Wandelen

Een vriendin kwam met het idee: ‘Laten we gaan wandelen’. Ik vind lopen heerlijk dus ik was direct voor. Zij had echter andere gedachten over de geplande wandeling dan ik had vermoed. We hebben in het verleden wel meer lekker gestruind door bossen. Nog samen met haar hondje dat helaas overleden is. Van wandelen kwam dus de laatste tijd niet meer zoveel.

Lange afstand

Maar nu wil ze weer. En wel een wandeling van bijna 800 kilometer. Jazeker, we gaan de Camino de Santiago lopen. Een pelgrimstocht. Ik had geen idee wat het inhield maar bij het woord wandelen ben ik al gauw van de partij. En 800 kilometer, ach makkie, dat doen wij wel even. Ik heb tenslotte ooit wel eens 40 kilometer op een dag gelopen.

Training

Enthousiast begonnen we plannen te maken. Maar, zei mijn vriendin, we moeten wel van tevoren gaan trainen hoor. Natuurlijk doen we dat. Stiekem denk ik dat ik het ook zo wel aan kan. Maar laten we voor de zekerheid inderdaad maar een paar keer een dagje erop uit trekken.

Bericht

Ik krijg een berichtje van mijn beste vriendin uit Aspen. Enthousiast vertelt ze me dat ze samen met een vriendin de Camino de Santiago wil gaan lopen. En wel in september volgend jaar. HUH? Is dat toevallig of zijn er hier hogere machten in het spel? Nooit had ik met haar een woord gesproken over onze plannen. We besloten onze plannen uit te breiden en met z’n vieren te gaan.

Begin

Het begin is er. Als volleerde backpackers (rugzaksjouwers) doen wij alsof we al zeer veel ervaring hebben in het lange afstand lopen. De een weet het nog beter dan de ander. We hebben vooral vreselijk veel lol. Voorpret is belangrijk. Van training komt nog niet zo heel veel. Maar we hebben nog een aantal maanden. Er is geen haast.

Prioriteiten

Waar het nu vooral over gaat is: Wat nemen we mee, wat doen we aan en welke steen willen we bij het graf van Jacobus neerleggen. Ik heb eerlijk gezegd geen idee of we het graf te zien krijgen. Maar ik heb intussen wel geleerd dat de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela leidt omdat daar in een basiliek het graf zou zijn van de apostel Jacobus.

Jacobus

Dat ik niet erg Bijbelvast ben bewijst maar weer dat ik nooit van de man gehoord had. Dat zal wel niet helemaal waar zijn, want ik ben christelijk opgevoed. Maar ik was de arme man vergeten. Arme man? Jazeker, want ook al was hij een belangrijke figuur als discipel van Jezus, hij is niet zo fijn aan zijn einde gekomen. Onthoofd en in een bootje gegooid, wat aanspoelde in Spanje.

Bootje

Het bootje kwam daar aan net in de tijd dat de onderdrukkers (de Moren) leken te verliezen van de Spanjaarden. Spanje werd onafhankelijk en het bootje, maar vooral het lichaam van de arme Jacobus, werd gezien als teken van bescherming voor het Spaanse volk. Dat Jacobus vanaf die dag heel belangrijk is voor Spanje is te begrijpen. Een mooi verhaal, behalve die onthoofding dan.

Steen

Waarom nu een steen bij zijn graf? Geen idee. Maar het schijnt een gewoonte te zijn. En daar doe ik graag aan mee. Vooral omdat ik een mooie steen heb gevonden, die niet te zwaar is. Dat laatste is natuurlijk belangrijk want ik moet het ding wel 800 kilometer mee sjouwen.

Zijn we er klaar voor?

Zijn we er klaar voor? Welnee, nog lang niet. Toch zijn we enthousiast en blijven we plannen maken. En die training die komt er. Of we daadwerkelijk ooit de wandeling gaan maken? Wie weet. We doen in ieder geval alsof niets en niemand ons ervan kan weerhouden.