Verjaardag

Vandaag vier ik mijn verjaardag. Ik word straal gelukkig wakker. Ik heb namelijk zoveel om me gelukkig door te voelen. Ik ben gezond, heb hele lieve vrienden en familie en ik mag er weer een jaar bijtellen. Niet dat ik me met het laatst veel bezighoud. Ik heb me een paar jaar geleden een heel jaar vergist in mijn leeftijd.

Volgend jaar

Vlak voor mijn verjaardag vertelde ik aan een vriendin hoe oud ik zou worden. Zij keek me ongelovig aan en zei me dat ik het afgelopen jaar al die leeftijd had gehad. Ik moest even gaan rekenen en ze had gelijk. In plaats van een jaar was ik ineens, voor mijn gevoel, twee jaar ouder geworden. Geen ramp, maar wel even een rare gewaarwording.

Oud

Ik voel me niet oud, hoewel ik me toch tussen de middelbare leeftijdsgenoten mag scharen. Ik ben nog net niet bejaard. Heb ik last van ouder worden? Nee, niet meer. Ik kan me herinneren dat ik het vreselijk vond om 30 jaar te worden. De stap van 29 naar 30 was enorm groot, in mijn beleving die tijd. Mijn 30ste verjaardag heb ik overgeslagen. Maar de jaren na je 40ste lijken allemaal op elkaar. Ik voel me niet anders dan 42, nu zo’n twintig jaar geleden.

Perfecte leeftijd

Sterker nog, ik voel me nu zoveel beter dan toen ik 30 was. De vriendinnen van mijn nichtjes kijken me verbaasd aan. Zij lopen nu allemaal tegen de 40 en vinden het ‘vreselijk’. Ze kunnen zich niet voorstellen dat ze tevreden zullen zijn met nog eens 20 jaar erbij. Ze ‘vechten’ tegen ouder worden door allerlei dure crèmes te smeren en nog zoveel mogelijk naar muziekfestivals te gaan.

Kiezen

Ik hoef niet meer ‘mee te doen’ voor anderen, ik sta midden in het leven maar heb geleerd dat ik mijn eigen weg mag gaan. Ik weet vrij zeker wat ik wel en wat ik niet wil. Ik maak keuzes en ben er tevreden mee. Er is een rust die ik op eerder leeftijden niet zo heb ervaren. En die rust betekent niet dat ik naar buiten kijk waar het leven zich afspeelt. Zoals gezegd sta ik er midden in. Maar ik sta nu wel midden in mijn eigen gekozen leven.

Spijt?

Heb ik ergens spijt van? NEE, absoluut niet. Spijt is zonde van je tijd. Ik heb best dingen gedaan (of niet gedaan) waarvan ik later dacht dat ik ze nu anders zou doen. Een tante van mij zei vroeger altijd dat ik een laatbloeier zou zijn. Die uitspraak maakte me toen onrustig. Ik wilde helemaal niet laat gaan bloeien. Als tiener kon ik niet wachten. Nu weet ik beter en ben ik blij dat ik inderdaad een laatbloeier bleek.

Nadenken

Op deze manier heb ik meer nagedacht en zekere keuzes gemaakt die ik in een onbezonnen bui niet had willen of kunnen maken. Ik ben blij, gelukkig en dankbaar met mijn leven. Precies zoals het was, is en zal zijn. Graag haal ik een paar zinnen aan uit een liedje van John Denver, dat ik al geruime tijd als mijn lijflied beschouw:

‘There’s nothing behind me and nothing that ties me to something that might’ve been true yesterday

tomorrow is open, right now it seems more than enough to just be here today

and I don’t know what the future is holding in store

I don’t know where I’m going I’m not sure where I’ve been…

Sweet surrender, live without care, like a fish in te water, like a bird in the air…’

Toekomst

Geen idee wat de toekomst brengt maar wat het ook is, ik ben er klaar voor. Ik weet hoe het is om nu te leven. En ik ben heel erg blij met alles dat op mijn pad komt.