Mijn flatje heeft twee piepkleine balkons. Aan de achterkant en aan de voorkant. Ik ben er ontzettend trots op en blij mee. Jammer genoeg heb ik geen tijd voor een grote tuin, want ik hou van tuinieren. Dus moet er zoveel mogelijk op de balkons gestouwd worden. Allereerst planten in bakken en aan haken. Achter mag een bloemenzee worden, voor heb ik meer zon en is geschikt voor een groenten- en kruiden balkon.

Groene vingers

Mijn vingers zijn vaak blauw. Dat komt omdat mijn pen lekt en ik schrijf. Buiten de blauwe kleur kunnen ze allerlei kleuren aannemen, behalve groen. Ik heb het geprobeerd. Wat heb ik het geprobeerd! Ik heb er heel veel voor over om groene vingers te kweken, maar helaas. Tot nu toe zonder enig succes.

Voorbereiding

Vorig jaar had ik me goed voorbereid. Ik had allerlei tijdschriften gekocht en gegoogeld wat ik wanneer zou moeten planten. Vooral voor een moestuintje is dat belangrijk. Ik moest verticaal, las ik. Anders hadden de planten niet genoeg ruimte op mijn balkonvloer. Dus de hoogte in. Ik had iemand zo gek gekregen een prachtige tafel/kast in elkaar te timmeren, waar mijn plantjes steun hadden om tegen de muren op te klimmen.

Hilariteit.

De meeste zaadjes bleven zitten waar ze zaten. Een enkele slaplant stak z’n bladeren boven de grond om dan direct door te schieten naar een plant van 2 meter. Vrienden hoeven maar met hun vingers te knippen en er staat een moestuin waar de hele straat een jaar van kan eten. Prachtige bloementuinen die zo in een chique tuinblad passen, schieten uit de grond om mij heen. Ik kan nog geen kleine salade voor 1 persoon bij elkaar groeien.

Verwend

Ik ben er achter waar het door komt. Ik verwen mijn kruiden en groenten planten te veel. Ze krijgen allereerst biologische potgrond. Dan zet ik ze, precies zoals aangegeven in alle regels, zoveel centimeters uit elkaar. Beetje water iedere dag. Niet te veel, niet te weinig. Hetzelfde geldt voor zon en schaduw. En ik praat. Ik heb hele gesprekken. In een toon waarop je tegen dieren en baby’s praat. Zachtjes en teder. Ik zing zelfs.

Bloemen

Reageren bloemen anders? Welnee. Terwijl ik de dode bloempjes eruit haal en ze intussen zacht maar stevig aanmoedig geven ze mij antwoord door hun kopjes te laten hangen. De bladeren hangen al slap langs de steel. Ik beloof ze extra voeding speciaal voor bloemen op het balkon, maar niets.

Nooit opgeven

Toch blijf ik ieder jaar weer proberen. Vorige week zaterdag stond ik weer enthousiast met mijn armen halverwege in de potgrond. Nu gaat het me lukken. Mijn bakken zijn gevuld, met nog net geen dode planten, mijn sfeerverlichting hangt, mij bistro setje staat tussen al dit moois. Ik zit er iedere vrije, droge minuut. Pakken wat ik pakken kan. Ik heb vele complimentjes gekregen van de buren. ‘ Het is net een Italiaans balkon, oergezellig.’ Nog wel. Ik blijf zingen en praten, misschien gaan mijn planten me ooit begrijpen.

Dit artikel is van Ellen Sommer.

https://sophiamagazine.nl