Het is een stralende lentedag. Ik zit met een flat white op een terrasje te genieten van de zon als Jenelle vraagt of ze bij me mag komen zitten. De andere tafeltjes zijn al bezet, iedereen wil genieten nu het eindelijk een beetje mooi weer is.
Gevlucht naar Nederland
Ze begint enthousiast te vertellen over haar leven. Ze is 77 jaar geleden geboren in een ver en warm land. Ze trouwde op haar negentiende met de liefde van haar leven. Een jaar later emigreerden ze naar Nederland, omdat ze in hun eigen land niet meer veilig waren vanwege de politieke opvattingen van haar man. Ze moest haar familie achterlaten en hier een heel nieuw leven opbouwen. Hun reis was heftig. Allerlei verschillende vervoersmiddelen, mensen die hen bedrogen, maar het allerergste was de bureaucratie. Het duurde jaren voor ze hoorden dat ze in Nederland mochten blijven. Toen was het voor haar man erg lastig om een baan te vinden, ook al was hij juridisch geschoold.
Van tandarts naar schoonmaakster
‘Dat waren moeilijke jaren. Mijn man en ik hadden beiden een universitaire opleiding, maar die werd niet erkend in Nederland. Mijn man heeft nog applicatiecursussen gedaan, maar dat hielp niet. Hij werd overal afgewezen en raakte daar depressief van. Gelukkig hadden we onze kinderen, die zorgden ervoor dat hij niet echt ziek werd.
Ik moest zorgen voor brood op de plank. Dus heb ik alles aangenomen wat op mijn pad kwam: schoonmaakwerk in hotels en ziekenhuizen, vakken vullen, kranten rondbrengen. Dat was iets heel anders dan mijn echte beroep, tandarts. We wilden dat onze kinderen een echte toekomst konden krijgen in dit land. Maar ja, dat kost geld, veel geld.’
Intussen is haar man overleden, ze heeft zijn as uitgestrooid in de achtertuin. ‘Dan is hij altijd in de buurt.’
Hun drie kinderen zijn intussen allemaal getrouwd. Ze heeft negen kleinkinderen en op alle negen is ze even trots. Ze woont nog op zichzelf, maar merkt wel dat ze wat strammer en vergeetachtiger wordt.
Haar dochter vond dat ze wat meer moest bewegen, niet alleen fysiek, maar dat ze ook meer onder de mensen moest komen. Daarom had ze nu een terrasje opgezocht en was hier terecht gekomen. Ze geniet zichtbaar van de koffie, de zon en de mensen om haar heen.
Overwinning: na 50 jaar weer paardrijden
Dan glimlacht ze en zegt: ‘Weet u waar ik zo trots op ben? Vorige week ben ik gaan paardrijden met mijn kleindochter. Ik had haar verteld dat ik dat vroeger thuis ook al deed ik, maar in Nederland konden we dat niet betalen. Dus heb ik al die jaren niet op een paard gezeten. Mijn kleindochter vertelde over een manege speciaal voor mensen met een beperking en voor ouderen.
Weet u, al die andere dingen die ik heb moeten doen in mijn leven, die waren lang niet zo beangstigend als voor het eerst sinds vijftig jaar weer op een paard klimmen. Het was de grootste overwinning op mezelf in mijn hele leven!’
Francine ten Hoedt en Philine Spruijt zijn de oprichters van De CoachingCarrousel en hebben gezamenlijk al meer dan veertig jaar ervaring in coaching, conflictbemiddeling en training. Daarnaast zijn ze auteurs van verschillende boeken en de ontwikkelaars van De Veertig Vileine Vragen voor… reeks. www.coachingcarrousel.com
(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)
Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!
Comment
Wat een mooi verhaal over Jenelle. Ik hoop dat we allemaal op ons 77e nog zoiets geks mogen doen als op een paard klimmen 🙂