Ik las gisteren op Facebook een bericht en ik voelde hoe deze persoon zich voelde. De emotie kwam keihard binnen. Ik wist dat het niet mijn gevoelens waren, maar het herinnerde me ook hoe het vroeger was. Toen ik niet wist dat het de gevoelens van anderen waren die ik voelde. Toen ik nog niet durfde en kon vertrouwen op mijn intuïtie.

Al die gevoelens

Vroeger wist ik niet wat ik ermee moest, ik kon er niet mee omgaan. Ik wist er niet mee om te gaan en ik kon het niet plaatsen. Met niemand kon ik erover praten en ik vond mezelf raar. Ik was altijd het vriendinnetje van de ‘kneusjes’ van de klas (met alle respect). Ik wilde ze beschermen tegen de boze wereld. Tegen de pestende kinderen in de klas en op school. Ik vroeg me niet af of ze wel beschermd wilden worden. Dat leek me logisch.

Ik vond veel logisch, wat uiteindelijk niet logisch bleek. Ik dacht dat iedereen voelde wat ik voelde, maar dat bleek pas veel later dat dit niet zo was. Mensen vroegen zich af waarom ik deed wat ik deed en ik kon niet aangeven waarom ik dat deed. Het was een gevoel.

Ik had steeds het idee me te moeten verantwoorden, maar ik kon er geen woorden aan geven, omdat het een gevoel was. Anderen vonden dit raar en gaven me de schuld van dingen, omdat ik me niet kon verdedigen.

Als het met iemand niet goed ging of als iemand niet lekker in zijn/haar vel zat, dan voelde ik dat aan. Ik zorgde dan voor de ander. Ik gaf veel weg. Ging over mijn grenzen heen, want ik vond dat ze dingen niet zelf konden en dus nam ik dingen over. Ook wilde ik aardig gevonden worden – pleasen.

Ik kon me niet uiten

Als mensen lang genoeg over mijn grenzen waren gegaan, dan plofte ik, omdat ik me niet kon uiten. Ik kon niet zeggen hoe ik me voelde, want ik begreep mezelf niet. Ik vond mezelf raar en anders dan de ander. Ik was introvert en kon niet communiceren. Ik nam vaak de leiding en kon er niet altijd tegen als mijn vriendinnetjes/vrienden de leiding over mij namen. Dan vond ik het niet meer leuk.

Veilige haven

Wat heb ik me eenzaam gevoeld door deze verwarring, deze overweldiging en al deze gevoelens. Voor anderen was ik vroeger een vrolijk kind, maar van binnen voelde ik me niet vrolijk. Vooral rond mijn puberteit kwam er iets donkers rondom mij. Ik was in mijn privéleven heel anders dan op school en heel anders dan op mijn eigen kamer. Dat was mijn veilige kamer. Daar zat ik veel, daar zat ik graag. Het was mijn veilige haven waar ik tot rust kon komen en me kon ontwikkelen. Al wist ik dit toen helemaal niet.

Als ik hier aan terug denk, voel ik nog steeds hoe ik me toen voelde: verward, eenzaam en vooral raar. Het donkere in mij kan ik maar moeilijk loslaten. Het zit er vaak nog.

Nu ik weet dat ik mijn eigen leven kan creëren en de hulp van engelen en mijn dreamteam kan inroepen, kom ik los van dit donker en kom ik steeds meer in het licht te staan. Ik verlang naar het licht en sta in het licht. Ik straal licht.

Sensitiviteit

Nog geen tien jaar geleden hoorde ik voor het eerst over hoogsensitiviteit. Ik leerde mezelf af te sluiten voor alle energie van anderen. Sinds vorig jaar voelt dit niet meer goed. Ik voel me net een ‘Michelin-mannetje’ als ik zo’n oefening doe. Ik hou er van om mijn energieveld zo groot te maken als de wereld en zelfs als het universum. Er komt veel energie in mijn veld, maar veel minder in mezelf. Ik laat het ook doorstromen en hou het niet meer vast. Dat is een voordeel, omdat ik het dan kan loslaten.

Intuïtie

Ik heb leren omgaan met mijn intuïtie en mijn sensitiviteit. Ik heb mijn intuïtie ontwikkeld en geleerd erop te vertrouwen. Compleet. Ik word heel erg blij als ik doe wat mijn intuïtie mij ingeeft.

Al die gevoelens en wat doet dat met mij? Ik kan ze nu plaatsen. Ik weet of ze van mij zijn of niet. Ik herken dit vrij snel en als ik het niet zeker weet, vraag ik het. Het antwoord komt snel. Gevoelens van anderen stuur ik ‘retour afzender’ en ik laat ze los.

Enorm dankbaar

Ik ben er nu dankbaar voor, omdat ik het kan zien als een kracht. Ik vertrouw er volledig op. Als ik voel dat ik ergens niet moet zijn, ga ik niet. Als ik voel dat ik iets niet moet doen, doe ik het niet. Als ik voel dat dit is wat ik mag doen, ga ik ervoor en wat een energie haal ik er dan uit. Het is een soort van energiemanagement. Ik doe alleen nog maar wat goed voelt en daarom heb ik energie over en ben ik niet meer zo vermoeid als jaren geleden, toen ik nog in loondienst werkte.

Wat zou jij willen leren om volledig te vertrouwen op je intuïtie?

Wil je meer artikelen lezen van Edith Helwegen?

• Je anders voelen dan anderen: 7 tips voor geluk
• Ben jij authentiek? 10 vragen over je pure zelf
• Wanneer gun jij jezelf iets?
• Jezelf accepteren is een voorwaarde voor zelfcompassie
• Staat er ook zo veel op jouw to-do lijstje?
• Zichtbaar als hoogsensitieve ondernemer – 7 tips
• Vergelijk jij jezelf altijd met anderen?

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!