheid met de nieuwe collega’s ontstaan. Zij stelt het team voor om eens rustig de tijd te nemen om samenhang te vinden. Om weer samen een hecht team te worden. Ze kiezen gezamenlijk voor een aantal teambuildingssessies, met als doelstelling: elkaar beter leren kennen, taken (her)verdelen, ontdekken wat de toegevoegde waarde van het team is binnen de organisatie en bovenal: pret hebben met elkaar.

Dierentuinmetafoor

De eerste sessie beginnen we met de Vileine Vraag: ‘Als jullie team een dierentuin is, welke dieren hebben jullie dan in huis?’ De teamgenoten bedenken voor elkaar welk dier ze zijn en waarom. Zo krijgt de grappenmaakster van het stel direct te horen dat zij de aap is, omdat ze zo lekker brutaal en vertederend is. Degene die het hardst werkt, wordt de buffel. Eentje is de panda, omdat haar mascara is doorgelopen van het lachen. Sandra wordt gebombardeerd tot giraffe. Omdat ze haar nek zo uitsteekt voor het team. Ze neemt het compliment met blijdschap in ontvangst.

Na een half uur zijn ze klaar. Een bonte stoet dieren blijkt hun dierentuin te bevolken en wonderwel is iedereen het ook eens met de keuze. Dat zou je niet verwachten van een stel mensen dat nog niet zo lang samenwerkt. De dierentuin waar ze werken is ook zo gevonden: Wildlands in Emmen, omdat iedere dag weer een nieuw avontuur biedt.

Taken verdelen

In het werkoverleg erna praten ze verder over de dierentuinmetafoor. Wat zijn de goede eigenschappen van al die dieren, waar kun je ze voor gebruiken? En wat zijn slechte eigenschappen, die het team kunnen schaden? Door het gebruik van de metafoor durven ze allemaal hun mond open te doen. Ze hebben het immers niet over elkaar, maar over dieren in een dierentuin. Al geeft een enkeling schoorvoetend toe wel een en ander te herkennen in de opsomming.

Daarna koppelen ze taken aan talenten. Al snel blijkt dat sommige teamleden werk doen dat ze niet leuk vinden en niet goed kunnen, terwijl anderen die taken juist geweldig vinden en liever andere taken afstoten. Er wordt druk geruild, gepast en gemeten. Uiteindelijk heeft iedereen een takenpakket dat zoveel mogelijk aansluit bij de eigen talenten en ook een beetje logisch in elkaar steekt. Daar gaan ze de komende drie maanden mee aan de slag.

Francine ten Hoedt en Philine Spruijt zijn de oprichters van De CoachingCarrousel en hebben gezamenlijk al meer dan veertig jaar ervaring in coaching, conflictbemiddeling en training. Daarnaast zijn ze auteurs van verschillende boeken en de ontwikkelaars van De Veertig Vileine Vragen voor… reeks.

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!